Listopad to miesiąc świadomości o raku płuca. Trzeba przyznać, że statystyki są bardzo niepokojące. Z jednej strony widzimy, że wzrasta liczba chorych na raka płuca, ale też liczba zgonów. Jakie są w tej chwili najbardziej niezaspokojone potrzeby, jeśli chodzi o pacjentów z rakiem płuca?
Przede wszystkim nie mamy nowoczesnych metod leczenia. Nie mamy refundowanych nowoczesnych leków pozwalających zmienić raka płuca z choroby śmiertelnej w chorobę przewlekłą. Cały czas zabiegamy o leki do leczenia w tzw. drugiej linii. Jak dotychczas nie udało nam się tego osiągnąć. Rak płuca w swoim charakterze jest bardzo trudnym nowotworem, bo jest on bardzo późno wykrywany, już w bardzo rozsianym stadium, często w stadium już nieoperacyjnym. Jest to grupa pacjentów z płaskonabłonkowym rakiem płuca, którzy w momencie otrzymania leku są w stanie przeżyć dość długi okres czasu, nawet do 5 lat. Jest to bardzo dużo, bo ci ludzie normalnie pracują i funkcjonują, są aktywni.
Najliczniejszą grupą chorych są niestety ci, u których bardzo późno wykryto raka płuca, w stadium, w którym nie można już zastosować interwencji chirurgicznej. Farmakoterapia, dostępna w innych krajach europejskich jest dla tych chorych skuteczną, bo czyni chorobę przewlekłą. W Polsce pacjenci nie mają takiej możliwości?
Nie. W Polsce pacjenci, jeśli nie wezmą udziału w programach lekowych, szukają leku i pieniędzy na własną rękę albo wyjeżdżają na leczenie za granicę. Niestety, jest wiele osób, których na to nie stać i one, mówiąc dramatycznie, są skazane na śmierć. W raku płuca, o którym rozmawiamy, rzadko stosuje się leczenie operacyjne. Jest to zwykle leczenie chemią pierwszego rzutu. Później, jako leczenie drugiego rzutu, mogłaby wejść immunoterapia, której u nas, jak mówiłam, nie ma.
Jak wygląda jakość życia pacjentów z płaskonabłonkowym rakiem płuca, którzy są leczeni? Jak wygląda ich samopoczucie? Jak leki na nich działają?
Większość ludzi wie jak wygląda leczenie standardową chemią i że wtedy standard życia jest niski. Przy lekach nowej generacji nie ma tego typu problemów jak przy typowej chemioterapii. Można normalnie pracować, funkcjonować i być aktywnym.
Stowarzyszenie Walki z Rakiem Płuca Oddział w Szczecinie, którego Pani jest prezesem, prowadzi bardzo wiele ciekawych działań, których celem jest też zbudowanie naszej świadomości na temat tej choroby i tego, że coraz więcej osób cierpi z powodu raka płuca. Organizowali Państwo w październiku br. bieg pod nazwą „Pogoń raka”. Czy bieg ten cieszył się zainteresowaniem?
Był to pierwszy bieg organizowany przez nas. I był on takim testowym. Mieliśmy przygotowane pakiety dla pięciuset osób. Okazało się, że zapotrzebowanie jest znacznie większe. Współpracował z nami szczeciński oddział Sanepidu, który zorganizował badanie spirometryczne oraz pomiar dwutlenku węgla w wydychanym powietrzu. Bieg okazał się świetnym pomysłem. Przyszły całe rodziny, nawet rodzice z małymi dziećmi w wózkach, ludzie z psami i zrobił się z tego biegu taki piknik rodzinny, a właściwie festyn. Wszyscy uczestniczy biegu otrzymali pamiątkowe medale. Rozdaliśmy trochę nagród. Jednym z partnerów naszego biegu był Klub Sportowy Pogoń Szczecin. Klub przekazał trochę gadżetów, które można było wygrać w zabawie loteryjnej.
Ale można też było zdobyć wiedzę na temat raka płuca?
Tak. Kolportowaliśmy broszury, których jesteśmy wydawcą. Od 2013 roku prowadzimy cykl broszur informacyjnych. Zaczęliśmy od broszury „Daj sobie szansę, nie bój się badań”, ponieważ wiele osób, wydawało mi się, boi się badań i nie wie jak się do nich przygotować, jak one wyglądają. Poprosiłam o napisanie takiej broszury pana doktora Macieja Dancewicza z Centrum Onkologii w Bydgoszczy. Broszura cieszyła się bardzo dużym powodzeniem. W ślad za nią powstała następna „Daj sobie szansę, nie bój się operacji” autorstwa prof. Tomasza Grodzkiego. Następnie powstawały kolejne broszury „Nie bój się chemioterapii”, „Poznaj prawa pacjenta”, „Nie bój się immunoterapii”. Broszury te staramy się kolportować na terenie całego kraju, w dużych centrach i szpitalach pulmonologicznych. Cieszą się one dużym zainteresowaniem, w związku tym kierowanych jest do nas dużo pytań. Chorzy zwracają się do nas z takimi pytaniami: jak wygląda dane badanie, gdzie szukać pomocy, gdzie się można leczyć. W miarę swoich możliwości staramy się im pomagać.
Jest Pani po spotkaniu z Panią Prezydentową. Rozmawiały Panie między innymi o tym, jak Pani Prezydentowa mogłaby wspierać działania waszego stowarzyszenia i innych organizacji pacjenckich skupiających chorych z zaawansowaną postacią raka płuca. Pani Prezydentowa zainteresowała się tym tematem?
Jestem bardzo wdzięczna Pani Prezydentowej przede wszystkim za to, że wyraziła chęć spotkania się z nami, poza tym, za zainteresowanie się samym tematem raka płuca. W tej chwili chcemy wejść z nowym projektem – materiałami dla nauczycieli do prowadzenia lekcji na temat szkodliwości palenia i nie do końca w formie suchego wykładu co zajęć. Mamy przygotowane już konspekty lekcji. Pani Prezydentowa zainteresowała się tym tematem. Kiedy będziemy mieli już wszystkie potrzebne zgody, Pani Prezydentowa obiecała nam swój patronat nad tym projektem.
Wsparcie jest istotne przy tego typu działaniach.
Patronat Pani Prezydentowej jest dla nas ważny i bardzo nam pomaga. Jesteśmy lokalnym stowarzyszeniem, działamy głównie w województwie zachodniopomorskim, ale niektóre akcje jak te broszurowe czy akcja edukacyjna, będziemy promować na terenie całego kraju.
