Dlaczego nie chcecie sieci szpitali?
Rozmawiamy wśród organizacji pacjenckich, zadajemy pytania, konsultujemy temat między sobą i dochodzimy do wspólnego wniosku, że dla nas najważniejsza jest jakość. Według nas każdy dokument przygotowywany "na kolanie" nie może być dobry i dopracowany. Mamy tu dużo obaw, bo posiadamy już doświadczenie z pakietem onkologicznym, który w praktyce sprawił nam i lekarzom naprawdę dużo problemów. Chcielibyśmy być obsługiwani sprawnie, szybko i w odpowiednich warunkach. Bo choroba onkologiczna często daje nam tylko miesiące życia, tu nie można eksperymentować, że może poprawimy coś w leczeniu za pół roku, a może za rok. Każde pół roku dla chorych to żyć albo nie żyć. Nie można więc dopuścić tu do błędów.
A co ta ustawa konkretnie znaczy dla pacjenta onkologicznego?
Konkretnie ustawa oznacza utrudnienia, a przede wszystkim brak wiedzy. My na dziś nie wiemy co będzie z pacjentami, którzy są zapisani na kolejne miesiące. Oni nie wiedzą, co z nimi będzie i już nas pytają czy po zmianach będą przyjęci do przydzielonego szpitala, czy będą musieli stanąć ponownie w kolejce i szukać nowego lekarza, albo jechać do innego szpitala kilkadziesiąt kilometrów, owszem, do bardziej wyspecjalizowanej placówki, ale bez możliwości wyboru. Czasem pacjent nie decyduje się jechać do lepszej placówki gdzieś dalej, tylko pozostaje przy placówce najbliższej.
Jakie są oczekiwania pacjentów? Czy potrzebujecie więcej czasu, żeby lepiej zapoznać się z projektem?
Myślę, że dobrze by było wprowadzić jeszcze etap konsultacji – rozmów z ekonomistami i specjalistami, którzy mają na ten temat wiedzę. My jej nie mamy. My wiemy, w jaki sposób szkodzą złe rozwiązania i jesteśmy gotowi podpowiadać jak w praktyce korzystamy z rozwiązań ustalonych przez decydentów.
Tymczasem konsultacje już się zakończyły. Niewiele zaproponowanych przez nas zmian uwzględniono. Były słyszane, ale nie wprowadzone do projektu. A tych projektów było kilka. Nikt nie bierze pod uwagę tego, co my skonsultujemy. A my na dialog jesteśmy otwarci.
