Dlaczego wziął Pan udział w akcji propagującej badania w kierunku raka jelita grubego?
To ważna akcja. Czasem mówi się o czymś w przenośni „sprawa życia lub śmierci”, tutaj znaczenie jest dosłowne. Zwrócono się do mnie z prośbą o udział w akcji w dobrym momencie, bo w miesiąc po tym jak sam postanowiłem zbadać się. Kiedy rozmawiałem o tym później ze znajomymi, kolegami i koleżankami z pracy, niektórzy robili wielkie oczy, mówiąc „ojej, o nie, kurczę” itd. Wyrażali w ten sposób jakiś rodzaj wstydu. My Polacy wstydzimy się nie tych rzeczy, których powinniśmy i ja zamierzam o tym mówić. Mam też satysfakcję, że zanim poproszono mnie o udział w tej akcji, parę osób udało mi się przekonać, by sobie to badanie zrobili. Jak już zacząłem interesować się tą sprawą, to zmroziły mnie statystyki. Nie zdawałem sobie sprawy, że są aż tak złe. Świadomość na temat raka jelita grubego jest w Polsce bardzo mała.
A kto Pana zachęcił do badania? Lekarz, znajomi czy może sam Pan znalazł informacje?
Ja nie miałem z tym problemów tzn. żebym miał się wstydzić czy bać badania. Po prostu osiąga się pewien wiek, w którym wizyty lekarskie stają się częstsze niż wcześniej. Trzy miesiące temu rzuciłem palenie i moja rutyna związana z dniem zmieniła się. Moja przemiana materii stała się inna i już nie było jak w zegarku. Pomyślałem więc: a zrobię to badanie i przy okazji od razu gastroskopię.
Bał się Pan wyniku? Ludzie ze strachu unikają wielu badań…
To irracjonalne, ponieważ to, że się nie pójdzie po wynik badania, nic nie zmieni, albo, że się nie zrobi badania. To absurd, który trzeba sobie uświadomić. W przypadku jelita grubego, na szczęście badanie nic nie wykazało. Ale, z kolei gastroskopia ujawniła niepokojący stan, który po prostu trzeba leczyć. I tyle. O czym to świadczy? Że przypadkowo, przy pomocy naprawdę małego nakładu sił, środków i energii, można podarować sobie spokój w tym temacie na parę lat. Tym bardziej, że specjaliści mówią, że właśnie wczesna wykrywalność pozwala uniknąć bardzo poważnych konsekwencji. Nie mówiąc o tym, że profilaktyka, pozwala na to, by w ogóle nie myśleć o tym. Kiedy robiłem badanie, to od razu podpisałem zgodę na to, by pozbyć się polipów, jeśli będą. Zwłaszcza, że tego się nie czuje, a problem jest tylko w braku świadomości.
Co powiedziałby Pan właśnie tym, którzy boją się kolonoskopii?
Powiedziałbym, że sami będą się ze swego strachu śmiać, jak już odważą się na to badanie, ponieważ ono jest bezstresowe. Można zrobić badanie bez znieczulenia, wtedy badany może oglądać w telewizorku siebie od środka. Ja zdecydowałem się na znieczulenie, bo osoby między 50 a 60 rokiem mają kolonoskopię za darmo, więc dopłaciłem za samo znieczulenie i zrobiłem dwa badania (kolonoskopię oraz gastroskopię) jednocześnie. Dyskomfort, który był kiedyś z powodu lewatywy oraz czekania, by jelita się przeczyściły, to przeszłość. Teraz dostaje się cztery saszetki specyfiku do domu i człowiek jest gotowy do badania. Niestety, w naszym nadwiślańskim padole, pokutuje jeszcze brak edukacji, świadomości i głupota. Wystarczy chwilę się zastanowić. Parę lat temu przy wykończeniu mojego mieszkania pracował chłopak w wieku ok. 30 lat. Jakiś czas potem dowiedziałem się, że bronił się strasznie przed pójściem do lekarza, mimo że miał problemy z jelitem. Teraz musi chodzić z workiem stomijnym. Doprowadzić się do takiego stanu tylko z takiego powodu, jest absurdalne. A statystyki są przerażające - 18 tysięcy ludzi rocznie w Polsce zapada na raka jelita grubego. Może go nie być, jeśli tylko zajmie się nim profilaktyka.
Więcej o kampanii SERVIER - WYŁĄCZ RAKA! odbywającej się pod hasłem Rak jelita grubego - zapobiegaj, lecz! na stronie: www.wylaczraka.pl
