Krajowy Związek Podmiotów Leczniczych w Rzeszowie, do którego należą pielęgniarki, położne i rehabilitanci, którzy mają podpisane odrębne umowy na realizację świadczeń w ramach pielęgniarskiej opieki długoterminowej, rehabilitacji i opieki paliatywnej oraz prowadzących indywidualne i grupowe praktyki pielęgniarek i położnych, przedstawia w ramach konsultacji społecznych swoje następujące stanowisko odnośnie do założeń do projektu ustawy o podstawowej opiece zdrowotnej:
1. Założenia do projektu ustawy o podstawowej opiece zdrowotnej (zwane dalej „założeniami do projektu ustawy”) przewidują w części pierwszej, w ust. 3 zatytułowanym: „Potrzeba i cel uchwalenia projektowanej ustawy”, w akapicie piątym, następujące założenie: „Zapewniona będzie możliwość tworzenia wspólnej listy pacjentów, jak i list odrębnych, przy powiązaniu funkcjonalnym lekarza POZ, pielęgniarki POZ i położnej POZ. Wspólna lista pacjentów pozwoli na zarówno łączne, jak i oddzielne zawieranie umów na świadczenia POZ”
Jest to novum, którego projektodawca nie określa pod względem funkcjonalności, nie tłumaczy zasad tworzenia „wspólnej listy pacjentów” ani „łącznego, jak i oddzielnego zawierania umów na świadczenia POZ”. Wymaga to doprecyzowania, bowiem z powyższych zapisów w jasny sposób nie wynika możliwość odrębnego finansowania świadczeń realizowanych przez pielęgniarkę POZ, położną POZ, pielęgniarkę środowiska nauczania i wychowania poprzez zawieranie odrębnych, samodzielnych umów na w/w rodzaje świadczeń z płatnikiem, którym w chwili obecnej jest NFZ.
Krajowy Związek Podmiotów Leczniczych wyraża swój stanowczy sprzeciw wobec tak zaproponowanych zapisów w sprawach zasadniczych dla środowiska przedsiębiorców realizujących świadczenia pielęgniarki POZ, położnej POZ, pielęgniarki środowiska nauczania i wychowania oraz prowadzących indywidualne i grupowe praktyki pielęgniarek i położnych w/ w zakresie.
2. Założenia do projektu ustawy przewidują w części pierwszej, w ust. 3 zatytułowanym: „Potrzeba i cel uchwalenia projektowanej ustawy”, w akapicie szóstym, następujące założenie: „Planowany model opieki koordynowanej należy postrzegać jako strategię zmierzającą do stworzenia systemu ukierunkowanego na pacjenta, w którym kładzie się większy nacisk na działania zapobiegawcze. Wynikiem planowanej zmiany będzie określenie ścieżek postępowania diagnostyczno-terapeutycznego, integracja opieki i poprawa jej organizacji oraz zmiana sposobu finansowania”.
Z powyższego zamierzenia nie wynika, na czym owa zmiana ma polegać, co znaczą ogólniki nazwane: „określeniem ścieżek postępowania diagnostyczno-terapeutycznego”, „integracją opieki” i „poprawą jej organizacji” oraz „zmianą sposobu finansowania”.
Założenia do projektu ustawy powinny zawierać bardziej szczegółowy opis tych pojęć, ponieważ są to neologizmy nie występujące dotychczas w żadnej ustawie dotyczącej ochrony zdrowia społecznego i wymagają doprecyzowania zamiarów ustawodawcy. Krajowy Związek Podmiotów Leczniczych nie może zaakceptować takiego ogólnikowego sformułowania zaproponowanych regulacji.
3. Założenia do projektu ustawy przewidują w części pierwszej, w ust. 3 zatytułowanym: „Potrzeba i cel uchwalenia projektowanej ustawy”, w akapicie siódmym, następujące założenie: „Obok bezpośredniego wpływu na POZ, nowe regulacje wpłyną także na funkcjonowanie ambulatoryjnej opieki specjalistycznej przez (powinno być: „poprzez”) zwiększenie możliwości diagnostycznych i terapeutycznych w POZ oraz wdrożenie rozwiązań motywujących do kompleksowej opieki nad pacjentem w POZ”.
Oznaczać to może, że:
- ambulatoryjna opieka specjalistyczna będzie realizowana tylko w POZ,
- kompleksowa opieka nad pacjentem będzie tylko w POZ,
- świadczenia zdrowotne realizowane w ramach świadczeń ambulatoryjnych poza POZ przestaną istnieć.
Lekarz POZ, będący koordynatorem POZ, będzie wyłącznym dysponentem środków finansowych dla pielęgniarek i położnych pracujących w ramach prowadzonych przez siebie działalności gospodarczych w zakresie: pielęgniarki POZ, położnej POZ, pielęgniarki środowiska nauczania i wychowania i innych świadczeniodawców: pielęgniarek opieki długoterminowej domowej, fizjoterapeutów, opieki paliatywnej i hospicyjnej, oraz dla świadczeniodawców realizujących swe usługi w ramach ambulatoryjnych świadczeń.
Krajowy Związek Podmiotów Leczniczych żąda, aby aktualny stan rzeczy w kwestii finansowania świadczeń pielęgniarek, położnych i rehabilitantów – przedsiębiorców realizujących świadczenia w ramach pielęgniarki POZ, położnej POZ, pielęgniarki środowiska nauczania i wychowania, oraz pielęgniarek realizujących swe świadczenia dla pacjentów przewlekle chorych i niepełnosprawnych w zakresie pielęgniarskiej opieki długoterminowej, rehabilitacji i opieki paliatywnej, oraz prowadzących indywidualne i grupowe praktyki pielęgniarek i położnych - został utrzymany tak, jak to funkcjonuje bardzo dobrze w aktualnie obowiązujących formach organizacyjnych finansowanych bezpośrednio przez płatnika świadczeń – NFZ.
Odrzucamy koncepcję płatności za realizowane przez nas świadczenia za pośrednictwem lekarza POZ jako koordynatora, któremu płatnik będzie przekazywał budżet powierzony „znaczony” w podziale na poszczególne świadczenia.
4. Założenia do projektu ustawy przewidują w części drugiej nazwanej: „Proponowana systematyka projektu ustawy o podstawowej opiece zdrowotnej”, w ust. 2 zatytułowanym: „Objaśnienie podstawowych określeń, które będą używane w projektowanej ustawie” (tzn. tzw. słowniczek), w punkcie 3 zawierającym definicję „pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej” przewidują zakres dziedzin pielęgniarskich zbyt szeroki, wskazujący na rozbudowany zakres świadczeń realizowanych w środowisku zamieszkania pacjenta.
Krajowy Związek Podmiotów Leczniczych wnosi o usunięcie z definicji „pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej” takich kwalifikacji pielęgniarskich, jak: szkolenie specjalizacyjne, lub kurs kwalifikacyjny w dziedzinie pielęgniarstwa pediatrycznego, przewlekle chorych, opieki długoterminowej, w ochronie zdrowia pracujących, oraz pielęgniarstwa zachowawczego.
5. Założenia do projektu ustawy przewidują w części drugiej nazwanej: „Proponowana systematyka projektu ustawy o podstawowej opiece zdrowotnej”, w ust. 3 zatytułowanym: „Rozdziały przewidziane w ustawie”, w pkt. 3 nazwanym: „Finansowanie podstawowej opieki zdrowotnej”, że obok stawki kapitacyjnej pojawi się m.in. „dodatek za opiekę nad pacjentami przewlekle chorymi”.
Regulacja przyszła wymaga dookreślenia, że dodatek za opiekę nad pacjentami przewlekle chorymi będzie przysługiwał tylko z tytułu opieki nad pacjentami przewlekle chorymi, którzy w ocenie wg skali Barthel osiągnęli powyżej 40 pkt.
Nowa regulacja bez tego zapisu znaczyć będzie, że pielęgniarska opieka długoterminowa domowa będzie realizowana w strukturze organizacyjnej lekarza POZ.
Krajowy Związek Podmiotów Leczniczych uważa, że planowany model opieki koordynowanej, zbyt ogólnikowo przedstawiony, często tylko hasłowo, np. „integracja opieki i poprawa jej organizacji” bez wskazania w czym ma się ona przejawiać.
W kwestii zmiany sposobu finansowania należy podnieść brak informacji na czym ma polegać ów nowy sposób finansowania.
Inne - niż treść założeń do projektu ustawy - źródła naszej wiedzy, np. V Jubileuszowy Kongres Polskiego Towarzystwa Medycyny Rodzinnej we Wrocławiu zapowiadają taką istotę budżetu powierzonego, gdzie dysponent środków finansowych – lekarz rodzinny - wg naznaczenia rozdziela pieniądze na zadania bardzo szeroko ujęte, np. badania specjalistyczne, ambulatoryjną opiekę specjalistyczną. Nie było tam co prawda jasnego sformułowania w kwestii finansowania opieki długoterminowej domowej, opieki paliatywnej i hospicyjnej, czy rehabilitacji, tj. „innych podmiotów realizujących świadczenia ambulatoryjne”, ale uważamy, że konieczne są dodatkowe wyjaśnienia dotyczące tej sprawy.
6. Niepokojem napawa fakt zapowiedzi zatrudnienia opiekunów medycznych w środowisku zamieszkania pacjenta i brak jest dookreślenia dla jakiej grupy pacjentów przewiduje się świadczenia opiekunów medycznych.
Ograniczenie świadczeń realizowanych przez pielęgniarki opieki długoterminowej i zastąpienie ich przez świadczenia realizowane przez opiekunów medycznych, to ogromne zagrożenie dla pacjentów przewlekle chorych, którzy osiągnęli od 0 do 40 pkt. w ocenie wg skali Bartel.
7. Krajowy Związek Podmiotów Leczniczych wyraża swój stanowczy sprzeciw wobec tak zaproponowanych przyszłych regulacji ustawowych w sprawach zasadniczych dla naszego statusu prawnego i finansowego.
Naszym zdaniem, nie może być tak, że lekarz POZ będący koordynatorem POZ, jest dysponentem środków finansowych dla pielęgniarek i położnych pracujących w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej jako pielęgniarki POZ, położne POZ, pielęgniarki środowiska nauczania i wychowania i pielęgniarki opieki długoterminowej domowej, fizjoterapeuci, pielęgniarki opieki paliatywnej i hospicyjnej.
Żądamy aby aktualny stan rzeczy w kwestii finansowania naszych świadczeń został utrzymany tak jak dotychczas, a funkcjonuje bardzo dobrze w aktualnie obowiązujących formach organizacyjnych finansowanych odrębnie przez płatnika świadczeń.
Krajowy Związek Podmiotów Leczniczych zwracał się w przedmiotowej sprawie do Ministra Zdrowia oraz do Prezesa NFZ i do chwili obecnej nie uzyskał odpowiedzi, co może świadczyć o skrywanych intencjach projektodawców wobec zawodów pielęgniarskich.
W społecznej dyskusji ciągle przewija się dramatyczny problem braku w Polsce lekarzy.
Nie jest więc zrozumiałym zaniechanie władzy odnośnie wykorzystania potencjału pielęgniarskiego do szerszych działań w ochronie zdrowia i po co (jeżeli są tak dramatyczne braki lekarzy) przesuwać większą część odpowiedzialności w ochronie zdrowia na lekarzy POZ.
Z tego faktu wynikać może, że absolutnie nie ma żadnej spójności w rozumowaniu osób piszących te założenia. Z założeń do projektu ustawy nasuwa się prosty wniosek: szybkie działania są nie do końca przemyślane, a na pewno spowodują zamęt oraz niepewność świadczeniodawców co do ich statusu i świadczeniobiorców co do ich dalszego losu.
Źródło: Krajowy Związek Podmiotów Leczniczych
