NICE szacuje, że z farmakologicznego leczenia otyłości w ramach NHS skorzystają tysiące Brytyjczyków. Lek ma pomóc zmniejszyć masę ciała co najmniej o 10% i ma być stosowany w połączeniu ze wsparciem multidyscyplinarnego profesjonalistów przeszkolonych w zakresie interwencji związanych ze stylem życia i monitorowaniu potencjalnych działań niepożądanych semaglutydu.
NICE zleca stosowanie semaglutydu (wraz z dietą o obniżonej kaloryczności i zwiększoną aktywnością fizyczną) osobom dorosłym o wskaźniku masy ciała (BMI) co najmniej 35 kg/m2. Ponadto dostęp do leku będą mieć również pacjenci z BMI w przedziale 30–34,9 kg/m2 z jedną chorobą współistniejącą związaną z masą ciała. Do schorzeń spełniających to kryterium zaliczono dysglikemię, nadciśnienie tętnicze, dyslipidemię, obturacyjny bezdech senny oraz choroby układu sercowo-naczyniowego.
Semaglutyd będzie można otrzymywać maksymalnie przez dwa lata, pod opieką placówki realizującej specjalistyczny, interdyscyplinarny program kontroli wagi. Samo podanie leku wykonywać będą sami pacjenci za pomocą automatycznych wstrzykiwaczy.
– Dla niektórych osób utrata wagi jest prawdziwym wyzwaniem, dlatego lek taki jak semaglutyd jest mile widzianą opcją. Nie będzie on jednak dostępny dla wszystkich. Nasza komisja wydała bardzo konkretne zalecenia, konkretne kryteria, aby zapewnić, że refundacja tego leku pozostanie opłacalna dla płatnika – powiedziała Helen Knight, dyrektor ds. oceny leków w NICE.
Semaglutyd jest analogiem hormonu glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1), uwalnianego w przewodzie pokarmowym po spożyciu posiłku. Lek ma złożony mechanizm działania – receptory, z którymi się łączy występują w różnych narządach, w tym w żołądku, trzustce, wątrobie oraz w mózgu.
Do wydania rekomendacji przyczyniły się m.in. wyniki randomizowanego kontrolowanego placebo badania klinicznego STEP1 (Semaglutide Treatment Effect in People with Obesity), w którym wykazano, że redukcja masy ciała u uczestników przyjmujących semaglutyd była średnio o 12% większa niż w grupie placebo (14,9% vs. 2,4%).
Semaglutyd nie jest pierwszym agonistą GLP-1 rekomendowanym przez NICE do leczenia otyłości. W grudniu 2020 r. Instytut zalecił stosowanie liraglutydu (wraz z dietą o obniżonej kaloryczności i zwiększoną aktywnością fizyczną) u osób dorosłych z BMI powyżej 35. Najważniejszą różnicą między tymi dwoma lekami jest częstotliwość podawania – liraglutyd przyjmowany jest raz dziennie, a semaglutyd raz w tygodniu.
Szacunki rządowe wskazują, że obecne koszty otyłości w Wielkiej Brytanii wynoszą 6,1 miliarda funtów dla NHS. Koszty pośrednie są dużo wyższe - to 27 miliardów funtów rocznie.
W Stanach Zjednoczonych semaglutyt może być stosowany w leczeniu otyłości o osób bez cukrzycy typu 2. od czerwca 2021 r., w Kanadzie zaś od listopada 2021 r.
Źródła: NICE / PharmaTimes
