Związki Zawodowe działające przy Szpitalu Klinicznym Dzieciątka Jezus z ogromnym zaniepokojeniem przyjęły informację o wydaniu przez JM Rektora WUM Zarządzenia nr 49/2018 z dnia 4 maja 2018 roku ws. połączenia się samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Konsolidacja miałaby dotyczyć trzech warszawskich szpitali klinicznych, dla których organem założycielskim jest Warszawski Uniwersytet Medyczny. Są to: Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Dzieciątka Jezus, Samodzielny Publiczny Centralny Szpital Kliniczny, Samodzielny Publiczny Dziecięcy Szpital Kliniczny.
Rozumiemy potrzebę, a wręcz konieczność restrukturyzacji naszych trzech szpitali. Prawdziwa, perspektywiczna restrukturyzacja nie jest możliwa, dopóki nie zostanie wyjaśnione, jak doszło do tak dramatycznej sytuacji, w której znalazły się szpitale do tak przerażającego zadłużenia, do zadłużenia szpitali w parabankach. Żadna restrukturyzacja czy konsolidacja nie przyniesie pozytywnych efektów, dopóki nie zostaną rozpoznane i usunięte przyczyny tak gigantycznego zadłużenia, dopóki nie zostaną opracowane i wdrożone programy naprawcze. SKDJ ma taki program. Rozpoczął jego wdrażanie w 2012 roku i po kilku latach są już widoczne jego pierwsze pozytywne efekty.
SKDJ od 2012 roku uzyskuje dodatni wynik działalności operacyjnej. Świadczy to o tym, iż długi i trudny proces restrukturyzacji rozpoczęty w 2012 r powoli przynosi zamierzone efekty. Szpital byłby w stanie się bilansować i tylko bardzo wysoki poziom zobowiązań wynikający ze strat z poprzednich lat, generujący bardzo wysokie koszty finansowe, powoduje stratę na działalności ogółem. Eksperci opracowujący plan naprawczy wskazywali, że ocalenie SKDJ przed utratą płynności finansowej oraz trwała poprawa sytuacji finansowej szpitala wymaga konsekwencji w podejmowaniu działań naprawczych, których realizacja nie będzie możliwa bez współpracy pomiędzy SKDJ a Warszawskim Uniwersytetem Medycznym ( wg ekspertów jednym z kluczowych problemów był brak wizji WUM dla szpitala). Eksperci podkreślali, że to właśnie WUM jako organ założycielski ma decydujący wpływ na efektywną realizację planu, szczególnie w odniesieniu do zmian związanych ze strukturą organizacyjną ( zagospodarowanie nieruchomości i centralizacja działalności), dla osiągnięcia szacowanych pozytywnych efektów zmian naprawczych.
Pozostawienie SKDJ jako odrębnego Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej jest możliwe i zasadne – SKDJ może osiągnąć odpowiednie zbilansowanie budżetu oraz dalej sukcesywnie spłacać historyczne zobowiązania, ma perspektywę rewitalizacji i dalszego rozwoju.
Jak powszechnie wiadomo szpital to nie tylko mury, łóżka, sale operacyjne, ale przede wszystkim kapitał ludzki. Konsolidacja szpitali i ew. zwolnienia pracowników spowodują pogłębienie istniejących już teraz braków kadrowych, choćby dlatego, że część personelu (np. pielęgniarki) jest aktualnie zatrudniona jednocześnie w dwóch z w/w szpitali klinicznych – w jednym na pełnym, w drugim na części etatu. A w jednym podmiocie taka formuła zatrudnienia nie będzie możliwa.
Mamy potrzebę restrukturyzacji, a nie nieprzemyślanego łączenia szpitali w kolosa na glinianych nogach, kolosa o gigantycznym, blisko miliardowym zadłużeniu.
Jedynym szpitalem, w którym podjęto udane działania restrukturyzacyjne jest SDDJ. Jest to argument przemawiający za tym, aby zachować SKDJ jako odrębny, samodzielny, publiczny zakład opieki zdrowotnej. Udało się powstrzymać proces narastania zadłużenia , ale sytuacja finansowa tego szpitala jest nadal trudna, choć i tak najlepsza spośród trzech kontrolowanych szpitali.
Krótka, wstępna charakterystyka sytuacji finansowej trzech szpitali klinicznych WUM
1 W SPCSK w ostatnich pięciu latach sytuacja uległa wyraźnemu pogorszeniu – w tym okresie szpital odnotowuje słabe wyniki finansowe oraz znaczący wzrost zadłużenia.
2. W SKDJ w wyniku przeprowadzonej klika lat temu restrukturyzacji udało się zatrzymać proces narastania zadłużenia, niemniej szpital ma ogromne zadłużenie powstałe przed restrukturyzacją, nie jest w stanie zmniejszyć tego zadłużenia i musi ponosić koszty jego obsługi.
3. Natomiast sytuacja finansowa i zadłużenie SP DSK są katastrofalne, szpital znalazł się w pętli zadłużenia. Szpital od lat ponosi ogromne straty, a jego zadłużenie już dawno osiągnęło stan zagrażający kontynuacji dalszej działalności.
Apelujemy do ministra zdrowia i ministra nauki i szkolnictwa wyższego o powołanie państwowej, niezależnej od WUM komisji złożonej z ekspertów , która realnie i bezstronnie oceni szanse na pełne wdrożenie programu naprawczego i dalsze funkcjonowanie SKDJ w dotychczasowej formule SP ZOZ, oraz wieloaspektowo oceni zasadność i konsekwencje połączenia SKDJ z dwoma innymi, znacznie bardziej zadłużonymi szpitalami.
