Poniżej zamieszczamy uzasadnienie projektu rozporządzenia.
Projekt rozporządzenia wprowadza zmiany do dotychczas obowiązujących wzorów oświadczeń o przysługującym świadczeniobiorcy prawie do świadczeń opieki zdrowotnej, Minister Zdrowia określa wzory tych oświadczeń, zgodnie z upoważnieniem ustawowym zawartym w art. 50 ust. 10 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1398, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o świadczeniach”. Wprowadzane zmiany mają na celu: 1) wyraźne wskazanie, że w celu potwierdzenia prawa do świadczeń oświadczenie może być składane jedynie przez osoby ubezpieczone w Rzeczypospolitej Polskiej, w Narodowym Funduszu Zdrowia, zwanym dalej „Funduszem”; 2) skorygowanie zakresu danych, którymi jest identyfikowana przyjmująca oświadczenie niebędąca świadczeniodawcą osoba uprawniona. Konieczność wyraźnego wskazania we wzorze oświadczenia, że w celu potwierdzenia prawa do świadczeń oświadczenie może być składane, zgodnie z art. 50 ust. 3 ustawy o świadczeniach, jedynie przez osoby ubezpieczone w Rzeczypospolitej Polskiej, wynika z dotychczasowych doświadczeń Funduszu związanych z nieuprawnionym składaniem oświadczeń przez obywateli polskich ubezpieczonych w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej albo Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu.
Zgodnie z art. 53 ust. 1 ustawy o świadczeniach, w przypadku tych osób, które są uprawnione do świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji, dokumentem potwierdzającym prawo do świadczeń opieki zdrowotnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest poświadczenie wydawane przez Fundusz lub dokument potwierdzający prawo do tych świadczeń, wystawiony przez zagraniczną instytucję właściwą, a nie oświadczenie. W związku z powyższym we wzorze: 1) w części dotyczącej wskazania podstawy prawnej, doprecyzowano, że objęcie ubezpieczeniem zdrowotnym dotyczy ubezpieczenia w Rzeczypospolitej Polskiej (obecne brzmienie: „objęcie ubezpieczeniem zdrowotnym”, bez doprecyzowania, o który kraj chodzi, skutkuje omyłkami i błędnym przekonaniem, że osoba ubezpieczona w innym państwie również taką opcję może wybrać); – 4 – 2) przed formularzem zamieszczono zastrzeżenie, informujące, że osoby ubezpieczone w innych państwach nie mogą złożyć oświadczenia o przysługującym prawie do świadczeń opieki zdrowotnej, wraz z przypisem, który wskazuje właściwe dokumenty w takim przypadku.
Zgodnie z art. 50 ust. 8 ustawy o świadczeniach, przyjmujący oświadczenie świadczeniodawca albo niebędąca świadczeniodawcą osoba uprawniona (albo osoba przyjmująca oświadczenie w ich imieniu) potwierdza podpisem na oświadczeniu dane identyfikujące dokument, na podstawie którego potwierdziła tożsamość osoby składającej oświadczenie. W związku z powyższym jedna z części wzoru jest przeznaczona na taką adnotację wraz ze wskazaniem danych identyfikujących przyjmującego oświadczenie (część Świadczeniodawca albo niebędąca świadczeniodawcą osoba uprawniona przyjmujący oświadczenie). Konieczność skorygowania zakresu danych, którymi identyfikowana jest przyjmująca oświadczenie niebędąca świadczeniodawcą osoba uprawniona wynika ze zmiany definicji niebędącej świadczeniodawcą osoby uprawnionej przez ustawę z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1991, z późn. zm.). W wyniku zmian: 1) zrezygnowano z konieczności zawierania przez takie osoby umowy upoważniającej do wystawienia recept na refundowane leki, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego i wyroby medyczne; 2) rozszerzono grupę osób posiadających prawo wykonywania zawodu medycznego, które na podstawie przepisów dotyczących wykonywania danego zawodu medycznego, są uprawnione do wystawiania zleceń na wyroby medyczne, finansowane ze środków publicznych. Prawo do wystawiania zleceń na wyroby medyczne uzyskały także osoby uprawnione wykonujące zawód medyczny w podmiotach wykonujących działalność leczniczą, niemających zawartej z Narodowym Funduszem Zdrowia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.
W związku z powyższym dotychczasowe dane wymagane we wzorze w celu zidentyfikowania niebędącej świadczeniodawcą osoby uprawnionej, tj. numer umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia, nie może już być wykorzystany do identyfikacji, gdyż takich umów przepisy już nie wymagają, a dotychczasowe umowy wygasły. Dlatego w przypadku niebędącej świadczeniodawcą osoby uprawnionej zestaw danych identyfikujących, tj. danych adresowych oraz numeru umowy z Funduszem zmieniono na: imię – 5 – i nazwisko, numer prawa wykonywania zawodu niebędącej świadczeniodawcą osoby uprawnionej oraz kod przynależności do danej grupy zawodowej, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 190 ust. 1 ustawy o świadczeniach, wskazujący na wykonywany zawód. Ponadto, w części Objaśnienia dostosowania wymagają odniesienia do poszczególnych przepisów, uwzględniające zmiany jakie wprowadzono do ustawy o świadczeniach od marca 2015 r. Ze względu na fakt, iż modyfikacji ulegają oba załączniki określające wzory oświadczenia, zaproponowano wydanie nowego rozporządzenia. Uwzględniając fakt, iż w trakcie krótkiego vacatio legis świadczeniodawcy nie wykorzystają wszystkich posiadanych formularzy oświadczeń, zaproponowano 3-miesięczny okres przejściowy, w którym oświadczenia będą mogły być składane według poprzedniego wzoru.
Projekt rozporządzenia nie będzie miał wpływu na działalność mikro-, małych i średnich przedsiębiorców, ponieważ proponowane zmiany nie określają, ani nie modyfikują warunków wykonywania działalności gospodarczej. Projekt rozporządzenia nie jest objęty zakresem prawa Unii Europejskiej. Projekt rozporządzenia nie wymaga przedstawienia organom i instytucjom Unii Europejskiej, w tym Europejskiemu Bankowi Centralnemu, w celu uzyskania opinii, dokonania powiadomienia, konsultacji albo uzgodnienia. Projektowane rozporządzenie nie podlega procedurze notyfikacji w rozumieniu przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. poz. 2039 oraz z 2004 r. poz. 597). Jednocześnie należy wskazać, że nie ma możliwości podjęcia alternatywnych w stosunku do projektowanego rozporządzenia środków umożliwiających osiągnięcie zamierzonego celu.
Źródło: RCL
