Ozymertynib to inhibitorem kinazy tyrozynowej EGFR (EGFR TKI) III generacji. W badaniu klinicznym fazy III FLAURA zastosowano ten lek w pierwszej linii terapii pacjentów z lokalnie zaawansowanym bądź uogólnionym niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP) z mutacją w genie EGFR.
Wyniki są bardzo obiecujące. Mediana całkowitego czasu przeżycia w grupie pacjentów leczonych ozymertynibem wyniosła 38,6 miesiąca w porównaniu z 31,8 miesiąca w przypadku terapii EGFR TKI pierwszej generacji.
Tak znaczące korzyści kliniczne uzyskano mimo dopuszczenia tzw. opcji cross-over (oznacza to, że część pacjentów - w tym przypadku 31% - zakwalifikowanych pierwotnie do grupy kontrolnej otrzymało ozymertynib po progresji). Po 3 latach trwania obserwacji w ramieniu z ozymertynibem 54% pacjentów pozostawało przy życiu vs. 44% w ramieniu grupy kontrolnej.
Ponadto wykazano, że zastosowanie ozymertynibu w I linii leczenia o niemal rok wydłuża czas do zastosowania kolejnej linii terapii w porównaniu do inhibitorów kinazy EGFR starszej generacji. (25,5 miesiąca vs 13,7 miesiąca).
- Wyniki analizy przeżycia całkowitego u pacjentów z EGFR-zależnym NDRP leczonych ozymertynibem w pierwszej linii są zarówno znamienne statystycznie, jak i klinicznie istotne. Jest to pierwsze badanie z udziałem tej grupy leków (TKI) u pacjentów z NDRP, w którym stwierdzono tak znaczące korzyści kliniczne w odniesieniu do czasu przeżycia całkowitego (OS) - powiedział przedstawiający na ESMO badanie prof. S. Ramalingam z Winship Cancer Institute w Atlancie.
Znamienne statystycznie oraz niewątpliwie istotne klinicznie korzyści terapeutyczne z zastosowania ozymertynibu w pierwszej linii terapii przy jednoczesnym zachowaniu przewidywalnego profilu działań niepożądanych oraz mniejszej liczbie ciężkich działań niepożądanych, wyznaczają nowy standard postępowania w EGFR-zależnym NDRP .
Z wcześniejszych wyników badania FLAURA wiadomo, że ozymertynib wykazuje statystycznie znamienną i klinicznie istotną korzyść w zakresie czasu przeżycia wolnego od progresji choroby (PFS: 18,9 w porównaniu do 10,2 miesięcy dla inhibitorów kinazy EGFR starszej generacji), co wiąże się z 54-procentową redukcją ryzyka progresji lub zgonu.
Lek wydłużał także czas do progresji choroby u pacjentów ze stwierdzonymi przerzutami do ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Wśród pacjentów stosujących ozymertynib nowe przerzuty w OUN pojawiały się ze znacznie mniejszą częstotliwością, niż w grupie leczonej inhibitorami starszej generacji (protekcyjny wpływ ozymertynibu: 12% vs. 30%). U pacjentów ze stwierdzonymi przerzutami w OUN w momencie rozpoczęcia leczenia ozymertynibem ryzyko dalszej progresji było o 52% niższe w porównaniu do chorych otrzymujących starsze generacje TKI.
Profil bezpieczeństwa i tolerancji ozymertynibu w badaniu FLAURA był korzystniejszy niż w przypadku komparatora.
Pozytywne wyniki badania FLAURA, w tym bezprecedensowy, ogłoszony na ESMO 2019, wynik analizy czasu przeżycia całkowitego (OS) potwierdza rolę ozymertynibu jako standardu w leczeniu pierwszego rzutu pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca z mutacją w genie EGFR (zalecenia ESMO – European Society for Medical Oncology oraz NCCN – National Comprehensive Cancer Network).
– Jeżeli mamy kilka możliwości leczenia, to należy starać się dobrać taki preparat, który przyniesie najlepszy efekt terapeutyczny, a jednocześnie będzie odznaczał się najniższym profilem toksyczności i działań niepożądanych. Ozymertynib wybija się na pierwszy plan. To lek III generacji, który nie tylko hamuje szlak osi EGFR, ale także mutację oporności T790M, która się pojawia w przypadku leczenia inhibitorami pierwszej i drugiej generacji. Co niezwykle ważne ozymertynib jako jedyny inhibitor, wykazuje także zdolność do przenikania przez barierę krew-mózg, co pozwala zapobiegać albo opóźnia pojawianie się przerzutów w ośrodkowym układzie nerwowym. Przewaga podania preparatu w pierwszej linii jest olbrzymia: znamiennie wydłuża on czas przeżycia, a przy tym ma zdecydowanie lepszy profil bezpieczeństwa – tłumaczy prof. Dariusz M. Kowalski z Kliniki Nowotworów Płuca i Klatki Piersiowej Centrum Onkologii-Instytut w Warszawie.
W maju 2019 r. ozymertynib otrzymał pozytywną rekomendację AOTMiT (rekomendacja 37/2019) do stosowania w I linii leczenia. Obecnie w Polsce ozymertynib refundowany jest w II linii leczenia dla chorych po niepowodzeniu wcześniejszego leczenia za pomocą TKI starszych generacji, u których wystąpiła mutacja T790M w genie EGFR.
Inf. pras.
