Wyniki ankiety nie były dotychczas publikowane ze względu na epidemię koronawirusa SARS COV – 2, która zdominowała zarówno uwagę społeczną, jak i aktywność ministerstwa zdrowia. Ze względu na podjęte przez ministra zdrowia prace nad zmianą treści ustawy z dnia 8 czerwca 2017 r. o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych, OZZL zdecydował się opublikować wyniki ankiety. W ocenie Związku, ustawa ta mogłaby odegrać przełomową rolę w poprawie wynagrodzeń lekarzy gdyby przyjęte w niej „współczynniki pracy” określające wysokość gwarantowanej płacy zasadniczej lekarzy były odpowiednie.
Współczynniki te określają relacje między płacą pracownika, a kwotą przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej. Dla lekarza specjalisty współczynnik ten wynosi 1,27 i w ocenie OZZL jest karygodnie niski, co powoduje, że ustawa nie poprawia sytuacji finansowej lekarzy etatowych, ale utrwala dotychczasowy stan albo go nawet pogarsza (!) jeśli wziąć pod uwagę, że podwyżka przyznana w wyniku porozumienia z lutego 2018r. między PROZZL, a MZ przewidywała płacę zasadniczą dla specjalisty (6750 PLN), której relacja do „średniej krajowej” wynosiła 1,6 a nie 1,27, jak proponuje ustawa. OZZL postuluje, aby współczynnik ten dla lekarzy specjalistów wynosił 3, związek jest jednak otwarty na negocjacje w tej sprawie. W szczególności OZZL zgadza się, aby ustalenie odpowiedniego wynagrodzenia gwarantowanego mogłoby być (w części) uwarunkowane zobowiązaniem lekarza do „pracy na wyłączność” u danego pracodawcy, czyli do pracy w jednym podmiocie (publicznym). Jest powszechna zgoda co do tego, że praca lekarza w jednym miejscu ułatwia odpowiednią opiekę nad pacjentami, zapewnia lepszą koordynację tej opieki, przyczynia się do większego zaangażowania lekarza w pracy, zmniejsza ryzyko błędów lekarskich i zwykłego niedopatrzenia, eliminuje przemęczenie. Korzyści z pracy lekarza w jednym miejscu widzą i doceniają także pacjenci (OZZL przeprowadził w tej sprawie odrębne badanie opinii społecznej, której wyniki zostaną przedstawione później). Również minister zdrowia – obecny i poprzedni – wyrażali opinię, że praca lekarza w jednym miejscu pracy jest pożądanym celem, do którego powinno się dążyć w procesie naprawy publicznej ochrony zdrowia.
W związku z powyższym, OZZL przeprowadził omawianą ankietę, aby sprawdzić jakie jest faktycznie nastawienie lekarzy do pracy w jednym miejscu pracy (w publicznej albo w prywatnej ochronie zdrowia). Pojawiały się bowiem opinie, że lekarze – w większości – nie godzą się na takie rozwiązanie. Wyniki ankiety wskazują na coś zupełnie przeciwnego:
Znacząca mniejszość lekarzy nie godzi się – bezwzględnie - na obowiązek pracy w jednym miejscu pracy (zakaz łączenia pracy w publicznej i prywatnej ochronie zdrowia). Takich lekarzy jest 16%.
Znacząca większość lekarzy jest gotowa pracować w jednym miejscu pracy (w publicznej albo w prywatnej ochronie zdrowia) pod warunkiem uzyskiwania w tym miejscu odpowiednio wysokiego wynagrodzenia, adekwatnego do rangi zawodu, odpowiedzialności, kwalifikacji, znaczenia społecznego wykonywanej przez lekarzy pracy. Im wyższe byłoby to wynagrodzenie, tym odsetek lekarzy gotowych do pracy w jednym miejscu byłby wyższy. Przy poziomie wynagrodzeń powyżej 15 tys. PLN netto za jeden etat – gotowych do pracy wyłącznie w jednym miejscu w publicznej ochronie zdrowia jest 84% ankietowanych lekarzy.
Jak wskazują wyniki ankiety, dzisiaj w jednym miejscu pracy pracuje zaledwie 24% lekarzy i łączą oni najczęściej pracę w publicznej ochronie zdrowia z pracą w prywatnych podmiotach.
Główną przyczyną pracy w kilku miejscach – jak wskazują ankietowani – jest „konieczność dorobienia”.
Ankieta wskazuje również jakie – zdaniem lekarzy – są zalety i wady pracy w publicznej i w prywatnej ochronie zdrowia.
Głównymi zaletami pracy w publicznej ochronie zdrowia są: „możliwość lepszego leczenia pacjentów” i „możliwość rozwoju zawodowego lekarza”. Głównymi wadami: „niskie zarobki” i „zła organizacja pracy”.
Głównymi zaletami pracy w prywatnej ochronie zdrowia są: „organizacja pracy ” i „dobre wynagrodzenia” (czyli dokładnie to, co jest postrzegane jako zasadnicze wady publicznego sektora).
OZZL ma nadzieję, że wyniki omawianej ankiety skłonią ministra zdrowia do podjęcia działań, które doprowadzą – po pewnym czasie – do sytuacji, gdy lekarz będzie pracował wyłącznie w jednym miejscu pracy i będzie to przeważnie podmiot publicznej ochrony zdrowia. Warunkiem niezbędnym do tego jest poprawa gwarantowanych wynagrodzeń lekarzy w publicznej ochronie zdrowia, co przekłada się wprost na konieczność istotnego wzrostu „współczynnika pracy” dla lekarzy specjalistów przewidzianego w ustawie o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych. OZZL proponuje ministrowi zdrowia konstruktywną współpracę w tym zakresie.
W ankiecie wzięło udział ok. 2 tysiące lekarzy.
Ankieta była przeprowadzona przy pomocy i za pośrednictwem portalu internetowego medycyna praktyczna www.mp.pl w lutym/marcu bieżącego roku. Autorem pytań do ankiety był ZK OZZL.
Źródło: OZZL
