Jaki jest poziom wiedzy Polaków na temat przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP)?
Myślę, że znajomość terminu POChP jest bardzo mała. W najlepszym wypadku to kilkanaście procent. Jednak kiedyś było gorzej. W ostatnich kilku latach poziom wiedzy Polaków na ten temat znacznie się poprawił. Na świecie są kraje, gdzie znajomość tego terminu sięga 70-80 procent. Przykładem jest Norwegia, w której prowadzono zakrojoną na szeroką skalę działalność edukacyjną w mediach. Dzięki temu tamtejsi pacjenci są bardziej świadomi, czym jest ta choroba i jak można jej zapobiegać oraz leczyć.
Jak wygląda leczenie POChP w Polsce?
Myślę, że leczenie POChP w Polsce jest dobrze zorganizowane. Opieramy się w postępowaniu medycznym, zarówno w diagnostyce, jak i w leczeniu, na wytycznych grupy ekspertów „GOLD”, w której mam przyjemność pracować już prawie 18 lat. Jest to akronim od nazwy Global Initiative for Chronic Obstructive Lung Disease. To światowa inicjatywa w celu poprawy opieki nad pacjentami z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc. Jej wytyczne są powszechnie znane i publikowane każdego roku przez Medycynę Praktyczną, wydawane w postaci osobnych broszur i zawarte w podręcznikach dla studentów od prawie 10 lat, oraz w dużych podręcznikach dla specjalistów, internistów. Myślę, że są więc one dostępne. Innym problemem jest to, jak te wytyczne są stosowane w Polsce. Dysponujemy w tej chwili w Polsce ogromną gamą leków, które można stosować w POChP. Są to leki najnowszej generacji. Prawie wszystkie są refundowane i pacjenci za płacą cenę ryczałtową. Leki najnowszej generacji mają to do siebie, że działają prawie 24 godziny. Jest to więc bardzo wygodne dla pacjenta. Poprawia się compliance, czyli stosowanie się pacjenta do zaleceń lekarza. Ale, jak już pacjent ma używać jeden inhalator raz dziennie, to skuteczność leczenia jest rzeczywiście dobra wtedy, kiedy to jest regularne.
Czy w Polsce brakuje inicjatyw edukacyjnych na temat POChP?
Myślę, że powinno być zdecydowanie więcej kampanii społecznych i edukacyjnych. Powinny one być powiązane z bardzo szeroko rozwiniętą kampanią zachęcającą do rzucenia palenia papierosów, ponieważ jest to główny czynnik sprawczy. Uważam, że problem rzucenia palenia jest w Polsce traktowany po macoszemu. A to jedyne postępowanie medyczne, które jest w stanie zahamować postępujący, progresywny proces utraty czynności płuc w przebiegu POChP. Wszystkie leki, którymi dysponujemy są raczej lekami objawowymi. Możemy to leczyć, więc mamy mniejsze objawy ze strony pacjentów – poprawia się ich jakość życia, wydolność wysiłkowa, powinni oni mieć więcej wysiłku fizycznego, nie koniecznie klasyczną rehabilitację, ale np. chodzenie na spacery, pewne rodzaje ćwiczeń domowych. To bardzo istotne punkty w postępowaniu leczniczym. Zalicza się do nich również szczepionka przeciwko grypie oraz przeciwko pneumokokom u ludzi z POChP po 65. roku życia.
