Częstość występowania arytmii u pacjentów chorych na COVID-19.
Jedną z cech SARS-CoV-2 są powikłania sercowo-naczyniowe. W tym badaniu dokonano metaanalizy częstości występowania zaburzeń pracy serca. Łącznie przeanalizowano 56 badań z 11 krajów obejmujących 17 435 pacjentów z COVID-19.
Ogólna częstość występowania arytmii w COVID-19 pacjentów wynosiła 16,8%. Częstość występowania różnych typów arytmii u pacjentów z COVID-19 była następująca: 12% niesklasyfikowana arytmia, 8,2% migotanie przedsionków, 10,8% zaburzenia przewodzenia, 8,6% przedwczesne skurcze i 3,3% migotanie komór/częstoskurcz komorowy. Śmiertelność u pacjentów z COVID-19, u których wystąpiła arytmia wyniosła 20,3%.
Możliwe mechanizmy arytmii mogą obejmować uszkodzenie serca w wyniku zaburzeń metabolicznych, niedotlenienie oraz zapalenie mięśnia sercowego.
To badanie wskazuje na większą częstość występowania arytmii u pacjentów z COVID-19 niż u pacjentów z zapaleniem płuc wywołanym innymi czynnikami, z czego 2 na 10 pacjentów umiera po wystąpieniu arytmii. Warto zauważyć, że w niniejszym badaniu u pacjentów z COVID-19 zauważono wyższą częstość występowania zaburzeń przewodzenia i przedwczesnych skurczów w porównaniu z innymi typami arytmii.
Jakie jest ryzyko zgonu z powodu COVID-19 u osób zakażonych HIV?
Celem tego badania było ustalenie związku między zakażeniem HIV a przebiegiem COVID-19. Do tej pory istniały mieszane dowody na związek między HIV a stanem klinicznym i śmiertelnością w przebiegu poprzednich epidemii wirusów układu oddechowego. Udowodniono, że zakażenie ludzkim wirusem niedoboru odporności wiąże się z wyższym ryzykiem ciężkich następstw infekcji dróg oddechowych, w tym grypy sezonowej. Jednak wpływ wirusa HIV podczas pandemii grypy H1N1 w 2009 r. był niejasny, bez istotnych dowodów na to, że osoby zakażone wirusem HIV były w grupie zwiększonego ryzyka zakażenia lub miały gorsze wyniki, chyba że znajdowały się na zaawansowanym etapie immunosupresji.
W tym badaniu wykorzystano brytyjskie dane z krajowego rejestru zgonów aby porównać ryzyko zgonu z powodu COVID-19 między osobami z HIV i bez. Uwzględniono 17 282 905 dorosłych, z których 27 480 (0,16%) miało HIV.
Stwierdzono, że osoby z HIV są ponad dwukrotnie bardziej narażone na śmierć z powodu COVID-19 w porównaniu z osobami zdrowymi.
Źródło: https://www.thelancet.com/journals/lanhiv/article/PIIS2352-3018(20)30305-2/fulltext
Zakażenie i przenoszenie SARS-CoV-2 w placówkach edukacyjnych. Prospektywna, przekrojowa analiza skupisk infekcji i ognisk w Anglii
Zrozumienie schematu przenoszenia zakażenia w szkołach ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa personelu i dzieci podczas pandemii. Dlatego oszacowano wskaźnik zakażeń SARS-CoV-2 wśród pracowników i studentów w placówkach edukacyjnych w Anglii, które zostały ponownie otwarte w trymestrze letnim. W ramach pierwszej ogólnokrajowej blokady szkoły zostały one zamknięte 20 marca 2020 r. Następnie stopniowe łagodzenie blokady rozpoczęło się 10 maja, a od 1 czerwca obejmowało ponowne otwarcie szkół podstawowych i średnich po wdrożeniu ścisłych środków kontroli zakażeń. W tym badaniu nadzorowano pojawiające się nowe przypadki SARS-CoV-2 potwierdzone metodą RT-PCR w okresie od 1 czerwca do 17 lipca. Kierunek transmisji wnioskowano wywnioskowano na podstawie początku objawów i dat badań.
Stwierdzono, że infekcje i ogniska SARS-CoV-2 w placówkach edukacyjnych ogólnie wstępowały rzadko. Zakażenia były częstsze wśród personelu niż u dzieci. Przenoszenie zakażeń między personelem było najczęstsze, podczas gdy transmisje wirusa między uczniami były nieliczne. Występowała silna korelacja między ilością przypadków w szkołach a regionalną częstością występowania COVID-19, co podkreśla znaczenie kontrolowania transmisji w społeczności w celu ochrony placówek edukacyjnych.
Istnieją jednak ważne ograniczenia w tej obserwacji. Szkoły zostały otwarte, gdy zapadalność na COVID-19 była niska i tylko w regionach o niskim poziomie transmisji w społeczności.
Źródło: https://www.thelancet.com/journals/laninf/article/PIIS1473-3099(20)30882-3/fulltext
Czynniki ryzyka związane ze śmiertelnością wewnątrzszpitalną u pacjentów z COVID-19
Wykorzystując informacje o 64 781 pacjentach z COVID-19 leczonych w 592 szpitalach w USA w kwietniu i maju 2020 r. przeanalizowano epidemiologię SARS-CoV-2, przebieg kliniczny choroby, różne schematy leczenia oraz zidentyfikowano potencjalne czynniki ryzyka śmiertelności wewnątrzszpitalnej.
Do badania włączono dane o 29 479 (45,5%) pacjentach ambulatoryjnych i 35 302 (54,5%) hospitalizowanych. Mediana wieku wynosiła 46 lat dla pacjentów ambulatoryjnych, 65 lat dla pacjentów szpitalnych i 76 lat dla zmarłych. Pacjenci w wieku 65 lat i starsi stanowili 35,4% całej próby (22 903 pacjentów) i 77,5% wszystkich zgonów (5704 z 7355). Spośród wszystkich pacjentów z potwierdzonym COVID-19 31 968 (49,3%) to mężczyźni.
Choroby współistniejące:
Najczęstszymi chorobami współistniejącymi były: nadciśnienie (46,7%), hiperlipidemia (28,9%), cukrzyca (27,9%) i przewlekła choroba płuc (16,1%).
Powikłania COVID-19:
Najczęstszym powikłaniem była: niewydolność oddechowa (30,8%), niewydolność nerek (18,8%) i posocznica (18,6%).
Wśród pacjentów hospitalizowanych: 8,1% miało ostrą niewydolność oddechową; 11,4% wstrząs; 8,1% ostrą chorobę niedokrwienną serca; 7,4% zaburzenia neurologiczne, a 4,1% chorobę zakrzepowo-zatorową.
Przyjmowane leki:
Stosowanie statyn, inhibitorów ACE, blokerów kanału wapniowego oraz suplementacja witaminami C i D wiązała się ze zmniejszeniem ryzyka zgonu. Skojarzone stosowanie azytromycyny i hydroksychlorochiny nie wpływało na poprawę stanu zdrowia pacjentów.
Przebieg kliniczny:
Śmiertelność wewnątrzszpitalna wyniosła 11,4% dla wszystkich chorych i 20,3% dla pacjentów hospitalizowanych. Prawie jedna szósta pacjentów hospitalizowanych otrzymała wentylację mechaniczną, co piątego przyjęto na oddział intensywnej terapii..
Wykazano, że starszy wiek był czynnikiem ryzyka najsilniej związanym ze śmiercią. Szanse zgonu były 16,2 razy większe u pacjentów w wieku 80 lat i starszych niż wśród osób w wieku 18–34 lat. U pacjentów hospitalizowanych płci męskiej prawdopodobieństwo zgonu było o 18% większe niż u kobiet. Gorsze wyniki uzyskiwali także pacjenci przyjęci z placówek opieki długoterminowej.
Źródło:https://jamanetwork.com/journals/jamanetworkopen/fullarticle/2773971
