Czy nasilenie objawów COVID-19 jest związane z grupą krwi?
Naukowcy z Harvard Medical School przeanalizowali dane 1289 dorosłych pacjentów COVID-19 i nie wykazali istotnego związku między grupą krwi a pogorszeniem stanu chorego, potrzebą hospitalizacji, czy jakimikolwiek markerami stanu zapalnego. Chociaż odkrycia te obalają poprzednie raporty sugerujące, że pewne grupy krwi mogą prowadzić do zwiększonego nasilenia objawów choroby, to wskazują one, że osoby z symptomami z grupami krwi B i AB z Rh +, częściej miały pozytywny wynik testu na COVID-19 niż pozostałe osoby. Z kolei zakażenia rzadziej były rejestrowane wśród osób z grupą krwi 0.
Minimalna dawka promieniowania UV konieczna do inaktywacja SARS-CoV-2
Promieniowanie ultrafioletowe jest przetestowaną, szeroko stosowaną i skuteczną bezkontaktową metodą inaktywacji patogenów. Istnieją trzy rodzaje promieniowania UV. UV-A (315–400 nm), UV-B (280–315 nm) i UV-C (100–280 nm), z których UV-C jest najczęściej stosowanym do dezynfekcji. Przy długości fali 254 nm inaktywacja wirusa następuje w wyniku uszkodzeniu kwasu nukleinowego, co prowadzi do przerwania replikacji wirusa.
Aby zbadać skuteczność inaktywacji SARS-CoV-2 przez UV-C, wirus nałożono na plastikowe szalki do hodowli tkankowej w postaci mokrej lub wysuszonej kropelki i wystawiono na działanie promieniowania UV przez różne okresy czasu w zakresie od 0,8 do 120 sekund.
Pod napromieniowaniem UV-C częściowa inaktywacja wystąpiła już po 0,8 sekundach ekspozycji, a zakaźność wirusa spadła poniżej wykrywalnych poziomów w zaledwie 9 sekund dla wysuszonego wirusa i 4 sekund dla mokrego wirusa.
Wyniki sugerują, że UV-C jest niedrogim i skutecznym narzędziem do zapobiegania pośredniej transmisji SARS-CoV-2. Może być to stosowane w wielu instytucjach, w tym w szpitalach, domach opieki, miejscach pracy, szkołach, lotniskach i centrach handlowych, do dezynfekcji skażonego sprzętu i powierzchni. Należy jednak zauważyć, że eksperymenty zostały przeprowadzone w określonych i kontrolowanych warunkach. Czynniki takie jak wilgotność, struktura powierzchni oraz obecność kurzu i innych cząstek, w tym skład kropelek oddechowych mogą zmniejszać skuteczność promieniowania UV-C i wpływać na dawkę wymaganą do uzyskania całkowitej inaktywacji wirusów. Wyniki uzyskane w tym badaniu należy zatem interpretować jako minimalną dawkę promieniowania wymaganą do uzyskania inaktywacji wirusa.
Żródło: https://www.nature.com/articles/s41598-020-79600-8
Skuteczność szczepionki AstraZeneca/Oxford
Zatwierdzenie nowej szczepionki nastąpiło, gdy duża część obszarów w Wielkiej Brytanii została przesunięta na wyższe poziomy ograniczeń, aby spróbować powstrzymać rozprzestrzenianie się wirusa. W dniu 29 grudnia w Wielkiej Brytanii zgłoszono ponad 53 000 nowych przypadków COVID-19, z czego większość wywołana była nowym wariantem tego patogenu. Wielka Brytania zamówiła 100 milionów dawek nowej szczepionki - wystarczającej do zaszczepienia 50 milionów ludzi. Szczepienie ma się rozpocząć jeszcze w tym tygodniu.
Zatwierdzony preparat to szczepionka monowalentna składająca się z pojedynczego rekombinowanego, pozbawionego replikacji wektora, którym jest adenowirus szympansa (ChAdOx1), kodujący białko kolca wirusa (glikoproteinę S). Po podaniu, glikoproteina S ulega lokalnej ekspresji i stymuluje w ten sposób odpowiedź immunologiczną.
Cykl szczepień składa się z dwóch oddzielnych dawek po 0,5 ml każda. Drugą dawkę należy podać między 4 a 12 tygodniem po pierwszej dawce. Szczepionka ta jest przeznaczona wyłącznie do wstrzyknięć domięśniowych, najlepiej w mięsień naramienny. Może być przechowywana, transportowana i używana w normalnych warunkach chłodniczych (2-8 stopni Celsjusza) przez co najmniej sześć miesięcy.
Opublikowane dane dotyczące skuteczności pokazują, że szczepionka była skuteczna w 62,1% u uczestników, którzy otrzymali dwie standardowe dawki i 90% u osób, które otrzymały małą dawkę, a następnie dawkę standardową. Analiza obu schematów dawkowania wykazała średnią skuteczność wynoszącą 70%.
Ogólne bezpieczeństwo szczepionki AstraZenaca/Oxford opiera się na analizie danych z czterech badań klinicznych przeprowadzonych w Wielkiej Brytanii, Brazylii i RPA. Najczęściej zgłaszanymi działaniami niepożądanymi była tkliwość w miejscu wstrzyknięcia (> 60%); ból w miejscu wstrzyknięcia, ból głowy, zmęczenie (> 50%); bóle mięśni, złe samopoczucie (> 40%); gorączka, dreszcze (> 30%); i bóle stawów, nudności (> 20%).
USA: Statystyki zapadalności na COVID-19. W jakim stopniu młodzi dorośli są narażeni na zachorowanie?
Od marca do końca maja zapadalność na COVID-19 była najwyższa wśród osób dorosłych w wieku ≥ 80 lat, ze szczytem zapadalności w tygodniu rozpoczynającym się 12 kwietnia. W czerwcu zapadalność wzrosła we wszystkich grupach wiekowych, z najszybszym tempem wzrostu i najwyższą ogólną zapadalnością wśród młodych dorosłych w wieku 18–24 lat; wskaźnik w tej grupie nadal jest najwyższy spośród wszystkich grup wiekowych. Zapadalność systematycznie wzrastała wśród dzieci i młodzieży (w wieku 0–17 lat). Pod koniec września i na początku października tygodniowa zapadalność spadała tylko wśród młodych dorosłych w wieku 18–24 lat, a następnie stale rosła we wszystkich grupach wiekowych do 14 listopada. Wykres wskazuje na ciągle rosnącą zapadalność na COVID-19oraz przeczy powszechnie przyjętym przekonaniom, że młodzi dorośli są mniej narażeni na zachorowanie.
Źródło: https://www.cdc.gov/mmwr/volumes/69/wr/mm695152a8.htm?s_cid=mm695152a8_x
Odsetek chętnych na szczepienie wśród Amerykanów. Najnowsze dane
Przeanalizowano dane z ankiet z krajowego badania społeczeństwa aby opisać zmiany w czasie dotyczące chęci otrzymania szczepionki na COVID-19. W ankietach które przeprowadzono w kwietniu i na przełomie listopada i grudnia pytano: „Jakie jest prawdopodobieństwo, że zostaniesz zaszczepiony na koronawirusa, gdy szczepionka będzie dostępna?”
Odsetek osób, które stwierdziły, że będą chciały przyjąć szczepionkę spadł z 74% do 56%. Prawdopodobieństwo zaszczepienia się na COVID-19 było niższe wśród kobiet niż mężczyzn (51% vs 62%) i wyższe wśród dorosłych w wieku 65 lat i starszych w porównaniu z osobami w wieku 18-49 lat (69% vs 51%) oraz wyższe wśród osób z wyższym wykształceniem niż z wykształceniem średnim lub niższym (70% vs 48%)
Źródło: https://jamanetwork.com/journals/jama/fullarticle/2774711
Wytyczne CDC: Szczepienie na COVID-19 a reakcje alergiczne
Ze względu na doniesienia, mówiące o tym że niektóre osoby doświadczyły łagodnych reakcji alergicznych w ciągu 4 godzin po zaszczepieniu (znanych jako natychmiastowe reakcje alergiczne), takich jak pokrzywka, obrzęk i świszczący oddech, CDC wydało wytyczne w tej sprawie.
Jeśli wystąpiła reakcja alergiczna - nawet jeśli nie była ciężka - na którykolwiek składnik szczepionki mRNA, CDC zaleca, aby nie przyjmować żadnej z obecnie dostępnych szczepionek mRNA na COVID-19. Jeśli po otrzymaniu pierwszej dawki szczepionki mRNA COVID-19 wystąpiła reakcja alergiczna, nie należy przyjmować drugiej dawki. Lekarz może skierować do specjalisty alergologii i immunologii w celu zapewnienia dalszej opieki lub porady. CDC zaleca także, aby osoby, u których w przeszłości występowały ciężkie reakcje alergiczne niezwiązane ze szczepionkami lub lekami do wstrzykiwań - takie jak alergie na żywność, zwierzęta domowe, jad, lub lateks - zostały zaszczepione. Zaszczepione mogą być również osoby z historią alergii na leki doustne. Jeśli u pacjenta wystąpiła reakcja alergiczna na glikol polietylenowy (PEG) lub polisorbat nie powinny otrzymywać szczepionki mRNA na COVID-19.
Wszystkie osoby, które otrzymują szczepionkę COVID-19, powinny być monitorowane na miejscu. Osoby, które miały w przeszłości reakcję alergiczną na inną szczepionkę lub leki podawane w iniekcji, powinny być monitorowane przez co najmniej 30 minut po otrzymaniu szczepionki. Wszystkie inne osoby powinny być monitorowane przez co najmniej 15 minut po otrzymaniu szczepionki.
Źródło: https://www.cdc.gov/coronavirus/2019-ncov/vaccines/safety/allergic-reaction.html
