Właśnie ukazał się po konsultacjach projekt tzw. małej ustawy o PRM. Czy środowisko ratowników ma uwagi do tego projektu?
Ten projekt dotyczy systemu wspomagania dowodzenia ratownictwa medycznego, czyli dysponowania zespołami i komunikacji oraz dyspozytorni medycznych. Natomiast nie ma tam poruszonych dla nas spraw najważniejszych, jakie mają być zawarte w drugim projekcie tzw. dużej nowelizacji, oddanej pod konsultacje społeczne w tym samym terminie, co mały projekt. W nim mamy mieć do czynienia z upaństwowieniem ratownictwa, czyli zakazem realizacji zadań ratownictwa medycznego przez podmioty prywatne. Była w nim mowa m.in. o likwidacji zespołów specjalistycznych, o motocyklach w ratownictwie oraz etatyzacji. Dlatego ten drugi projekt jest przez nas bardziej wyczekiwany. Mały projekt, obecnie wprowadzony, był do przewidzenia i wymaga szybkiego wprowadzenia po to, by system mógł działać. Ponieważ, jak do tej pory sprawa z SWDPRM była pod egidą ministra spraw wewnętrznych i administracji, to trzeba ją przesunąć w stronę ministra zdrowia. Sama kwestia skoncentrowanych dyspozytorni medycznych też wymaga wejścia w życie tego projektu.
Jakie zmiany wprowadza mały projekt?
Mały projekt rozszerza uprawnienia dyspozytorów. Dyspozytorom jak i koordynatorom ratownictwa medycznego będą przysługiwały te same uprawnienia jak w przypadku funkcjonariuszy publicznych. Największą ciekawostką w nowych przepisach jest objęcie wsparciem psychologicznym dyspozytorów medycznych. Ma być zatrudnionych w kraju dwudziestu psychologów z etatem brutto 6500 złotych, którzy mają się zajmować dobrostanem psychicznym dyspozytorów medycznych. Dziwi mnie to, bo owszem osoba, będąca dyspozytorem medycznym, może być wypalona zawodowo i jest - jak najbardziej – permanentnie narażona na stres, przyjmując wezwania, ale dlaczego nie ma w ogóle mowy o wsparciu psychologicznym dla członków zespołów ratownictwa medycznego? O wsparciu psychologicznym dla ratownika medycznego nie ma mowy! Czyli, ratownik medyczny, który pojedzie na akcję i umrze mu noworodek na rękach, albo nie uda się akcja resuscytacyjna, albo w wypadku będą rozkawałkowane ciała itp., to on będzie z tym borykał się sam. Chyba że pójdzie po pomoc do poradni zdrowia psychicznego. Ustawowego wsparcia ratownik medyczny nie otrzyma. Dlatego dziwi mnie to, że pracowników ratownictwa medycznego narażonych na bezpośredni kontakt z traumą, tragediami, pozostawia się samym sobie, a zapewnia się pełne wsparcie, o którym ratownicy mogą tylko pomarzyć, dyspozytorom medycznym. Pod jednym kątem to rozumiem, ponieważ ta mała nowelizacja dotyczy SWDPRM, czyli w gruncie rzeczy dyspozytorów medycznych i dysponowania zespołami. Może w dużej nowelizacji będzie mowa o pomocy psychologicznej dla ratowników medycznych.
Kiedy spodziewają się Państwo dużej nowelizacji?
Szczerze mówiąc, nie mam pojęcia. Może coś będzie wiadomo po konferencji uzgodnieniowej 15 lutego, dotyczącej uzgodnień tzw. małej nowelizacji. Podczas niej zadamy przedstawicielowi ministerstwa pytanie o termin dużej nowelizacji. Bo wielkimi krokami zbliża się 1 lipca, a do końca czerwca są ważne kontrakty i udział podmiotów prywatnych w rynku. Mamy nadzieję, że od lipca br. już nie będzie konkursów i przedłużania oraz aneksowania obecnych umów, tylko zacznie się ryczałtowanie ratownictwa i to tylko podmiotów publicznych. Jeżeli gdzieś podmioty publiczne miałyby przejąć rolę prywatnych działań ratownictwa medycznego, to mamy już niewiele czasu. Może się okazać, że czasu zabraknie i dalej będą musiały istnieć podmioty prywatne w ratownictwie. Ministerstwo podtrzymuje swoje stanowisko, że nie będzie prywatnych podmiotów w ratownictwie. Tylko czas płynie, a regulacji jeszcze nie ma. Chcemy, aby zmiany wprowadzono jak najszybciej, bo jest jeszcze kwestia trzyosobowych zespołów ratunkowych czy etatów, zagadnień nas frustrujących, poważnych i takich powiedziałbym stanowiących sine qua non funkcjonowania ratownictwa.
