Chorzy z zespołem antyfosfolipidowym (APS) z powodu prawdopodobieństwa zwiększonego ryzyka nawrotów zdarzeń zakrzepowych nie powinni stosować apiksabanu (Eliquis), eteksylanu dabigatranu (Pradaxa), edoksabanu (Lixiana/Roteas) oraz rywaroksabanu (Xarelto).
U pacjentów z zespołem APS z rozpoznaną w przeszłości zakrzepicą stosowanie rywaroksabanu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem nawrotów zdarzeń zakrzepowych w porównaniu z warfaryną. Stosowanie innych doustnych leków przeciwzakrzepowych o działaniu bezpośrednim (DOAC) (apiksabanu, edoksabanu i eteksylanu dabigatranu) może być związane z podobnie podwyższonym ryzykiem nawrotów zdarzeń zakrzepowych w porównaniu z antagonistami witaminy K, takimi jak warfaryna.
Nie zaleca się stosowania leków DOAC u pacjentów z APS, w szczególności u pacjentów z grup wysokiego ryzyka (z dodatnimi wynikami wszystkich trzech testów w kierunku przeciwciał antyfosfolipidowych – antykoagulantu toczniowego, przeciwciał antykardiolipinowych i przeciwciał przeciwko glikoproteinie beta-2 typu I).
W przypadku pacjentów z APS, którzy obecnie otrzymują DOAC w celu zapobiegania incydentom zakrzepowo-zatorowym, a w szczególności pacjentów z grupy wysokiego ryzyka, należy ocenić, czy dalsze leczenie jest właściwe oraz rozważyć przejście na antagonistę witaminy K.
Dowody na zwiększone ryzyko nawracających zdarzeń zakrzepowych u chorych z APS, różni się w zależności od dostępnych na rynku bezpośrednich doustnych leków przeciwzakrzepowych. Brakuje wystarczających dowodów na to, aby którykolwiek lek z grupy DOAC zapewniał wystarczającą ochronę u pacjentów z utrwalonym APS. W szczególności odnosi się to do największej grupy ryzyka zdarzeń zakrzepowo-zatorowych.
Źródło: NIA
