Polskie Towarzystwo Diabetologiczne i Stowarzyszenie Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce wyraziły intencję współpracy w zakresie szerzenia zdobyczy współczesnej nauki wśród lekarzy, współdziałania w organizowaniu społecznej ochrony zdrowia i w rozwiązywaniu problemów dotyczących jej działalności, współdziałania w doskonaleniu zawodowym lekarzy oraz reprezentowania interesów zdrowotnych i opiekuńczych chorych na cukrzycę typu 1 i 2. Strony zobowiązały się m.in. do współdziałania w zakresie organizacji szkoleń dla lekarzy specjalistów w dziedzinie medycyny rodzinnej i opracowania wytycznych leczenia cukrzycy – w tym w szczególności typu 2, w warunkach gabinetów lekarzy specjalistów w dziedzinie medycyny rodzinnej.
Cukrzyca, która jest jedną z najbardziej powszechnych chorób niezakaźnych, stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia Polaków. Podczas dzisiejszej uroczystości mówił o tym m.in. konsultant krajowy w dziedzinie diabetologii prof. Krzysztof Strojek. „Problem cukrzycy to nie jest problem podwyższonego cukru we krwi, to problem następstw w postaci ślepoty, amputacji, niewydolności nerek, niewydolności serca po zawale serca, szeregu innych powikłań, które pojawiają się w przypadku wieloletniej cukrzycy, która nie jest właściwie leczona” – zaznaczył. Prof. Maciej Małecki przypomniał, że wśród osób dotkniętych cukrzycą i zmagających się z jej powikłaniami są dzieci, kobiety w ciąży, dorośli w pełni aktywności zawodowej, a także seniorzy.
„Bardzo mnie cieszy ta inicjatywa dwóch naukowych towarzystw lekarskich: Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego i Stowarzyszenia Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce” – powiedział minister. Dodał, że te grupy lekarzy mają ogromną rolę do odegrania w wykrywaniu i leczeniu cukrzycy. „Z całą pewnością to porozumienie sygnalizuje pewien kierunek, gdzie dla większości pacjentów – także pacjentów z cukrzycą, których jest ok 3 mln w Polsce – lekarzem prowadzącym, sprawującym opiekę i koordynującym leczenie, powinien być lekarz podstawowej opieki zdrowotnej” – zaznaczył. Powinien to być wszechstronnie wykształcony, kompetentny lekarz, najlepiej ze specjalizacją z medycyny rodzinnej, który będzie m.in. podejmował decyzję, kiedy jest potrzebna konsultacja albo leczenie przez lekarza diabetologa, potrzebne szczególnie w przypadku cukrzycy powikłanej czy nietypowej. „Chorzy powinni być otoczeni adekwatną do ich potrzeb opieką” – przypomniał minister. „Ta współpraca jest niezwykle istotna dla kształcenia, zwłaszcza kształcenia lekarzy rodzinnych w obszarze opieki nad pacjentami z cukrzycą. Tutaj wkład lekarzy diabetologów jest nieoceniony” – dodał.
Znaczenie koordynowanej opieki dla zdrowia pacjentów z cukrzycą podkreślał także konsultant krajowy w dziedzinie diabetologii prof. dr hab. n. med. Krzysztof Strojek. „Kompetentny lekarz to niekoniecznie specjalista. Większość chorych na cukrzycę, szczególnie tych, którzy nie mają powikłań, którzy są na wczesnym etapie choroby może być prowadzona, leczona, przez lekarza rodzinnego. W przypadku wątpliwości lekarz rodzinny – i temu służy m.in. to porozumienie – ma zawsze możliwość zwrócenia się do specjalisty z prośbą o weryfikację efektów leczenia i ustalenie dalszego toku postępowania” – podkreślił konsultant krajowy.
Również prof. Maciej Małecki podkreślał, że współpraca między lekarzami różnych specjalizacji, a przede wszystkim między lekarzami rodzinnymi a specjalistami z zakresu diabetologii, jest warunkiem dobrej opieki diabetologicznej. Podkreślał także znaczenie, jakie ma dla jakości tej opieki uruchomienie i finansowanie przez ministra zdrowia Programu Wsparcia Ambulatoryjnego Leczenia Zespołu Stopy Cukrzycowej i doskonałe finansowanie terapii cukrzycy typu 1, coraz większa dostępność nowoczesnych insulin dla rosnącej rzeszy chorych. „To wszystko są niewątpliwe osiągnięcia” – ocenił prof. Małecki, zwracając jednocześnie uwagę, że potrzebne są dalsze działania. Wtórował mu prof. Adam Windak, mówiąc „Konieczne są także zmiany systemowe, nad którymi szczęśliwie rozpoczęły się także prace w resorcie, prace nad ustawą o podstawowej opiece zdrowotnej”. Podkreślił, że mają one doprowadzić do zmian, które lekarzy POZ w takie wyposażą w narzędzia, „które pozwolą rzeczywiście sprawować w większym zakresie, bardziej kompetentnie i bardziej efektywnie opiekę nad pacjentami z cukrzycę”.
Źródło: mz.gov.pl
