Konferencja ma honorowy patronat metropolity warszawskiego, ks. Kardynała Kazimierza Nycza. Cel – wypracowanie takiego programu zmian w systemie ochrony zdrowia, pod którym nie tylko będą się mogli podpisać przedstawiciele różnych opcji politycznych, ale przede wszystkim, który zaakceptuje większość społeczeństwa. I który będzie realizowany bez względu na wyniki kolejnych wyborów parlamentarnych.
Wspólnym mianownikiem „Tez dla zdrowia” jest większa odpowiedzialność obywateli. Przede wszystkim za własne zdrowie, ale również za to, jak finansowany jest system ochrony zdrowia.
Jednym z kluczowych postulatów jest rzeczywiste upowszechnienie „powszechnej” składki zdrowotnej, tak by płacili ją wszyscy od 18 do 62 roku życia. – Zwiększenie liczebności wolumenu opłacających składkę mogłoby nawet skutkować jej obniżeniem – twierdzą pomysłodawcy. Składka podstawowa powinna być uzupełniana przez dobrowolne składki premium (dla tych, którzy chcieliby w ramach systemu powszechnego mieć lepszy dostęp do świadczeń), ubezpieczenia komplementarne oraz składki „karne”. Po raz pierwszy na tak wysokim szczeblu – udział w konferencji zapowiedział m.in. marszałek Senatu Stanisław Karczewski, prezes NFZ Andrzej Jacyna i minister zdrowia Łukasz Szumowski – zostanie postawiona teza, że również podstawowa składka zdrowotna powinna być zróżnicowana zgodnie z czynnikami ryzyka wynikającymi ze stylu życia: osoby palące papierosy, nadużywające innych substancji szkodliwych, otyłe powinny płacić wyższą składkę. Powrót do właściwych, prozdrowotnych zachowań powinien zaś być premiowany zmniejszeniem obciążeń podatkowych.
Z finansami (choć nie tylko) wiąże się również pomysł powołania oddzielnych funduszy – Funduszu Walki z Rakiem i Funduszu na Rzecz Chorób Rzadkich i Ultrarzadkich. Drogie i bardzo drogie leczenie chorób cywilizacyjnych oraz chorób rzadkich powinno być w dużym stopniu finansowane z przychodów budżetu państwa z akcyzy na wyroby tytoniowe i alkoholowe oraz kar nakładanych na nielegalnych przemytników tych produktów.
Nowością – w publicznej debacie, bo w rozmowach ekspertów postulat pojawiał się już od dawna – jest przemodelowanie polityki refundacyjnej w taki sposób, by co do zasady refundacja dotyczyła leków droższych (mowa o koszcie miesięcznej terapii przekraczającej 20 złotych). Poczynione w ten sposób oszczędności i tak zostałyby wydane na leki (autorzy proponują sztywny zapis, że NFZ na refundację leków przeznacza 17 proc. swojego budżetu) – zwiększyłyby się możliwości szybszego obejmowania refundacją nowoczesnych terapii, na które w tej chwili Polacy czekają rekordowo długo. Nowością jest również postulat, by przy podejmowaniu decyzji refundacyjnych urzędnicy musieli uwzględniać zarówno koszty bezpośrednie (gdzie dominantą jest cena leku i liczba pacjentów), jak i pośrednie (przede wszystkim utracone wpływy budżetu państwa i straty gospodarki z powodu niedostępności skutecznego leczenia, utrzymującego chorych w dobrej kondycji).
Precyzyjne zdefiniowanie koszyka świadczeń gwarantowanych, równość wszystkich podmiotów funkcjonujących w ochronie zdrowia wobec płatnika – to postulaty, które od lat formułują eksperci. Podobnie jak postulat współpracy z resortem edukacji w celu wprowadzenia do szkół (przedszkoli) nauki zdrowego stylu życia. W tezach postulat ten jest skonkretyzowany – w szkołach miałby się pojawić przedmiot „Podstawy zdrowego życia”, będący częścią ogólnokrajowego programu Promocji Zdrowia, któremu wsparcia miałby udzielić Kościół i media.
Zmiany w ochronie zdrowia miałyby wymiar całościowy i daleko wykraczały poza kompetencje i możliwości ministra zdrowia. Dlatego, zdaniem pomysłodawców, to cały rząd i premier powinni brać odpowiedzialność, a szef rządu co roku, 11 lutego (Światowy Dzień Chorych) powinien zdawać przez Sejmem sprawozdanie z tego, co udało się w ciągu ostatnich 12 miesięcy zrobić dla poprawy funkcjonowania ochrony zdrowia i zdrowotności Polaków.
