Tematem spotkania była niewystarczająca opieka żywieniowa polskich pacjentów onkologicznych w Polsce, w oparciu o przykłady z Czech.
W Polsce działa 16 poradni z wyspecjalizowanym żywieniem domowym, z kolei w Czechach jest ich 25. Nie ma kolejek, jest dostęp do pomp żywienia pozajelitowego oraz 314 certyfikowanych pielęgniarek. W naszym kraju, wciąż wielu pacjentów czeka na leczenie żywieniowe pod okiem odpowiednio przeszkolonego personelu medycznego. Według ekspertów oba systemy opieki zdrowotnej dzieli przepaść.
Na jeden polski ośrodek prowadzący żywienie dojelitowe i pozajelitowe w warunkach domowych przypada 2 375 000 pacjentów. W przypadku Czech liczba ta, jest prawie sześć razy mniejsza i wynosi 400 000 osób. Mimo tego, że nasz kraj posiada 4 razy więcej mieszkańców, mamy zdecydowanie mniej placówek.
Kolejną kwestią są wyspecjalizowane pielęgniarki, których zwyczajnie w Polsce brakuje. Brakuje, także przenośnych pomp stosowanych u pacjentów żywionych pozajelitowo, które w przypadku Czech dostępne są na rynku od 2015 roku.
- Najwyższy czas, by polscy decydenci dostrzegli potrzebę stworzenia koordynowanej opieki żywieniowej nad pacjentami onkologicznymi, wykorzystując doświadczenie naszych południowych sąsiadów. Czas dogonić Europę – mówi prof. Stanisław Kłęk, prezes POLSPEN.
- Większa liczba specjalistycznych poradni żywienia domowego, zagwarantowanie pacjentom pomocy wykwalifikowanego personelu medycznego oraz edukacja środowiska lekarskiego na temat roli żywienia medycznego znacznie usprawniłyby system opieki onkologicznej i zwiększyły efektywność leczenia chorych – dodaje prezes POLSPEN.
Fakty o niedożywieniu w onkologii
Objawy niedożywienia lub wyniszczenia występują u 30 – 85% chorych onkologicznie. U 5–20% z nich wyniszczenie jest bezpośrednią przyczyną zgonu w terminalnym okresie choroby. Najczęściej problem z niedożywieniem występuje u pacjentów z rakiem trzustki (67%), jamy brzusznej (60%), nerek (52%), nowotworami głowy i szyi (49%), pęcherza moczowego i jajników (41%), jelit (39%), piersi (21%) oraz prostaty (14%). Wedle badań u 30% pacjentów odżywionych prawidłowo niedożywienie rozwija się po przyjęciu do szpitala, a u 70% niedożywionych w momencie przyjęcia ulega dalszemu pogłębieniu w trakcie hospitalizacji.
Leczenie żywieniowe jest jedynym rozwiązaniem problemu niedożywienia pacjentów z chorobą nowotworową, poza leczeniem choroby bądź terapią objawową. Wybór rodzaju terapii żywieniowej (dojelitowej lub pozajelitowej) uwarunkowany jest stanem klinicznym chorego, stopniem oraz rodzajem niedożywienia, a także planowanym okresem żywienia. Leczenie żywieniowe chory może przechodzić w szpitalu bądź w domu.
Odpowiednio wcześnie zaczęte żywienie, dieta wysokobiałkowa oraz niskoenergetyczna ma znaczenie
Na spotkaniu poruszono również tematykę wpływu podaży białka na leczenie pacjentów onkologicznych oraz na proces gojenia się ran. W świetle obecnych doniesień medycznych białko odgrywa kluczową rolę w procesie leczenia onkologicznego. Stanowi ono budulec wykorzystywany przez organizm do odnowy oraz wzmacniania mięśni. Jego brak lub niedobór wpływa m.in. na przedłużenie czasu terapii, rozwój odleżyn, zaburzeń odporności i powikłań chirurgicznych.
Najnowsza wysokobiałkowa formulacja o niskiej zawartości glukozy do żywienia pozajelitowego jest już dostępna w Polsce. Zwiększenie podaży białka u pacjentów onkologicznych oraz w stanie krytycznym ma ogromne znaczenie, gdyż dorośli pacjenci podczas pobytu na oddziale intensywnej terapii mogą tracić prawie 1 kg masy mięśniowej dziennie.
Właściwe zapotrzebowanie na białko i energię powinno być skalkulowane za pomocą pomiaru wydatku energetycznego. Pacjentom należy zapewniać 1,2–1,5g białka/kg/dobę. Badania wskazują, że zastosowanie diety wysokobiałkowej i niskoenergetycznej (podanie powyżej 1,2 g białka/kg/dobę) od początku leczenia przekłada się na niższą umieralność pacjentów. Z kolei, w przypadku leczenia przewlekłych lub rozległych ran podaż białka może osiągać nawet 2 g/kg/dobę. W celu dostarczenia odpowiedniej ilości składników odżywczych należy stosować produkty wysokobiałkowe (zarówno w żywieniu dojelitowym, jak i pozajelitowym).
Źródło: Informacja prasowa
