Dlaczego dyskusja o lekach biologicznych i biopodobnych jest tak istotna?
Z naszych pierwszych dyskusji i debaty, którą odbyliśmy 5 czerwca, wynika, że najważniejsze jest bezpieczeństwo pacjenta i ono wyprzedza inne kwestie jak: organizacyjne, ekonomiczne. I w związku z tym trzeba pamiętać o tym, że pacjent powinien być obecnie traktowany jako partner w systemie ochrony zdrowia, jako jej świadomy i należycie poinformowany uczestnik. I nie może być tak, że pacjent jest zupełnie pozbawiony wpływu na sposób leczenia. Decyzje w tym zakresie podejmuje lekarz. Ale lekarz powinien wyjaśniać pacjentowi wszystkie trudności z tym związane tak, żeby pacjent był w stanie wyrazić świadomą zgodę na stosowanie terapii biologicznych. Obecnie widzimy w ochronie zdrowia niepokojącą tendencję uprzedmiotowienia pacjenta. Odcięcie go od wpływu decyzyjnego, podejmowanie za niego decyzji – podejście paternalistyczne, jest zupełnie sprzeczne z obecnymi tendencjami światowymi i rozwiązaniami przyjmowanymi w innych państwach europejskich. Świetnym przykładem jest tu system duński, gdzie zwraca się coraz większą uwagę na potrzeby pacjenta, jego samoświadomość i samoopiekę oraz na to, by uczestniczył on w procesie terapeutycznym. I to nie tylko pacjent powinien uczestniczyć w tym procesie, ale też jego rodzina oraz, mówiąc szerzej, obywatel zanim stanie się pacjentem. Jest to szczególnie ważne w przypadku chorób przewlekłych, gdzie stosujemy terapię biologiczną, i gdzie proces leczenia może trwać w sposób ciągły. Stosujemy więc leki przez długi okres czasu. I pojawia się pytanie: czy taka zamiana wymuszana nie potrzebami medycznymi ale np. przymusem administracyjnym, nie pozbawia należytej ochrony pacjenta?
