Eksperci Polskiego Towarzystwa Onkologicznego przedstawili analizę kosztów trzech kluczowych świadczeń onkologicznych, a także dotyczące ich rekomendacje, od których wdrożenia zależy przyszłość polskiej onkologii oraz placówek świadczących usługi z jej zakresu.
Raport „Analiza kosztów wybranych onkologicznych produktów rozliczeniowych w Polsce – rekomendacje dotyczące taryf”. Jego celem było przeprowadzenie, niezależnie od Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji, wyceny trzech onkologicznych produktów rozliczeniowych z rodzaju leczenie szpitalne. Do analiz i taryfikacji wybrano teleradioterapię 3D z modulacją intensywności dawki, brachyterapię 3D oraz chemioterapię z zakresem skojarzonym.
Wywiady i obserwacje przeprowadzone podczas 16 wizyt studyjnych we wszystkich szpitalach uczestniczących w projekcie, pozwoliły na opisanie rzeczywistego przebiegu procesu realizacji świadczeń i licznych czynności wykonywanych przez zaangażowany w to personel, a także na precyzyjne przypisanie czasu pracy personelu korzystającego z nowoczesnej specjalistycznej aparatury, leków, materiałów oraz pomieszczeń zlokalizowanych w różnych częściach szpitala.
Największe znaczenie w określeniu wyceny miały koszty aparatury medycznej wraz ze specjalistycznym oprogramowaniem do planowania, zarządzania i prowadzenia terapii. Warto zwrócić uwagę na ciekawe porównanie kosztów pracy sprzętu do specjalisty. Przykładowo, koszt jednej minuty pracy akceleratora megawoltowego do teleradioterapii 3D IMRT to ponad 13 zł, podczas gdy koszt minuty pracy lekarza to niespełna 2,4 zł, fizyka medycznego – 1,33 zł, a pielęgniarki i technika elektroradiologii to mniej więcej 1 zł.
Przedstawiciele Polskiego Towarzystwa Onkologicznego oraz autorzy raportu zgodnie twierdzą, że stawki taryf NFZ kompletnie nie idą w parze z wysokimi wymogami Ministerstwa Zdrowia co do standardów realizacji procedur. Za przykład może tu posłużyć chociażby stawka hospitalizacji do teleradioterapii, która zrównana jest ze stawką zakwaterowania chorego w hostelu.
- Hospitalizacja stanowi główny problem funkcjonowania ośrodków onkologicznych. Wzrastają koszty. Chorzy wymagają bardziej intensywnej i bardziej kosztownej opieki, podczas gdy nie pozwala na to sytuacja – zaznacza prof. dr hab. Jacek Fijuth, prezes Polskiego Towarzystwa Onkologicznego.
Prognozy zapadalności na nowotwory złośliwe nie napawają optymizmem. Dane zawarte w mapach potrzeb onkologicznych Ministerstwa Zdrowia wskazują, że zapadalność na te schorzenia w naszym kraju wzrośnie o ok. 15% w 2020 roku i 28% w 2025 roku w stosunku do roku 2014. Spośród ok. 200 tys. osób, u których rozwinie się choroba nowotworowa, ponad połowa wymagać będzie radioterapii. Liczba chorych potrzebujących teleradioterapii oraz brachyterapii zwiększy się do ok. 120 tys., wobec ok. 83 tys. pacjentów poddanych radioterapii w roku 2014. – Musimy zacząć wyceniać onkologię kompleksowo. Dopiero wtedy będziemy mogli uzyskać rzetelne wyniki, które przełożą się na poprawę sytuacji pacjentów. Zwracamy się z tym apelem do Ministerstwa Zdrowia oraz Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji – apeluje dr hab. Adam Maciejczyk, dyrektor Dolnośląskiego Centrum Onkologii oraz prezes Ogólnopolskiego Zrzeszenia Publicznych Centrów i Instytutów Onkologicznych.
Z przeprowadzonych w ramach raportu analiz, jasno wynika, że wzięta pod lupę teleradioterapia, w przypadku hospitalizacji pacjentów oznacza dług finansowy. Deficyt ten jest tym większy, im dłuższa jest terapia wymagająca leczenia chorych w warunkach szpitalnych, a w połączeniu jej z chemioterapią, jeszcze bardziej wzrasta. Sytuacja jest jeszcze gorsza, gdy połączenie obu tych terapii nasili działania niepożądane teleradioterapii. Pacjenci muszą mieć zapewniony odpowiedni i skuteczny proces leczenia, dlatego też wniosek nasuwa się tylko jeden – należy dokonać pilnej korekty decyzji o radykalnym obniżeniu wyceny osobodnia hospitalizacji do teleradioterapii. W innym przypadku, szpitale nie będą mogły spełniać swojej misji leczenia chorych bez ponoszenia strat finansowych.
Źródło: PTO
