Poniżej zamieszczamy uzasadnienie rozporządzenia.
Projektowane rozporządzenie ministra zdrowia ws. sposobu prowadzenia rejestru chorób zakaźnych oraz okresu przechowywania danych zawartych w tym rejestrze stanowi realizację upoważnienia zawartego w art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2019 r. poz. 1239, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”.
Projektowane rozporządzenie określa sposób prowadzenia rejestru chorób zakaźnych oraz okres przechowywania danych zawartych w tym rejestrze.
Zgodnie z projektowanym § 1 rejestr chorób zakaźnych jest prowadzony w postaci elektronicznej. Do rejestru wprowadza się dane, które zostaną wstępnie zweryfikowane i w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości lub braków uzupełnione zgodnie z przepisami projektowanego § 2, co jest niezbędne w celu prowadzenia skutecznego nadzoru epidemiologicznego. Przepis przejściowy zawarty w § 4 określa natomiast, że dane dotyczące przypadków o zakażeniach oraz zachorowaniach na choroby zakaźne, które zostały zarejestrowane przed dniem wejścia w życie projektowanego rozporządzenia, są przechowywane w postaci papierowej lub elektronicznej, ponieważ rejestr zakażeń i zachorowań na chorobę zakaźną, zgonów z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej, ich podejrzeń oraz przypadków stwierdzenia dodatniego wyniku badania laboratoryjnego mógł być prowadzony w formie papierowej lub w systemie elektronicznym (art. 30 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi w brzmieniu przed dniem 1 kwietnia 2020 r., tj. przed zmianą wprowadzoną ustawą z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie systemu ochrony zdrowia związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 (Dz. U. poz. 567, z późn. zm.)).
Zgodnie z projektowanym § 3 dane o przypadkach chorób zakaźnych są przechowywane w rejestrze wieczyście, natomiast po upływie 30 lat z rejestru są usuwane dane osobowe, takie jak imię i nazwisko, numer PESEL, a w przypadku gdy osobie nie nadano tego numeru – rodzaj i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość, adres miejsca zamieszkania, z wyjątkiem informacji identyfikujących miejscowość, oraz nazwa i adres miejsca pracy lub nauki i inne informacje szegółowe, na których podstawie jest możliwa identyfikacja osoby podejrzanej lub zakażonej, chorej na chorobę zakaźną lub zmarłej z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej.
Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1461) w uzasadnionych przypadkach akty normatywne mogą wchodzić w życie w terminie krótszym niż czternaście dni, a jeżeli ważny interes państwa wymaga natychmiastowego wejścia w życie aktu normatywnego i zasady demokratycznego państwa prawa nie stoją temu na przeszkodzie, dniem wejścia w życie może być dzień ogłoszenia tego aktu w dzienniku urzędowym.
Przedłożony projekt przewiduje, iż rozporządzenie wejdzie w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia ze względu na cel, jakim jest konieczność jak najszybszego określenia sposobu prowadzenia rejestru chorób zakaźnych, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, w celu wykorzystania zgromadzonych w nim danych do skutecznego zwalczania COVID-19, a także w przyszłości innych chorób zakaźnych, oraz reagowania na wywołane nimi sytuacje kryzysowe.
Projektowane rozporządzenie jest zgodne z przepisami prawa Unii Europejskiej, w tym z decyzją wykonawczą Komisji (UE) 2018/945 z dnia 22 czerwca 2018 r. w sprawie chorób zakaźnych i powiązanych szczególnych problemów zdrowotnych, które mają być objęte nadzorem epidemiologicznym, a także odpowiednich definicji przypadków (Dz. Urz. UE L 170, z 06.07.2018, str. 1).
Regulacja nie zawiera przepisów technicznych, nie wdraża norm, nie wpływa na swobodę przepływu usług i towarów i w związku z powyższym nie wymaga notyfikacji w rozumieniu przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. poz. 2039 oraz z 2004 r. poz. 597).
Projekt rozporządzenia nie wymaga przedstawienia właściwym organom i instytucjom Unii Europejskiej, w tym Europejskiemu Bankowi Centralnemu, w celu uzyskania opinii, dokonania powiadomienia, konsultacji albo uzgodnienia.
Projektowane rozporządzenie nie będzie miało wpływu na sektor mikro-, małych i średnich przedsiębiorstw.
Jednocześnie należy wskazać, że nie ma możliwości podjęcia alternatywnych w stosunku do projektowanego rozporządzenia środków umożliwiających osiągnięcie zamierzonego celu.
Źródło: RCL
