Problem terapii daremnej jest delikatnym tematem.
Pierwsze doniesienia na temat terapii daremnej pojawiły się w latach 80 XX wieku w USA. W Polsce w projekcie ustawy o ochronie genomu ludzkiego i embrionu ludzkiego zaproponowano następującą definicję: "stosowanie procedur medycznych, urządzeń technicznych i środków farmakologicznych w celu podtrzymywania funkcji życiowych nieuleczalnie chorego, które przedłuża jego umieranie, wiążąc się z naruszeniem godności pacjenta, w szczególności z nadmiernym cierpieniem; nie stanowi uporczywej terapii stosowanie podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych, łagodzenie bólu i innych objawów oraz karmienie i nawadnianie, o ile służą dobru pacjenta". Projekt ten, który został odrzucony w głosowaniu 09-04-2015, jest jedyną jak dotąd próbą zdefiniowania terapii daremnej na poziomie aktu prawnego.
Głos środowiska lekarskiego może przypomnieć o problemie i otworzyć dyskusję na temat terapii daremnej pacjentów dorosłych. W dobie medycyny opartej o dowody, poniższa ankieta może spełnić taką rolę w kontekście chorych operowanych przez polskich chirurgów, szczególnie zaś tych spośród z nich, którzy trafiają do oddziałów intensywnej terapii.
Poniższa ankieta stanowi element badania ‘Terapia daremna pacjentów dorosłych w chirurgii polskiej – stan na rok 2017’. Pozyskane dane stanowić będą podstawę do publikacji na temat rozumienia terapii daremnej. Informacje te nie zostaną wykorzystane do żadnych celów pozanaukowych, a ankiety pozostają anonimowe. Od strony merytorycznej patronat nad przebiegiem badania objęli konsultanci krajowi w dziedzinie chirurgii ogólne oraz anestezjologii i intensywnej terapii: profesor Grzegorz Wallner oraz profesor Radosław Owczuk.
Organizatorzy zapraszają wszystkich rezydentów i specjalistów chirurgii oraz anestezjologii i intensywnej terapii zajmujących dorosłymi chorymi po zabiegach operacyjnych z zakresu chirurgii ogólnej do szczerej rozmowy drogą ankiety. Pozwoli to ukazać problem terapii daremnej w rzeczywistym świetle.
Ankieta: TU
