Kampania ma edukować o profilaktyce raka nerki i sposobach jego diagnozowania.
Rak nerki na świecie stanowi 2-3% wszystkich nowotworów złośliwych. Przy czym wyższe wskaźniki zachorowalności obserwować można w Europie (Polska to 3-4%) oraz Ameryce Północnej, zaś niższe w Ameryce Południowej. Dodatkowo, co roku zapadalność na raka nerki systematycznie wzrasta o ok. 2-3%. Dane szacunkowe wskazują, że 3 lata temu w Polsce nowotwór ten wykryto u około 2800 mężczyzn i 1900 kobiet, umieralność zaś wyniosła odpowiednio: 58% oraz 50%. Obecnie średni wiek zachorowalności u mężczyzn wynosi 68 lat, u kobiet – 72 lata. Częściej chorują mieszkańcy miast. Pocieszający może być fakt, że śmiertelność spowodowana rakiem nerki systematycznie spada, co związane jest z coraz wcześniejszą wykrywalnością tego nowotworu.
Wśród czynników zwiększających prawdopodobieństwo wystąpienia raka nerki wyróżnia się:
• otyłość,
• nadciśnienie,
• przewlekłe stosowanie leków moczopędnych oraz doustnych środków przeciwbólowych,
• palenie tytoniu.
Ocenia się, że nawet 30% przypadków raka nerki jest związanych z paleniem papierosów. Przypuszczalną przyczyną nowotworu jest również stosowanie diety wysokobiałkowej, z dużą zawartością cholesterolu, jak i spożycie kawy w nadmiernych ilościach.
Rak nerki jest nowotworem podstępnym, ponieważ początkowo, dosyć długo nie daje żadnych objawów. Często jest wykrywany przypadkowo podczas badania USG, tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego. Dopiero w zaawansowanym stadium występuje m.in.:
• okresowy krwiomocz (bez towarzyszącego bólu),
• ból zlokalizowany w okolicy lędźwiowej lub podbrzuszu
• zgrubienie wyczuwalne przez powłoki brzuszne.
Oznakami choroby są również ogólne dolegliwości, jak utrata masy ciała, brak apetytu, niedokrwistość, gorączka oraz wysokie lub niskie ciśnienie krwi.
Większość guzów nerek jest rozpoznawana za pomocą badań obrazowych takich, jak tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny oraz USG. W celu ustalenia ostatecznego rozpoznania nowotworu wykonywane jest badanie histopatologiczne, w którym oceniane są próbki pobrane drogą biopsji (najczęściej gruboigłowej) lub po nefrektomii.
Określenie zaawansowania nowotworu nerki pomaga możliwie dokładnie ocenić rozprzestrzenianie się choroby i zaplanować dalszą terapię. Najczęściej wybieraną metodą leczenia – w przypadku wczesnego stadium raka – jest wycięcie guza. Operacja zwykle daje największe szanse na wyzdrowienie pacjenta. Jeśli przeprowadzenie zabiegu nie jest możliwe, stosuje się terapię farmakologiczną, która jednak jest skuteczniejsza w leczeniu uzupełniającym. Najnowszą metodą leczenia są terapie immunoonkologiczne.
Immunoonkologia to dynamicznie rozwijająca się dziedzina nauki, która łączy w sobie dwa działy medycyny: immunologię – naukę dotyczącą budowy i funkcjonowania układu odpornościowego człowieka oraz onkologię – naukę zajmującą się etiologią, rozpoznawaniem i leczeniem chorób nowotworowych.
Głównym celem immunoonkologii jest wspomaganie układu immunologicznego człowieka w walce z nowotworem. Terapie immunoonkologiczne zapewniają długotrwałą pamięć układu odpornościowego, dzięki czemu mogą stale dostosowywać się do zmian biologii nowotworu. W ten sposób terapie immunoonkologiczne dają szansę na długotrwałe przeżycie i dobrą jakość życia pacjentów z zaawansowanymi chorobami nowotworowymi, dla których wcześniej szanse przeżycia były bardzo małe.
Lekarze określają rak nerki jako nowotwór rzadki, jednak grupa chorych stale rośnie. Zwiększanie świadomości w zakresie przyczyn, objawów, jak i możliwych metod leczenia tej choroby może pozytywnie wpłynąć na obniżenie rosnących wskaźników zachorowania, a także na poprawę wyników przeżywalności, dzięki wcześniejszej diagnostyce. Należy pamiętać, że im szybciej nowotwór zostanie rozpoznany i leczony, tym większe szanse na wyzdrowienie pacjentów.
Źródło: materiały prasowe
