Astma oskrzelowa jest przewlekłą, chorobą zapalną dróg oddechowych charakteryzującą się zwężaniem i skurczem oskrzeli, które powodują duszności, kaszel, świsty i ucisk w klatce piersiowej. Nasilone objawy pojawiają się rano, w reakcji na zimne powietrze lub przy intensywnym wysiłku fizycznym - tzw. astma wysiłkowa.
Z problemem astmy wysiłkowej boryka się wielu sportowców, zwłaszcza tych, którzy uprawiają sporty zimowe - ciężkie warunki atmosferyczne, takie jak zimne powietrze, sprzyjają powstawaniu chorób dróg oddechowych.
Problemem sportowców mających zdiagnozowaną astmę są leki, które w wielu przypadkach uznawane są za środki dopingujące. Sportowcy, którzy przyjmują takie leki, muszą mieć odpowiednie zezwolenie na ich stosowanie, by uniknąć dyskwalifikacji.
Duża liczba sportowców, którzy odnoszą sukcesy na mistrzostwach lub igrzyskach, ma zdiagnozowaną astmę oskrzelową i przyjmuje leki łagodzące jej objawy. Budzi to wiele kontrowersji, gdyż przed przyjmowaniem takich leków nie odnosili większych sukcesów.
Najbardziej znanym przykładem sportowca, który leczy się na astmę oskrzelową, stosując leki uznane jako doping, jest norweska reprezentantka w biegach narciarskich Marit Bjoergen. Norweżka przyznaje w wywiadach, że prawdopodobnie nie byłaby jedną z najlepszych biegaczek na świecie gdyby nie fakt przyjmowania leków.
Problem astmy dotyczy także polskich reprezentantów, m.in.: Roberta Korzeniowskiego, Otylii Jędrzejczak czy Leszka Blanika. Na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie w 2008 r. 27 reprezentantów Polski miało zdiagnozowaną astmę.
Zdania na temat leków na astmę jako dopingu są podzielone. Według m.in. dra Jarosława Krzywańskiego lekarza sportowego z Polskiego Komitetu Olimpijskiego "przyjmowanie leków na astmę jedynie wyrównuje szanse chorych sportowców". Ze zdaniem tym nie zgadza się dr Kazimierz Roszkowski-Śliż, który uważa, że "sport wyczynowy jest przeznaczony dla ludzi zdrowych".
Lista leków, które uznawane są jako środek dopingu cały czas się zmienia. Każdy z tych leków jest dokładnie analizowany nawet przez kilka lat.
Źródło: Magazyn Bieganie
