Medycy zarzucają resortowi zdrowia, że celowo przewleka rozmowy, nie dążąc do żadnych konkluzji. Są zmęczeni grą na czas i żądają konkretnych decyzji.
Sytuację zaostrzyło dodatkowo opuszczenie rozmów przez wiceministra, który spieszył się na posiedzenie Zespołu Trójstronnego ds. Ochrony Zdrowia. Przedstawiciele protestujących organizacji pracowników medycznych poczuli się zlekceważeni.
Zapowiedź zaostrzenia protestu nie oznacza jednak końca rozmów – one będą kontynuowane. W piątek ma spotkać się zespół roboczy, który zajmie się oszacowaniem kosztów podwyżek dla pracowników medycznych, zaś w przyszłym tygodniu – we wtorek i czwartek – mają się odbyć spotkania z wiceministrem Bromberem. Protestujący zapowiedzieli już, że jeśli porozumienie nie zostanie osiągnięte do 7 października, zaostrzą protest. W czwartek ocenili, że szanse na porozumienie w tym terminie nie tylko są minimalne, ale z każdym spotkaniem wręcz spadają – stąd decyzja o ogłoszeniu protestu.
Hasło akcji to „Medyku zadbaj o siebie!”, a jej sens sprowadza się do ograniczenia czasu pracy w trzech najbliższych miesiącach – w taki sposób i na taką skalę, jaka jest możliwa. Wypowiadanie klauzuli opt-out, redukcja dyżurów, wykorzystanie zaległych urlopów, oddawanie krwi połączone z odbiorem dnia wolnego – opcji jest bardzo dużo. Komitet Protestacyjno-Strajkowy apeluje, by na pewno w tym czasie nie decydować się na branie żadnych dodatkowych prac (godzin nadliczbowych, dodatkowych dyżurów) i nie łatać dziur systemu kosztem swojego zdrowia i czasu dla siebie i bliskich. - Pracujemy po 300 godzin w miesiącu. Zachęcamy, żeby pracować 160 godzin, czyli tyle co przeciętny obywatel polski - mówiła szefowa OZZPiP, Krystyna Ptok. - Zachęcamy do jednej pracy, do dbania o swoje zdrowie zachęcamy o dbanie o zdrowie swoich bliskich, a jeśli pracodawcy oferują nam złe warunki pracy, to proponujemy pracownikom wypowiadanie tych umów i poszukiwanie pracodawców, którzy tworzą pracownikom właściwe warunki pracy i dobrą atmosferę, a nie sytuację, w której chcą mobbingowani, straszeni, że muszą jeszcze więcej pracować, że muszą wziąć dodatkowe nadgodziny w pracy - przekonywała przewodnicząca OZZPiP.
Plan protestu:
1. START Wypowiedzenia umów tam gdzie jest już niebezpiecznie pracować
2. START Normalizacja czasu pracy do 1 etatu
3. START Zmiana pracy na tą z lepszymi warunkami
4. START Z zadbaniem o swoje zdrowie fizyczne i psychiczne wszelkimi dostępnymi środka
5. START z oddaniem krwi i odpoczynkiem
6. START z odkładanymi wakacjami i urlopami
7. START z opieką nad bliskimi, na którą nigdy nie mamy czasu
8. START z jednością w niezłomnym trzymaniu się standardów oraz szacunku do pacjentów, kolegów i siebie
9. STOP Zostawania w pracy po dyżurze
10. STOP Łatania systemu swoim zdrowiem i życiem.
