Porównanie COVID-19 i grypy sezonowej
W artykule opublikowanym w Lancet porównano czynniki ryzyka, przebieg kliniczny i śmiertelność grypy sezonowej oraz COVID-19. W badaniu uwzględniono wszystkich pacjentów hospitalizowanych we Francji z powodu COVID-19 w okresie od 1 marca do 30 kwietnia 2020 r. oraz wszystkich pacjentów hospitalizowanych z powodu grypy od 1 grudnia 2018 r. do 28 lutego 2019 r.
W wymienianych okresach hospitalizowano 89 530 pacjentów z COVID-19 i 45 819 chorych na grypę, co oznacza, że prawie dwa razy więcej pacjentów zostało przyjętych do szpitala z powodu COVID-19 w ciągu 2 miesięcy niż z powodu grypy sezonowej w okresie 3 miesięcy. Mediana wieku pacjentów wynosiła 68 lat w przypadku COVID-19 i 71 lat w przypadku grypy.
Pacjenci z COVID-19 częściej mieli nadwagę, cukrzycę, nadciśnienie i dyslipidemię niż pacjenci z grypą, podczas gdy osoby z grypą częściej cierpiały z powodu niewydolności serca, przewlekłych chorób układu oddechowego i marskości wątroby. U pacjentów przyjmowanych do szpitala z COVID-19 częściej rozwijała się ostra niewydolność oddechowa, zatorowość płucna, wstrząs septyczny lub udar krwotoczny niż u pacjentów z grypą, ale rzadziej rozwijał się zawał serca lub migotanie przedsionków. Ponadto pacjenci z COVID-19 dwukrotnie częściej otrzymywali inwazyjną wentylację mechaniczną. Pacjenci hospitalizowani na oddziale intensywnej terapii pozostawali w szpitalu prawie dwukrotnie dłużej niż chorzy na grypę. Śmiertelność wewnątrzszpitalna z powodu COVID-19 była prawie trzykrotnie wyższa niż w przypadku grypy sezonowej.
Odsetek pacjentów pediatrycznych (<18 lat) był mniejszy w przypadku COVID-19 niż grypy (1,4% vs 19,5%), ale większy odsetek pacjentów młodszych niż 5 lat wymagało leczenia na oddziale intensywnej terapii. U młodzieży (11–17 lat) śmiertelność wewnątrzszpitalna była dziesięciokrotnie wyższa w przypadku COVID-19 niż grypy.
Podsumowując, istnieją istotne różnice między pacjentami z COVID-19 i grypą sezonową. Wydaje się, że SARS-CoV-2 ma większy potencjał patogenności układu oddechowego, co prowadzi do większej liczby powikłań oddechowych i wiąże się z wyższym ryzykiem zgonu.
Źródło: https://www.thelancet.com/journals/lanres/article/PIIS2213-2600(20)30527-0/fulltext
Raport ECDC: Nowy wariant wirusa
W ciągu ostatnich kilku tygodni Wielka Brytania stanęła w obliczu szybkiego zwiększania się liczby przypadków COVID-19. Wzrost ten był szczególnie wyraźny w południowo-wschodniej Anglii, gdzie 14-dniowy wskaźnik zakażeń wzrósł ze 100 przypadków na 100 000 mieszkańców do ponad 400 na 100 000. Doprowadziło to do wzmożonych badań epidemiologicznych i wirusologicznych. Analiza sekwencji genomu wirusa wykazała, że duża część (>50%) przypadków została zakażona nowym wariantem wirusa.
Nowy wariant wyróżnia się wieloma mutacjami w białkach kolca oraz mutacjami w innych regionach genomu. Chociaż wiadomo, że wirusy nieustannie zmieniają się poprzez mutacje prowadzące do pojawienia się nowych wariantów, wstępne analizy przeprowadzone w Wielkiej Brytanii sugerują, że ten jest znacznie bardziej zdolny do transmisji niż wcześniej krążące warianty, z szacowanym potencjałem wzrostu liczby reprodukcyjnej o 0.4 i zwiększoną zdolnością do przenoszenia się do 70%.
ECDC wysnuwa kilka teorii na temat pojawienia się nowego szczepu wirusa. Jednym z możliwych wyjaśnień jest przedłużone zakażenie SARS-CoV-2 u pojedynczego pacjenta z potencjalnie obniżoną odpornością. Taka długotrwała infekcja może prowadzić do akumulacji mutacji. Innym możliwym wyjaśnieniem mogą być procesy adaptacyjne wirusa, które występują u innego podatnego gatunku zwierzęcia, a następnie wirus jest przenoszony z powrotem ze zwierząt na ludzi. Doprowadziło to już wcześniej do takiej sytuacji w Danii podczas transmisji wirusa na fermach norek. ECDC stwierdza, że powstanie nowego wariantu wirusa nie ma związku z prowadzonym w Wielkiej Brytanii programem szczepień przeciwko COVID-19.
Nowy wariant wirusa nie wydaje się, żeby wywoływał cięższe objawy chorobowe. Jednak jego powstanie ma wpływ na techniki testowania. Wielka Brytania informuje, że delecja 69-70 w białku kolca powoduje ujemny wynik testu PCR ukierunkowanego na gen S. Na szczęście jednak te testy nie są szeroko stosowane. ECDC w swoim raporcie informuje także, że powstanie nowego wariantu wirusa, może mieć potencjalny wpływ na skuteczność szczepionek. Większość nowych kandydatów na szczepionki powstało na podstawie sekwencji białka kolca, czyli tam gdzie doszło do dużej liczby mutacji w nowym wariancie wirusa.
Do tej pory kilka przypadków zakażeń tym wariantem zostało zgłoszonych w Danii i Holandii oraz, według doniesień medialnych, w Belgii i we Włoszech. Biorąc pod uwagę, że obecnie brakuje dowodów wskazujących, w jakim stopniu rozprzestrzenia się poza Wielką Brytanią, potrzebne są działania mające na celu kontrolowanie globalnej transmisji tego wirusa. Dlatego wiele krajów zamyka swoje granice dla podróżnych z Wielkiej Brytanii, a laboratoria wzywa się do analizy i sekwencjonowania izolatów wirusa, aby w odpowiednim czasie zidentyfikować przypadki występowania nowego wariantu. Osoby mające powiązanie epidemiologiczne z przypadkami z nowym wariantem lub z historią podróży do obszarów, o których wiadomo, że są nim dotknięte, powinny zostać natychmiast zidentyfikowane w celu przetestowania, odizolowania i śledzenia kontaktów w celu powstrzymania rozprzestrzeniania się nowego wariantu.
COVID-19 jako główna przyczyna zgonów w Stanach Zjednoczonych
Pomocnym podejściem w oszacowaniu skutków pandemii jest porównanie wskaźników śmiertelności związanych z COVID-19 z głównymi przyczynami zgonów, które w zwykłych okolicznościach stanowiłyby największe zagrożenie dla różnych grup wiekowych.
Do października 2020 r. COVID-19 stał się trzecią najczęstszą przyczyną zgonów osób w wieku od 45 do 84 lat (po chorobach układu sercowo-naczyniowego i nowotworach) i drugą (po chorobach układu sercowo-naczyniowego) co do częstości przyczyną zgonów osób w wieku 85 lat i starszych. Dorośli w wieku 45 lat lub starsi częściej umierali z powodu COVID-19 w tych miesiącach niż z powodu przewlekłej choroby dróg oddechowych, wypadków komunikacyjnych (np. śmiertelnych wypadków samochodowych), przedawkowania narkotyków, samobójstw lub zabójstw. Z kolei w przypadku osób w wieku poniżej 45 lat inne przyczyny śmierci, takie jak przedawkowanie narkotyków, samobójstwa, wypadki komunikacyjne, rak i zabójstwa, przewyższały te spowodowane przez COVID-19
Źródlo: https://jamanetwork.com/journals/jama/fullarticle/2774465
