Tak uważa strona związkowa Zespołu Trójstronnego ds. Ochrony Zdrowia. Czwartkowe posiedzenie przerwano, rozmowy mają być kontynuowane, ale nic nie wskazuje, by przyniosły zbliżenie stanowisk.
Czy rząd szuka oszczędności na pracownikach etatowych?
Opublikowano 18 lipca 2025 16:51
Fot. Thinkstock / Getty Images
Z tego artykułu dowiesz się:
- Jakie zmiany w kontraktach lekarskich wywołują kontrowersje? Ministerstwo Zdrowia ograniczyło swoje propozycje dotyczące umów, rezygnując z kluczowych zapisów, co budzi wątpliwości wśród partnerów społecznych.
- Dlaczego lekarze mogą mieć trudności z realizacją procedur w szpitalach? Nowe regulacje miały na celu konsolidację usług medycznych, ale ich częściowe wprowadzenie może nie przynieść oczekiwanych rezultatów.
- Jakie konsekwencje finansowe mogą czekać szpitale powiatowe? Negatywne stanowisko ogólnopolskiego związku pracodawców wskazuje na potencjalne problemy finansowe, wynikające z braku wsparcia dla wynagrodzeń kontraktowych.
- Czy przyszłość wynagrodzeń medyków jest zagrożona? Związkowcy wyrażają rozczarowanie brakiem woli do ograniczenia najwyższych zarobków w ochronie zdrowia, co może prowadzić do stagnacji płac w nadchodzących latach.
Powód? Tak naprawdę jeszcze zanim merytoryczne rozmowy się rozpoczęły, Ministerstwo Zdrowia okroiło swoje wyjściowe propozycje dotyczące ograniczeń w umowach kontraktowych. Czwartkowe zapowiedzi resortu zdrowia zubożały, w stosunku do tych sprzed tygodnia, o dwie istotne kwestie:
- obowiązek konstruowania umów kontraktowych wyłącznie w oparciu o stawkę godzinową,
- obowiązek uzyskania zgody dyrektora szpitala, z którym lekarz związany jest kontraktem, na podpisanie kontraktu z inną placówką.
Z punktu widzenia systemu szczególnie rezygnacja z zapisów o przejściu na stawkę godzinową może budzić zdumienie – ministerstwo zakładało bowiem (i podobno to się nie zmieniło), że w kontraktach będzie określona minimalna liczba procedur, koniecznych do wykonania w trybie planowym, w ramach zwykłej ordynacji (poza dyżurowej). Te zapisy miały wykluczyć praktyki, w których lekarze jeżdżą po szpitalach (głównie powiatowych), by wykonywać korzystnie wyceniane procedury. To z kolei miało prowadzić do faktycznej konsolidacji świadczeń specjalistycznych na wyższych poziomach zabezpieczenia szpitalnego. Czy efekt uda się uzyskać, jeśli pakiet kontraktowy wejdzie w życie tylko częściowo?
Partnerzy społeczni mają wątpliwości, a strona związkowa po czwartkowym posiedzeniu nie kryje rozczarowania, bo resort zdrowia podtrzymuje wszystkie propozycje zmian w ustawie o wynagrodzeniach minimalnych (oznaczałyby one, że w 2026 roku płace medyków nie wzrosłyby w ogóle, a od 2027 roku wynagrodzenia byłyby waloryzowane, np. tak jak emerytury i renty), tymczasem – jak twierdzą związkowcy – nie widać woli ograniczenia najwyższych zarobków w ochronie zdrowia.
To jednak nie do końca prawda: również w czwartek stanowisko w sprawie ostatniej rekomendacji AOTMiT wydał Ogólnopolski Związek Pracodawców Szpitali Powiatowych. Stanowisko negatywne, dyrektorzy szpitali zwrócili uwagę, że rekomendacja nie obejmuje tym razem (w przeciwieństwie do lat 2022-2024) umów kontraktowych, co oznacza, że szpitale będą musiały ewentualne podwyżki wynagrodzeń kontraktowych sfinansować we własnym zakresie, co zwłaszcza dla szpitali powiatowych, w których odsetek lekarzy pracujących na kontraktach jest wyjątkowo wysoki, oznacza może potężne problemy finansowe (a raczej – pogłębienie już istniejących potężnych problemów finansowych). Eksperci już pod ponad roku zwracają uwagę, że finanse NFZ obciąża nie tyle ustawa o wynagrodzeniach minimalnych, co sposób jej realizacji – gdyby była ona realizowana zgodnie z literą (i dotyczyła tylko wynagrodzeń minimalnych), jej skutki w skali roku wynosiłyby nie 17-18 mld zł, ale około 9 mld zł.
