Dwanaście mgnień 2025 roku – kwartał II

Warto przeczytać

Dwanaście mgnień 2025 roku – kwartał I

Kwiecień

29 kwietnia w krakowskim szpitalu pacjent zaatakował nożem i śmiertelnie ranił wykonującego swoją pracę lekarza. Nie był to pierwszy atak na medyka w 2025 roku, nie był to pierwszy atak ze skutkiem śmiertelnym – w styczniu od ciosów nożem zginął w Siedlcach ratownik medyczny. Już w styczniu podjęto temat bezpieczeństwa pracowników medycznych, zwłaszcza tych pracujących na pierwszej linii – w zespołach ratownictwa, na SOR-ach i izbach przyjęć – ale po tragedii w Krakowie stało się jasne, że nie wystarczą kosmetyczne zmiany, bo problem narastającej agresji jest zbyt poważny.

Trudno jednak powiedzieć, by decydenci podeszli do sprawy kompleksowo. Udało się – z wielomiesięcznym poślizgiem – zaostrzyć kary za ataki na osoby udzielające pomocy i zaangażowane w działania ratunkowe (dotyczy to również, czy może przede wszystkim, medyków), karani dotkliwymi finansowo grzywnami będą też ci, którzy zakłócają pracę w podmiotach leczniczych czy też przeszkadzają w udzielaniu świadczeń zdrowotnych. Poprawiła się sytuacja w zakresie przyjmowania zgłoszeń o przypadkach agresji przez policję i prokuraturę. Nikt już nie lekceważy gróźb, kierowanych pod adresem profesjonalistów medycznych. Jednak duża część postulatów środowiska nie została zrealizowana, standardy bezpieczeństwa i ochrony podmiotów leczniczych nie są jednolite i zależą w ogromnym stopniu od możliwości (również finansowych) samej placówki.

Sprawca krakowskiej tragedii nie odpowie, jak dowiedziała się opinia publiczna, przed sądem. Prokuratura zawnioskowała o skierowanie mężczyzny, byłego pracownika więziennictwa, do specjalistycznego ośrodka z powodu niepoczytalności.

Maj

6 maja prezydent Andrzej Duda wetuje ustawę obniżającą składkę zdrowotną dla przedsiębiorców. Decyzja nie jest zaskoczeniem. Jeśli coś mogło w tej sprawie zaskakiwać, to raczej fakt uchwalenia ustawy mimo pojawiających się na każdym kroku sygnałów, że finanse NFZ zaczynają się coraz bardziej „rozchodzić”. I postawa minister zdrowia w tej sprawie. Izabela Leszczyna najpierw deklaruje, że nie zagłosuje za obniżeniem składki, by następnie tę obietnicę złamać, tłumacząc, że po rozmowie z ministrem finansów i premierem nabrała pewności o zrekompensowaniu Funduszowi każdej utraconej złotówki.

Mówi się, że dżentelmeni nie rozmawiają o pieniądzach, ale czy dotyczy to też braku pieniędzy? Ostatnie tygodnie przed wyborami prezydenckimi to czas wielkiej niepewności, która dotyka również Ministerstwo Zdrowia, tym bardziej, że coraz głośniej mówi się o planowanej na „po wyborach” rekonstrukcji rządu, a słabo wypadająca w sondażach Izabela Leszczyna jest żelazną kandydatką do wymiany. Zwłaszcza, że jej notowania u premiera słabną wraz z każdą wypowiedzią na temat napiętego budżetu NFZ. Leszczyna – podobnie jak cały rząd – liczy, że w czerwcowych wyborach zwycięży Rafał Trzaskowski, dzięki czemu – między innymi – nie będzie problemu z nie do końca sformalizowaną pożyczką, czyli przetransferowaniem 4 mld zł rocznej dotacji dla Funduszu Medycznego do budżetu NFZ.

Czerwiec

Wyniki wyborów prezydenckich to srogi zawód dla obozu rządzącego i katalizator pytań o przyszłość koalicji rządzącej (fatalny, kompromitujący wręcz wynik lidera Polski 2050 i urzędującego marszałka Sejmu przyprawia liderów Koalicji Obywatelskiej z jednej strony o potężny ból głowy, sfrustrowany polityk z wielkim ego jest potencjalnie ogromnym zagrożeniem (każdy, nie tylko Hołownia), z drugiej – gorzką satysfakcję.

Spaliło na panewce główne założenie strategii na kadencję 2023-2027, że „po Dudzie” rządzić – i realizować plany, również te dotyczące obietnic składanych w kampanii – będzie łatwiej, wręcz łatwo. Okazało się, że – przeciwnie. Nagle posłom zaczęło się spieszyć z ustawami – przykład to zmiany przepisów umożliwiających korzystanie z opieki specjalisty osobom niepełnoletnim borykającym si z problemami zdrowia psychicznego bez zgody rodziców – w nadziei, że Andrzej Duda podpisze (6 sierpnia zawetował). Wraz z wizją prezydentury Karola Nawrockiego zaczęły się krystalizować pytania dotyczące zarówno planowanych reform systemowych jak i obszaru zdrowia publicznego (choćby w kontekście publicznego używania przez polityka jednej z używek ale też jego deklaracji dotyczących braku zgody na podnoszenie i wprowadzanie nowych podatków w kontekście akcyzy i korekt w podatkach od złych wyborów zdrowotnych).