Plan ratunkowy dla budżetu NFZ

Z udostępnionego pisma Jolanty Sobierańskiej-Grendy wynika, że resort zdrowia planuje obszerny plan cięcia wydatków, zarówno po stronie kosztów pracy (ustawa o wynagrodzeniach minimalnych, kontrakty lekarskie, choć akurat z tej ostatniej propozycji ministerstwo publicznie się wycofało), jak i wydatków na świadczenia zdrowotne. Wszystko po to, by „załatać” lukę, której rozmiary w przyszłym roku mają wynieść minimum 23 mld zł. Tak naprawdę jednak – więcej, bo po pierwsze w planie finansowym nie uwzględniono kosztów przedłużenia programu pilotażowego centrów zdrowia psychicznego – to kolejne 2,5 mld zł, które NFZ musi „znaleźć”.

Po podsumowaniu wszystkich pozycji okazuje się, że niedobór środków będzie wynosić 13 mld zł – i to mimo założonego braku wydatków na realizację podwyżek (miałyby zostać wznowione, w okrojonej formule, 1 stycznia 2027 roku) oraz mimo wdrożenia potężnych oszczędności po stronie finansowania świadczeń zdrowotnych. Minister zdrowia kilka dni temu mówiła w Sejmie, że jeśli nie uda się zrównoważyć budżetu, „nie będzie dobrze dla pacjenta”, bo zostaną przywrócone limity – i to jest już zaplanowane: mają wrócić limity na badania obrazowe oraz operacje zaćmy a także leczenie AOS (poza wizytami pierwszorazowymi oraz zabiegowymi). Planowane są też cięcia w programie bezpłatnych leków (nie chodzi jednak, jak tłumaczył w ubiegłym tygodniu Mateusz Oczkowski, wicedyrektor DPL Ministerstwa Zdrowia, o redukowanie wykazu cząsteczek, ale wprowadzenie ograniczeń co do refundowanych w 100 proc. konkretnych produktów) czy zakończenie programu pilotażowego „Dobry posiłek”.

Oszczędności w wydatkach po stronie świadczeń nie wymagają zmian ustawowych, więc ich wprowadzenie jest – technicznie – dużo łatwiejsze. Zmiany po stronie kosztów pracy z kolei wymagają nowelizacji ustawy o wynagrodzeniach minimalnych (a jeśli miałyby dotyczyć kontraktów lekarskich, również innych ustaw). I wiele wskazuje, że może się to okazać niemożliwe. To z kolei może wymusić jeszcze głębsze cięcia po stronie finansowania świadczeń zdrowotnych, na przykład w zakresie limitów na świadczenia planowe (np. endoprotezoplastyki).