W ocenie PFSz przykłady szpitali, np. poziomu ogólnopolskiego wykazują, że wprowadzenie norm zatrudnienia pielęgniarek definiowane w przeliczeniu na łóżko, nie było potrzebne. W przypadku opisywanego szpitala (przyp. Wojskowy Instytut Medyczny), kluczowa jest organizacja pracy w oparciu o zespoły lekarsko-pielegniarskie, jego zasoby oraz resortowy charakter.
PFSz stoi na stanowisku, że kwestię wielkości zabezpieczenia kadrowego, w tym szczególnie pielęgniarskiego należy pozostawić w gestii kierownictw szpitali, w skład których wchodzi menedżer ds pielęgniarstwa.
Polska Federacja Szpitali zwraca uwagę na rosnącą rolę opiekunów medycznych (asystentów pielęgniarek) oraz ratowników medycznych w niektórych obszarach szpitala – tych profesji normy ustalone pod naciskiem środowiska pielęgniarek i bez udziału menedżerów szpitali, niestety nie uwzględniły. PFSz podkreśla, że dyrektorzy szpitali zachowują się racjonalnie i tam, gdzie było to stosowne i możliwe dostosowali liczbę łóżek do potrzeb pacjentów. Federacja sygnalizuje także rosnący problem z pozyskaniem i utrzymaniem kadry zarządzającej w polskich szpitalach. No czele przyczyn problemów w tym obszarze znajduje się obecnie zjawisko stopniowego pozbawiania dyrektorów podstawowych narzędzi zarządczych, w tym szczególnie w szczególnie w kluczowym obszarze kadrowo-płacowym.
Źródło: PFSz
