Styl życia wyznawców protestantyzmu

Na wyróżnienie zasługuje jednak podejście protestantów do dbania o zdrowie (obejmujące ciało, ducha i duszę). Ciało uważane jest za świątynię ducha, więc należy się mu szacunek i troska, a ta wyrażana jest poprzez powstrzymywanie się od używek (takich jak alkohol czy tytoń, ale również mocna kawa czy herbata), nacisk na edukację o zdrowym stylu życia a nawet organizację szkoleń ze zdrowej kuchni. W kwestii pożywienia nie ma szczególnych restrykcji ale bywają wyjątki np. w Kościele Adwentystów Dnia Siódmego zachęca się do stosowania diety wegetariańskiej. W części kościołów protestanckich wśród wiernych spożywających mięso praktykowane jest spożywanie rodzajów mięs dozwolonych w Starym Testamencie, czyli mięsa zwierząt parzystokopytnych i przeżuwaczy, stworzeń morskich posiadających płetwy i łuski oraz tylko wybranych gatunków ptactwa.

Niestety mimo prowadzenia zdrowego trybu życia i zdrowej diety zdarza się, że pojawia się choroba. Oczywiście podejście do choroby oraz zachowania w jej obliczu różnią się pomiędzy konkretnymi kościołami protestanckimi. Niektóre kościoły wręcz gloryfikują chorobę, ponieważ może ona doprowadzając do zmiany charakteru człowieka w drodze do uświęcenia a cierpienie związane z chorobą przybliża do zbawienia. Wspólnym mianownikiem dla wszystkich kościołów protestanckich jest troska o zdrowie przejawiana przez modlitwę o uzdrowienie ciała i ducha, ale również w intencji uwolnienia od nałogów. W niektórych sytuacjach działaniem dla zdrowia jest praktykowanie egzorcyzmów.

Wierni mają obowiązek dbać nie tylko o swoje zdrowie i zdrowie najbliższych. Miłość do bliźniego nakazana przez wiarę wymaga konkretnych wysiłków indywidualnych i społeczno-politycznych, dlatego też opieka nad chorymi, uwikłanymi w nałogi, bezdomnymi czy zagrożonymi patologią wpisana jest w styl życia protestantów. Wyrazem tej opieki jest tworzenie i działanie w klinikach, organizacjach charytatywnych, szpitalach, sanatoriach.

Ważnym elementem stylu życia jest stosunek do pracy i odpoczynku, który oczywiście jest regulowany przez religię. Pracy przypisywana jest ogromna wartość – jest ona uważana za obowiązek i powołanie człowieka i może doprowadzić go do uświęcenia. Obecnie współczesne kościoły protestanckie podejmują pogodzenia współczesnego modelu pracy z poglądami biblijnymi i reformackimi. O ile praca jest bardzo ceniona, o tyle bezrobocie i szeroko pojmowana bezczynność postrzegane są jako coś negatywnego, godnego potępienia oraz odciągającego od Boga. Mimo przypisania pracy ogromnej wartości na wiernych pracujących czyha niebezpieczeństwo – muszą uważać by nie popaść w pracoholizm, gdyż ten postrzegany jest jako zagrożenie dla praktyk religijnych i może prowadzić do chorób cywilizacyjnych (czyli do utraty zdrowia). Równie ważny jak praca jest odpoczynek (odpoczynek NIE równa się bezczynności), a wolny czas należy spędzać na pogłębianiu więzi z Bogiem. Rozrywki ukierunkowane wyłącznie na przyjemność uważane są za zagrożenie dla wiernego.

Przedstawione w tekście postawy są rzecz jasna uogólnione. Mnogość kościołów protestanckich, ich różnorodność oraz zwyczaje kultur w których żyją wierni sprawia, że czasem ciężko znaleźć wspólny mianownik w podejściu do wybranych aspektów życia. Za tydzień zapraszamy do pochylenia się nad kwestiami zdrowia i choroby, gdyż mogą one warunkować jakość naszej opieki nad pacjentem.

Źródła:

1. Pielęgniarstwo transkulturowe pod redakcją dr n. med. Anna Majda, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2010, s 62-65
2. Kościół Ewangelicko-Metodystyczny w RP (metodysci.pl)
3. Protestantyzm – przewodnik bardzo krótki – EWST Centrum Edukacyjne