Naukowcy z Uniwersytetu Medycznego w Wiedniu dokonali przeglądu danych dotyczących zdrowia wszystkich (tak, wszystkich!) Austriaków w wieku poniżej 90 lat. Analiza objęła prawie 8 milionów osób, a dane zawężono do lat 2006–2007.
W badanej populacji zidentyfikowano 353502 osób (proporcje płci były zbliżone), które przez co najmniej rok przyjmowały jedną z siedmiu statyn dostępnych na rynku w latach 2006-2007. Były to: symwastatyna, lowastatyna, prawastatyna, fluwastatyna, atorwastatyna, ceriwastatyna i rozuwastatyna. Osteoporozę zdiagnozowano u 11701 osób przyjmujących statyny (1765 mężczyzn i 9936 kobiet).
Grupę kontrolną stanowiło 7,5 miliona osób nieprzyjmujących statyn (ok. 3,5 mln mężczyzn i 4 mln kobiet). Wśród nich na osteoporozę chorowało 68689 osób - 10410 mężczyzn i 58289 kobiet.
Analiza pokazała, że leczenie statynami wiązało się średnio z ponad trzykrotnie większym prawdopodobieństwem wystąpienia osteoporozy w porównaniu z grupą kontrolną (OR: 3,62; p <0,01). Jednak przyjmowanie niskich dawek tych leków (do 10 mg/db) przekładało się na mniejsze ryzyko wystąpienia tego schorzenia.
Ten korzystny efekt nie był podobny, choć nie identyczny dla różnych przedstawicieli tej grupy leków: lowastatyna (OR: 0,39; p <0,05), prawastatyna (OR: 0,68; p <0,01), simwastatyna (OR: 0,70; p <0,01), rozuwastatyna (OR: 0,69; p <0,01).
– Zgodnie z naszą wiedzą, jest to pierwsze badanie, które pokazało, że analizując związek pomiędzy osteoporozą a statynami, tak ważne jest branie pod uwagę rodzaju i dawek substancji czynnej – mówi dr Michael Leutner, jeden z autorów analizy, której wyniki opublikowano w internetowym wydaniu „Annals of the Rheumatic Diseases”.
- Wyniki były dla nas zaskoczeniem. Pokazują, że w przypadku pacjentów wysokiego ryzyka, czyli przede wszystkim kobiet po menopauzie leczonych statynami w dużych dawkach, wskazane może być monitorowanie [stanu kości] i indywidualizacja terapii [antycholesterolowej] pod kątem zapobiegania złamaniom – wyjaśnia dr Alexandra Kautzky-Willer, główna badaczka.
Źródło: https://ard.bmj.com/content/early/2019/09/25/annrheumdis-2019-215714
