Nowy model opieki dla dzieci z zaburzeniami psychicznymi ma się opierać na 3 poziomach. Na czym będzie polegać?
Pierwszy z nich to poradnie psychologiczno - psychoterapeutyczne. W każdej z nich będzie zatrudniony co najmniej czteroosobowy zespół, czyli psycholog, terapeuta środowiskowy i dwóch psychoterapeutów. Drugi poziom to poradnie, w których będzie już dostępna pomoc psychiatryczna. Będzie oparty o istniejące już poradnie w ramach AOS. Trzeci poziom będą stanowić oddziały i szpitale psychiatryczne dla dzieci.
Pierwszy poziom do tej pory w Polsce praktycznie nie występował...
Poradnie mają działać na poziomie co najmniej powiatu, obejmować najbliższe otoczenie zamieszkania dziecka. Ich celem jest rozwiązanie pierwszych problemów zdrowia psychicznego dziecka, jego zaburzeń emocjonalnych, zachowania. Mają one ściśle współpracować z poradnią psychologiczno-pedagogiczną mieszczącą się w szkole, z Ośrodkiem Pomocy Społecznej, z różnymi osobami wspierającymi rodziny. Zdrowie psychiczne dziecka zależy w dużej mierze od środowiska, w jakim się ono wychowuje oraz uczy.
Które dzieci zostaną skierowane na stopień wyższej opieki?
Zadaniem poradni psychologiczno-pedagogicznej jest podejmowanie działań korekcyjnych czyli organizowanie sesji terapeutycznych. Dziecko może skorzystać z kilkunastu porad w tejże poradni. Jeżeli w toku pracy z dzieckiem pojawią się sygnały, że wymaga ono interwencji lekarza psychiatrii, leczenia farmakologicznego, to pracownicy poradni skierują je na drugi poziom czyli do poradni zdrowia psychicznego. Drugi poziom to również zespół leczenia środowiskowego, który będzie pracował z rodziną, w środowisku szkolnym. Na drugim poziomie wiodącą rolę odgrywa lekarz. Farmakoterapia jest też brana pod uwagę.
Czy będzie się to odbywać na poziomie województwa?
W tej chwili mamy już w grupie powiatów pokontraktowanych część podmiotów z drugiego poziomu. Istnieją zakontraktowane poradnie zdrowia psychicznego dla dzieci. Chcemy, aby poradnie ściśle współpracowały z jednostkami pierwszego poziomu np. z kilku powiatów. Musi być bezwzględnie łączność funkcjonalna, zbudowana sieć, która pozwoli na przekazanie informacji o przeniesieniu dziecka z pierwszego poziomu na drugi i odwrotnie. Trzeci poziom to szpitale psychiatryczne, które już funkcjonują. Wszystkie poziomy powinny ze sobą współpracować.
Jakie nadzieje wiąże Pani w związku z wprowadzeniem trójstopniowego modelu?
Chcielibyśmy, aby dzieci, u których występują pierwsze problemy zdrowia psychicznego, nie trafiały do szpitali. Obecnie często po niewielkich zaburzeniach zdrowia psychicznego dziecko trafia na izbę przyjęć. Następnie jest hospitalizowane w oddziale szpitalnym. Przebywa tam przez kilka tygodni, gdzie jest poddawane farmakoterapii. Nie neguję sposobu postępowania w szpitalach, ale ta funkcja izolacyjna jest u nas przewartościowana. Powinniśmy całą terapię, łącznie z farmakoterapią, prowadzić w środowisku domowym. System, który teraz budujemy, ma zapewnić taką formę opieki. Chcemy szybko rozpoznać problemy dziecka. Chcemy reagować na nie psychoterapią, wsparciem psychologicznym, wsparciem rodzin, korygować funkcjonowanie rodziny. Jeżeli pojawią się objawy choroby psychicznej, dziecko będzie przekazywane pod opiekę psychiatry, który będzie mógł zastosować farmakoterapię lub inne formy leczenia.
