W Warszawie odbyły się obchody 90. rocznicy wmurowania kamienia węgielnego pod budowę Instytut Radowego.
Jak mówił podczas uroczystości rocznicowych, które odbyły się przed Centrum Onkologii Instytutem przy ul. Wawelskiej, prof. Krzysztof Warzocha, szef Centrum Onkologii w Warszawie budowa Instytutu Radowego była kluczowa dla polskiej onkologii. - To szczególny moment, 90 lat, kiedy polska onkologia znalazła swój początek. Gdyby nie Maria Curie-Skłodowska nie byłoby takich osiągnięć w onkologii, jakie mamy dziś - powiedział prof. Krzysztof Warzocha.
Z okazji wmurowania kamienia węgielnego pod budowę Instytutu Radowego w Warszawie odbył się bieg pod hasłem "Przepędzić raka". Otwarta została również wystawa prezentująca historię Instytutu Radowego, która będzie promowana również w Sejmie.
Przypomnijmy:
Uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę Instytutu Radowego przy ul. Wawelskiej odbyło się 7 czerwca 1925 r. w obecności Marii Curie - Skłodowskiej. Uczona na potrzeby Instytutu Radowego ofiarowała 1 gram radu dla potrzeb leczniczych, a pieniądze na cenny dar o wartości około 80.000$ zebrała wśród kobiet z amerykańskiej Polonii. W 1932 roku Maria Curie-Skłodowska po raz ostatni przyjechała do Warszawy, tylko po to, żeby otworzyć Instytut Radarowy przy ulicy Wawelskiej 15 w Warszawie i tym samym spełnić swoje marzenie. Niestety ciągły kontakt z promieniowaniem i brak należytego zabezpieczenia, sprawił, iż uczona zachorowała na nieuleczalną chorobę. Zmarła 4 lipca 1934 roku w Passy.
Na początku Instytut składał się z 4 pawilonów: budynku klinicznego z przychodnią, gabinetami i szpitalem, pawilonem rentgenowskim, budynkiem badawczym oraz pawilonem preparatyki źródeł radioaktywnych połączony podziemnym tunelem z działem fizyki. Pierwszym dyrektorem został dr Franciszek Łukaszczyk, stypendysta w Instytucie paryskim, przeszkolony tam przez Marię Curie-Skłodowska. Po dwudziestu latach nadmiernej eksploatacji Instytut stał się niewystarczający wobec tak dużej liczby chorych. Wtedy też zrodził się pomysł rozbudowy starego Instytutu lub przeniesienia placówki w zupełnie inne miejsce. Mimo wielu sporów właśnie ten drugi pomysł został ostatecznie zaakceptowany. Centrum Onkologii miało powstać. na warszawskim Ursynowie. 19 lipca 1975 roku wmurowano uroczyście kamień węgielny. Rozpoczęła się budowa, która miała trwać 6-8 lat, ale trwała ponad 20 lat.
