Chodzi o długo oczekiwaną przez środowisko diagnostów laboratoryjnych nowelizację ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej, a konkretnie o sposób procedowania zmian przez MZ.
Projekt ustawy, która w dużej mierze spełniała oczekiwania diagnostów laboratoryjnych opracował Sejm Rzeczpospolitej Polskiej VII kadencji. Niestety do zakończenia kadencji nie
weszła ona pod obrady Sejmu.
Rok 2019 jest ostatnim, w którym Sejm VIII kadencji może uchwalić oczekiwane przez diagnostów prawo. Diagności laboratoryjni, nie bez podstaw, obawiają się powtórzenia scenariusza minionej kadencji. Jak sami podkreślają, pogłębia to frustrację środowiska spowodowaną nierównym wobec innych zawodów medycznych traktowaniem tej grupy zawodowej chociażby w zakresie wynagrodzeń i finansowania specjalizacji.
Rodzą się podejrzenia, że skoro ciągle odkładany jest termin skierowania ustawy do Sejmu to zawiera ona przepisy, które są niekorzystne dla diagnostów laboratoryjnych.
V Krajowy Zjazd Diagnostów Laboratoryjnych, obradujący w dniach 6-7 grudnia 2018r. w
Warszawie, zobligował Krajową Radę Diagnostów Laboratoryjnych do zainicjowania
stosownych zmian w przepisach ustawy z dnia 27 lipca 2001 roku o diagnostyce laboratoryjnej oraz aktach wykonawczych i określił priorytety, do których należą: kształcenie specjalizacyjne na zasadach refundacji przez Ministerstwo Zdrowia, dziesięciodniowy, płatny urlop szkoleniowy w celu realizacji obowiązku szkolenia ciągłego, zapobieganie deregulacji zawodu diagnosty laboratoryjnego, uporządkowanie przepisów prawa dotyczących pełnienia funkcji kierownika w medycznym laboratorium diagnostycznym, stworzenie systemu licencjonowania medycznych laboratoriów diagnostycznych.
Źródło: KIDL
