Czy popularne leki na nadciśnienie zwiększają podatność na COVID-19?
Inhibitory konwertazy angiotensyny (ACEI), czyli np. kaptopryl i antagoniści receptora angiotensyny II (ARB), np. losartan czy walsartan są często stosowane u pacjentów z nadciśnieniem. Na początku pandemii pojawiły się informacje o możliwym zwiększonym ryzyku zachorowania na COVID-19 u osób stosujących taką terapię. Podstawą tej hipotezy jest to, że leki te blokują układ renina-angiotensyna i tym samym wpływają na ekspresję receptora enzymemu konwertującego angiotensynę II , z którym wiąże się wirus SARS-CoV-2.
W tym badaniu obejmującym ponad 1,3 mln pacjentów z nadciśnieniem tętniczym z USA i Hiszpanii nie zaobserwowano wyraźnego zwiększonego ryzyka zakażenia SARS-CoV-2, hospitalizacji lub późniejszych powikłań COVID-19 przy ambulatoryjnym stosowaniu ACEI lub ARB. Pacjenci nie powinni zatem zmieniać lub przerywać terapii zleconej przez lekarza .
Źródło: https://www.thelancet.com/journals/landig/article/PIIS2589-7500(20)30289-2/fulltext
Analiza ponownych hospitalizacji z powodu powikłań u pacjentów po przebyciu COVID -19
1 na 10 pacjentów, których wypisano ze szpitala po przebyciu COVID-19 byli ponownie hospitalizowani w przeciągu 2 miesięcy. Badacze z CDC przeanalizowali dokumentację medyczną 126 137 pacjentów z COVID-19, którzy zostali przyjęci do szpitali w okresie od marca do lipca. Okazało się, że 15% pacjentów zmarło podczas pierwszej hospitalizacji. Wśród osób, które przeżyły ponad 9% zostało ponownie przyjętych do tego samego szpitala w ciągu 2 miesięcy od wypisu, a 1,6% zostało ponownie hospitalizowanych więcej niż jeden raz. Zmarło mniej niż 0,1% ponownie przyjętych na oddział pacjentów. Istniejąca wcześniej choroba płuc, niewydolność serca, cukrzyca lub przewlekła choroba nerek zwiększały szanse pacjentów na ponowną hospitalizację.
Źródło: https://jamanetwork.com/journals/jama/fullarticle/2774420
Ocena zanieczyszczenia powietrzaSARS-CoV-2 w szpitalach
Jak niedawno przyznała Światowa Organizacja Zdrowia, przenoszenie wirusa drogą powietrzną może mieć szczególne znaczenie w zatłoczonych i zamkniętych przestrzeniach. W związku z tym pojawia się pytanie, czy podobna transmisja może wystąpić w szpitalu. Przeanalizowano zatem aktualne dowody na zanieczyszczenie powietrza SARS-CoV-2 w warunkach szpitalnych. Oceniono, że około 17% próbek powietrza pobranego z otoczenia pacjentów zawierało wirusowe RNA. Kilka z tych próbek miało wirusy zdolne do wywołania infekcji. Stężenie RNA SARS-CoV-2 w aerozolach wykrytych w izolatkach i na oddziałach, gdzie pacjenci byli wentylowani, było niskie, a stopień nasilenia infekcji u pacjentów nie był związany ze zwiększonym zanieczyszczeniem powietrza cząstkami wirusa. Wyższe stężenie wirusowego RNA stwierdzono w powietrzu w toaletach dla pacjentów oraz w pokojach socjalnych. Wysokie stężenie w pomieszczeniach dla personelu (tj. w salach konferencyjnych i jadalniach) powoduje możliwą krzyżową transmisję COVID-19 wśród pracowników ochrony zdrowia podczas przerw. W tych okresach maski na są często zdejmowane, a pomieszczenia te są często małe i słabo wentylowane.
Ten przegląd literatury sugeruje, że powietrze w pobliżu i z dala od chorych na COVID-19 pacjentów, w tym toalet i/lub łazienek, pomieszczeń socjalnych i obszarów ogólnodostępnych, może przenosić wirusowe RNA. Jednak infekcyjność wirusa oceniana na podstawie posiewów wirusa została zgłoszona tylko w 2 badaniach. Wysokie miano wirusa stwierdzane w niektórych rejonach szpitala sugeruje, że należy zachować szczególny reżim sanitarny w tych miejscach.
Źródło: https://jamanetwork.com/journals/jamanetworkopen/fullarticle/2774463
Ryzyko zakażenia płodu
Ostatnie dane z Centers for Disease Control and Prevention (CDC) sugerują, że kobiety w ciąży zakażone koronawirusem częściej wymagają pobytu na oddziale intensywnej terapii lub wentylacji mechanicznej niż kobiety niebędące w ciąży. Nowe dane mówią także, że istnieje zwiększone ryzyko zgonu płodu w przypadku zakażenia SARS-CoV-2. Podczas gdy zmiany immunologiczne i fizjologiczne specyficzne dla ciąży mogą predysponować do zwiększonej zachorowalności na wirusy układu oddechowego, brakuje danych dotyczących biologicznych korelatów ciężkości choroby u ciężarnej z SARS-CoV-2 i zostały one w dużej mierze ekstrapolowane z populacji niebędących w ciąży lub kobiet w ciąży z zakażeniem SARS-CoV-1 lub MERS.
Aby odpowiedzieć na te pytania zbadano wiremię, odpowiedź przeciwciał oraz transfer przeciwciał przez łożysko. Analizowane wskaźniki to: miano wirusa SARS-CoV-2 w osoczu /płynach oddechowych u matki i w krwi pępowinowej, oznaczenie ilościowe przeciwciał przeciw SARS-CoV-2 w osoczu matki i pępowiny oraz obecność RNA SARS-CoV-2 w łożysku.
W tym badaniu obejmującym 127 ciąż nie znaleziono dowodów na zakażenie łożyska ani na ostateczne przeniesienie wertykalne SARS-CoV-2. Stwierdzono upośledzony transfer przez łożysko przeciwciał anty-SARS-CoV-2 (z jednocześnie silnym przenoszeniem odporności swoistej dla grypy) i zmniejszoną ekspresję enzymu konwertującego angiotensynę II w łożysku.
Wyniki te sugerują, że chociaż niskie wskaźniki wiremii matek i wzorce dystrybucji receptora SARS-CoV-2 w łożysku mogą leżeć u podstaw rzadkiej transmisji wertykalnej, to zmniejszone przenoszenie przeciwciał anty-SARS-CoV-2 przez łożysko może narażać noworodki na ryzyko zakażenia .
Źródło: https://jamanetwork.com/journals/jamanetworkopen/fullarticle/2774428
