Wieloletni Plan Finansowy Państwa to dokument aktualizowany co roku przed końcem kwietnia, w oparciu o który rząd prowadzi prace nad budżetem państwa na kolejny rok. Zawiera on wszystkie kluczowe wskaźniki makroekonomiczne oraz prognozy dotyczące gospodarki, przychodów i wydatków sektora finansów publicznych.
W najnowszej edycji WPFP wydatki na ochronę zdrowia rozbite są na dwie pozycje: ochrona zdrowia oraz opieka długookresowa (wcześniej podawana jako składowa opieki zdrowotnej). W 2030 roku wydatki na opiekę zdrowotną mają wynieść 4,5 proc. PKB, na opiekę długookresową – 0,7 proc. PKB. To daje 5,2 proc. PKB, tymczasem poziom 6 proc. PKB Polska (zgodnie z ustawą 6 proc. PKB na zdrowie) ma osiągnąć w 2024 roku. Wieloletni Plan Finansowy Państwa zakłada, że łączne wydatki na opiekę zdrowotną i opiekę długookresową osiągną 6 proc. PKB w 2050 roku (w tym 5 proc. wydatki na opiekę zdrowotną, 1 proc. na opiekę długookresową).
Według wiceministra zdrowia Janusza Cieszyńskiego, który wieczorem zabrał głos w sprawie, tabela z wydatkami na ochronę zdrowia to wyłącznie prognoza przygotowana przez Unię Europejską, nie zaś polskie wyliczenia. – Chyba nikt nie wierzył (w Komisji Europejskiej – red.) że PiS doprowadzi do wzrostu nakładów – napisał na Twitterze wiceszef resortu zdrowia.
Problem polega na tym, że Ministerstwo Finansów w tekście dokumentu zastrzega jedynie, że prognozy dotyczące wydatków na ochronę zdrowia nie uwzględniają nowelizacji ustawy z lipca 2018 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, czyli skrócenia o rok okresu dochodzenia do 6 proc. PKB na zdrowie. Pytanie, czy skutki finansowe nowelizacji są tak poważne, by mogły wpłynąć na wieloletnie prognozy makroekonomiczne, skoro nowelizacja dotyczyła w tym zakresie skrócenia o rok okresu dochodzenia do 6 proc. PKB na zdrowie? I dlaczego resort finansów nie przedstawił własnych wyliczeń skutków finansowych ustawy, skoro w dokumencie szczegółowo przedstawia wyliczenia zarówno po stronie dochodów jak i wydatków nie tylko obowiązujących przepisów, ale nawet tych, które są dopiero w planach?
Warto przypomnieć, że zarówno w 2016 roku (gdy Ministerstwo Zdrowia rozpoczynało prace nad ustawą 6 proc. PKB na zdrowie), jak i na przełomie 2017 i 2018 roku, gdy trwały negocjacje między rządem a protestującymi rezydentami w kolejnych wersjach Wieloletniego Planu Finansowego Państwa wydatki na ochronę zdrowia w perspektywie 2030 roku miały pozostawać poniżej 4,5 proc. Ministerstwo Zdrowia wyjaśniało wówczas, że gdy ustawa zostanie uchwalona (znowelizowana), plan zostanie zaktualizowany. Ustawa obowiązuje już od ponad 18 miesięcy, dziewięć miesięcy minęło od jej nowelizacji, ale prognozy dotyczące udziału wydatków publicznych na zdrowie względem PKB w Wieloletnim Planie Finansowym Państwa pozostały na niezmienionym poziomie.
Ustawa 6 proc. PKB na zdrowie zawiera „mapę drogową” dojścia do 6 proc. PKB na zdrowie, ale kluczowa jest metodologia liczenia wskaźnika, według której wydatki z roku bieżącego na zdrowie odnosi się do PKB sprzed dwóch lat (reguła N-2).
