Obrady Komisji Zdrowia trwały 2,5 godziny. Przedstawiciele rządu – wiceminister zdrowia Waldemar Kraska oraz Rzecznik Praw Pacjenta Bartłomiej Chmielowiec przekonywali, że ustawa – choć być może niedoskonała w każdym calu – odpowiada na potrzeby pacjentów i jest warta poparcia i wejścia w życie. Bartłomiej Chmielowiec podkreślał przy tym, że stanowi ona zaledwie pierwszy krok do budowania kultury bezpieczeństwa pacjenta a cały proces będzie trwać lata. Wiceminister Kraska przekonywał z kolei, że ustawa w całościowy sposób porządkuje kwestie jakości i bezpieczeństwa – tyle że senaccy prawnicy dowiedli, że wcale tego nie robi.
System kompensacyjny z tytułu zdarzeń medycznych został opisany w ustawie o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta. Z kolei funkcjonowanie rejestrów medycznych zostało uregulowane w ustawie o systemie informacji w ochronie zdrowia, mimo że są ważnym elementem poprawy jakości.
Nie ma również mowy o tym, by ustawa – nawet jeśli zgodzić się, że ma tylko rozpocząć ważny proces zmian – dała impuls, skoro choć w teorii ma wejść w życie 14 dni od ogłoszenia, zdecydowana większość przepisów ma znacząco dłuższe vacatio legis – niektóre są odroczone do 2024 roku, a inne – aż o trzy lata od momentu ogłoszenia. To przykłady wadliwej legislacji, ale są też zarzuty jeszcze cięższego kalibru, które – jak tłumaczyła przewodnicząca Komisji Zdrowia Beata Małecka-Libera – praktycznie uniemożliwiają Senatowi poprawianie ustawy – chodzi m.in. o wprowadzanie już na etapie zaawansowanych prac sejmowych poprawek wykraczających poza meritum ustawy (najpierw 20 a potem 50 mln zł z funduszu zapasowego NFZ na półkolonie dla dzieci), ale też różnicowanie uprawnień do ewentualnego świadczenia kompensacyjnego ze względu na korzystanie (bądź nie) ze świadczeń finansowanych ze środków publicznych i ze względu na podmiot, w którym świadczenie jest udzielane – zgodnie z ustawą prawo do kompensacji szkód będą mieć tylko pacjenci szpitali, u których do szkody doszło podczas korzystania ze świadczenia finansowanego ze środków publicznych.
W trakcie dyskusji senatorowie podkreślali, że na ustawę o jakości system ochrony zdrowia i pacjenci czekali przez wiele lat. Jednak, jak mówiła prof. Alicja Chybicka, uchwalona przez Sejm ustawa nie jest wcale ustawą o jakości a co najwyżej ustawą o kompensacji szkód – i to jeszcze wadliwie napisaną. Bezlitośnie ustawę ocenił prof. Rafał Niżankowski, były wiceminister zdrowia, do niedawna przewodniczący Rady Przejrzystości AOTMiT: - To bubel prawny – stwierdził.
