Podczas II Kongresu Wizja Zdrowia, jaki odbył się we wtorek 2 października w Warszawie rozmawiano m.in. o pieniądzach na ochronę zdrowia. W tym, przede wszystkim, o wydatkach publicznych. Marek Zuber, ekonomista i analityk finansowy, podkreślał, że budżet państwa nie ma „wolnych mocy”, dzięki którym mógłby przekazywać do Funduszu wielomiliardowe dotacje. Wskazywał, że Polska, mimo dobrej sytuacji makroekonomicznej, ciągle nie jest w stanie wypracować nadwyżki budżetowej, choć taką od dwóch lat mogą poszczycić się Czechy (i dziesięć innych krajów Unii Europejskiej). Naszym osiągnięciem – przy rosnącej ściągalności podatków i rekordowo niskim bezrobociu – jest najniższy od wielu lat poziom deficytu budżetowego. I przypominał, że makroekonomia nie zawsze będzie nam sprzyjać – po latach hossy musi przyjść dekoniunktura. Być może w ciągu roku, dwóch gospodarka się załamie.
Dlatego, jego zdaniem, nadzieją na zwiększenie nakładów na zdrowie są przede wszystkim rosnące płace i większe zatrudnienie, osiągane przez tworzenie nowych miejsc pracy i aktywizację nie tylko zarejestrowanych bezrobotnych, ale też osób, które znajdują się trwale poza rynkiem pracy.
W podobnym tonie wypowiadał się również prezes NFZ Andrzej Jacyna, który stwierdził, że zwiększenie przychodów Funduszu można uniezależnić od budżetu państwa nie tyle przez podnoszenie składki zdrowotnej, ile przez obciążenie nią tych grup, które dziś składek nie płacą lub płacą je w minimalnej wysokości. Jacyna wymienił przy tym tylko dwie – pracujących na umowy-zlecenie oraz prezesów spółek. Nie wspomniał o rolnikach, choć postulat urealnienia składek zdrowotnych dla rolników powtarzany jest od lat. – W imię solidarności, na której opiera się system ubezpieczeniowy wszyscy powinni płacić składki odpowiadające zarobkom – podkreślał Jacyna dodając, że oskładkowanie tylko tych grup przyniosłoby systemowi od razu kilka miliardów złotych.
