Pacjenci ze szpiczakiem plazmocytowym wciąż czekają na zmiany

Szpiczak plazmocytowy jest nowotworem wywodzącym się z komórek B w końcowym etapie różnicowania. Charakteryzuje się niekontrolowanym rozrostem nieprawidłowych plazmocytów, czyli komórek, których podstawowym zadaniem jest wytwarzanie przeciwciał.

Dokładna liczba przypadków szpiczaka plazmocytowego rozpoznawanych w Polsce jest trudna do ustalenia. Co roku o chorobie dowiaduje się ponad 2 000 osób. Pierwszym niepokojącym objawem choroby w zakresie badań diagnostycznych powinien być wysoki wynik OB przy jednoczesnym niskim wyniku CRP. Całkowite wyleczenie szpiczaka plazmocytowego jest właściwie niemożliwe. Nawet jeśli 1. linia leczenia okaże się bardzo skuteczna, prędzej czy później dojdzie do nawrotu lub progresji. Po każdym z nich czas odpowiedzi na leczenie skraca się, a choroba z biegiem czasu postępuje coraz szybciej. W ostatnich latach nastąpił jednak znaczny postęp w leczeniu szpiczaka. Nowe schematy terapeutyczne, przede wszystkim zawierajace przeciwciało monoklonalne, pozwalają na znaczące wydłużenie życia pacjentów i opóźnienie rozwoju nowotworu.

Opublikowane przez Polską Grupę Szpiczakową (PGSz) zalecenia dotyczące rozpoznawania i leczenia szpiczaka plazmocytowego na rok 2021 wskazują na korzyści wynikające ze stosowania nowoczesnych terapii już od 1. linii leczenia zarówno u pacjentów kwalifikujących się do przeszczepu szpiku, jak i u pozostałych. Niestety dostępność do terapii pierwszego wyboru zalecanych przez Europejskie Towarzystwa Onkologii Medycznej (ESMO) jest u nas ograniczona, gdyż należą do nich terapie, które nie są refundowane w Polsce. Do terapii stosowanych w leczeniu chorych nowo zdiagnozowanych zalecane jest dodanie przeciwciała monoklonalnego daratumumabu, a trzonem terapii są schematy oparte na bortezomibie lub lenalidomidzie. Dostęp do terapii schematami zawierającymi przeciwciało monoklonalne jest ograniczony u nas również w leczeniu chorych z nawrotem szpiczaka: czekamy zwłaszcza na schemat łączący lenalidomid z daratumumabem.

– Szpiczak plazmocytowy charakteryzuje się nawrotowym przebiegiem. Progresja występuje najczęściej w ciągu 3 lat od uzyskania remisji. Czas trwania remisji po nawrocie zmniejsza się z każdą kolejną linią leczenia. Dlatego ważny jest wybór najskuteczniejszej terapii już od pierwszej linii leczenia oraz dostępność do jak największej liczby nowych terapeutyków w kolejnych liniach leczenia – informuje Łukasz Rokicki z Fundacji Carita im. Wiesławy Adamiec.

Dostęp do nowych terapii to priorytet zarówno dla pacjentów, ich opiekunów, jak i lekarzy. Tak wynika z ankiety, której wyniki zostały przedstawione w „Raporcie o sytuacji pacjentów z nowotworami układu krwiotwórczego i chłonnego (nowotwory krwi) w Polsce”. Aż 87% pacjentów, 88% opiekunów i 88% lekarzy wskazało tę potrzebę jako najważniejszą do pilnego zaspokojenia. Dzięki dostępowi do nowoczesnych terapii możliwe jest leczenie, które umożliwi pacjentowi normalne funkcjonowanie, a przede wszystkim pozwoli wydłużyć życie.

Raport o sytuacji pacjentów hematoonkologicznych w Polsce został przygotowany przez HematoKoalicję – porozumienie czterech organizacji pacjenckich, które aktywnie działają na rzecz pacjentów onkologicznych. Są to: Fundacja Onkologiczna Alivia, Fundacja Carita im. Wiesławy Adamiec, PARS – Polskie Amazonki Ruch Społeczny i Fundacja OnkoCafe - Razem Lepiej, będąca inicjatorem całego przedsięwzięcia.

Źródło: Materiał prasowy