Przymus bezpośredni - czytamy w stanowisku - jest stosowany wyłącznie w wyjątkowych sytuacjach, gdy zachowanie pacjenta zagraża jego życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu innych. Całkowite wyeliminowanie tego narzędzia mogłoby spowodować poważne zagrożenia dla pacjentów, personelu medycznego oraz otoczenia. W określonych przypadkach jest ono jedynym środkiem zapobiegania samookaleczeniom lub agresywnym zachowaniom osób w ostrym kryzysie psychicznym.
Prezydium NRL dostrzega potrzebę poprawy nadzoru nad stosowaniem przymusu bezpośredniego, podkreślając jednocześnie, że nadużycia w tej dziedzinie powinny skutkować doskonaleniem mechanizmów kontrolnych i edukacją personelu, a nie wprowadzeniem całkowitego zakazu.
W swoim stanowisku Prezydium NRL opowiada się za utrzymaniem obowiązujących przepisów, wzbogaconych o dodatkowe środki kontroli i szkoleniowe. Jednocześnie zdecydowanie sprzeciwia się postulowanemu w petycji całkowitemu zakazowi, który nie uwzględnia realiów pracy w ochronie zdrowia psychicznego i może prowadzić do obniżenia poziomu bezpieczeństwa zarówno pacjentów, jak i personelu.
Prezydium podkreśla konieczność wzmocnienia mechanizmów kontroli, rozwoju edukacji personelu oraz wdrażania alternatywnych metod terapeutycznych, przy jednoczesnym zachowaniu możliwości stosowania przymusu bezpośredniego w wyjątkowych, uzasadnionych sytuacjach.
Źródło: NIL