Ocena skuteczności działania neutralizujących przeciwciał monoklonalnych u hospitalizowanych pacjentów z COVID-19
Wykazano, że lek przeciwwirusowy remdesivir skraca czas powrotu do zdrowia u hospitalizowanych pacjentów, a deksametazon zmniejsza śmiertelność. Jednakże pilnie potrzebne są dodatkowe skuteczne terapie. Osocze ozdrowieńców, immunoglobulina i przeciwciała monoklonalne są badane jako sposoby na wzmocnienie odpowiedzi immunologicznej na SARS-CoV-2. Jedno z tych przeciwciał, LY-CoV555 (znane również jako LY3819253 lub bamlaniwimab) wiąże się ze zmniejszeniem miana wirusa i częstością hospitalizacji lub wizyt na oddziale ratunkowym wśród ambulatoryjnych pacjentów z COVID-19. Postanowiono zbadać działanie tego przeciwciała u pacjentów hospitalizowanych.
Do badania zakwalifikowano dorosłych hospitalizowanych pacjentów z udokumentowanym zakażeniem SARS-CoV-2 i czasem trwania objawów wynoszącym 12 dni lub krócej. Analizowana populacja była ograniczona do 314 pacjentów, z czego 163 osób otrzymało wlew LY-CoV555, a 151 placebo. Ponadto wszyscy pacjenci otrzymali terapię podstawową, w tym lek przeciwwirusowy remdesivir oraz, jeśli była taka konieczność, tlen i glikokortykoidy. LY-CoV555 (w dawce 7000 mg) lub placebo podawano w pojedynczym wlewie dożylnym trwającym 1 godzinę.
W tym wstępnym raporcie wyników stwierdzono, że hospitalizowani pacjenci z COVID-19, którzy otrzymali pojedynczą infuzję neutralizującego przeciwciała monoklonalnego LY-CoV555 (w dawce 7000 mg), nie mieli lepszych wyników klinicznych 5 dnia niż ci, którzy otrzymali placebo. Przeciwciało monoklonalne LY-CoV555, podawane jednocześnie z remdesiwirem, nie wykazywało skuteczności u hospitalizowanych pacjentów z zakażeniem SARS-CoV-2.
Źródło: https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa2033130
Znaczenie epidemiologiczne osób z bezobjawowym COVID-19.
Bezobjawowe przypadki COVID-19 są potencjalnym źródłem znacznego rozprzestrzeniania się wirusa w społecznościach. Jednak niewiele jest informacji na temat zakaźności i znaczenia epidemiologicznego osób z bezobjawowym zakażeniem.
Aby odpowiedzieć na te pytania i zidentyfikować względną zakaźność osób z COVID-19 na podstawie ich objawów i statusu serologicznego, zbadano wszystkie osoby, które odbyły kwarantannę między 1 sierpnia a 11 października 2020 r. w Singapurze. Analizą objęto 628 osób z COVID-19 i 3790 osób, które miały bliski kontakt z zakażonym.
Singapurska strategia testowania ma na celu wykrycie infekcji zarówno u osób z objawami, jak i bezobjawowych. Stosowane są różne metody. Pracownicy w określonych branżach są rutynowo badani raz w tygodniu lub co dwa tygodnie, a wszystkie bliskie kontakty z osobami, które uzyskały wynik pozytywny na obecność COVID-19, są również testowane. Wszystkie osoby poddane kwarantannie są testowane metodą PCR pod koniec okresu kwarantanny i są zwalniane z kwarantanny tylko wtedy, gdy uzyskają negatywny wynik testu na obecnośćSARS-CoV-2. U większości zarażonych osób przeprowadza się również testy serologiczne, aby określić możliwy czas trwania zakażenia COVID-19 oraz pomóc w dochodzeniach epidemiologicznych i działaniach ograniczających.
Odkrycia sugerują, że osoby z bezobjawowym COVID-19 są zakaźne, ale mogą być mniej zaraźliwe niż przypadki objawowe. Częstość występowania COVID-19 wśród bliskich kontaktów z objawowym przypadkiem była 3,85 razy większa niż w przypadku bliskich kontaktów z bezobjawowym przypadkiem zakażenia.
Źródło: https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(20)32651-9/fulltext
Ewaluacja ryzyka hospitalizacji lub zgonu z powodu COVID-19 u chorych z cukrzycą.
U 3 osób z cukrzycą na 1000 wystąpił zgon lub hospitalizacja na oddziale intensywnej terapii z powodu COVID-19. W badaniu wykorzystano dane obejmujące całą populację Szkocji z pierwszej fali pandemii tj. od 1 marca 2020 r., kiedy zidentyfikowano pierwszy przypadek, do 31 lipca 2020 r. Wykazano, że ryzyko śmierci ipobytu na oddziale intensywnej terapii z powodu COVID-19 wzrasta o 2,4 razy w cukrzycy typu 1 i 1,4 razy w cukrzycy typu 2. Oprócz tego wykazano, że osoby, które niedawno zostałyprzyjęte do szpitala z powodu hipoglikemii lub cukrzycowej kwasicy ketonowej, mają zwiększone ryzyko ciężkiego przebiegu choroby lub śmierci.
Źródło: https://www.thelancet.com/journals/landia/article/PIIS2213-8587(20)30405-8/fulltext
Raport ECDC: COVID-19 u dzieci i rola szkół w transmisji SARS-CoV-2
- Decyzję o zamknięciu szkół w celu opanowania pandemii COVID-19 należy traktować jako ostateczność. Negatywny wpływ zamykania szkół na zdrowie fizyczne, psychiczne i edukację dzieci, a także ogólny wpływ ekonomiczny na społeczeństwo, prawdopodobnie przeważa nad korzyściami z zamknięcia placówek edukacyjnych.
- Dzieci w wieku 1-18 lat mają niższe wskaźniki hospitalizacji i zgonów niż wszystkie inne grupy wiekowe.
- Dzieci w każdym wieku są podatne i mogą przenosić SARS-CoV-2. Wydaje się jednak, że młodsze dzieci są mniej podatne na infekcje, a zakażone rzadziej prowadzą do dalszego przenoszenia niż starsze dzieci i dorośli.
- Zamknięcie szkół może przyczynić się do zmniejszenia transmisji SARS-CoV-2, ale samo w sobie jest niewystarczające, aby zapobiec przenoszeniu COVID-19 w przypadku braku innych niefarmaceutycznych interwencji, takich jak na przykład ograniczenia dotyczące masowych zgromadzeń.
- Powrót do szkół, który nastąpił w Europie około połowy sierpnia 2020 r. zbiegł się w czasie z ogólnym złagodzeniem innych środków ograniczających rozprzestrzenianie epidemii w wielu krajach i nie wydaje się być siłą napędową wzrostu liczby przypadków obserwowanych w wielu państwach członkowskich UE od października 2020 r.
- Przenoszenie SARS-CoV-2 może wystąpić w środowisku szkolnym, a ogniska odnotowano w przedszkolach, szkołach podstawowych i średnich. Ocenia się, że na częstość występowania COVID-19 w środowisku szkolnym ma wpływ poziom transmisji w społeczności. Tam, gdzie przeprowadzono dochodzenie epidemiologiczne, transmisja w szkołach stanowi mniejszość wszystkich przypadków COVID-19 w kraju.
- Kadra pedagogiczna nie jest generalnie postrzegana jako bardziej narażona na infekcję niż inne zawody, chociaż sytuacje, w których ktoś styka się ze starszymi dziećmi i / lub wieloma dorosłymi, mogą wiązać się z wyższym ryzykiem.
- Interwencje w środowisku szkolnym w postaci fizycznego dystansowania się, które zapobiegają zatłoczeniu, a także środki higieny mają zasadnicze znaczenie dla zapobiegania przenoszeniu się wirusa. Środki muszą być dostosowane do miejsca i grupy wiekowej oraz uwzględniać potrzebę zapobiegania transmisji.
Źródło: https://www.ecdc.europa.eu/en/publications-data/children-and-school-settings-covid-19-transmission
