Mając na uwadze wzrost znaczenia zdrowia psychicznego ze względu na zwiększenie poziomu społecznych zagrożeń dla zdrowia psychicznego, takich jak skutki pandemii COVID-19, zmiany w trybie życia, rozluźnienie więzi społecznych, doświadczanie wydarzeń powodujących traumę niezbędna stała się kontynuacja strategii na rzecz rozwoju systemu ochrony zdrowia psychicznego w Polsce. Najskuteczniejszą metodą realizacji przedmiotowego celu dającą możliwość wielopłaszczyznowego podejścia do problemu była realizacja Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego na lata 2017–2022. Konieczność podjęcia pilnych prac nad projektem kolejnej edycji Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego, wynika m.in. z końcem okresu na jaki został uchwalony dotychczas obowiązujący Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego.
(...) Kontynuacja realizacji zadań wdrażanych dotychczas w ramach Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego na lata 2017–2022 gwarantowała podejście do systemu ochrony zdrowia psychicznego w sposób kompleksowy, angażując wszystkie kluczowe podmioty właściwe dla skutecznego wdrażania strategii. Program zawiera strategiczne działania niezbędne do realizacji, w ramach systemu ochrony zdrowia psychicznego i wspierania osób z zaburzeniami psychicznymi.
Projektowane rozporządzenie określa katalog działań podejmowanych przez administrację publiczną mającą na celu przede wszystkim zapewnienie osobom z zaburzeniami psychicznymi zintegrowanej, kompleksowej, wielostronnej wszechstronnej i powszechnie dostępnej opieki zdrowotnej oraz innych form opieki i pomocy niezbędnych do życia w środowisku rodzinnym i społecznym oraz kształtowanie wobec osób z zaburzeniami psychicznymi właściwych postaw społecznych, w szczególności zrozumienia, akceptacji, życzliwości, a także przeciwdziałania ich dyskryminacji.
Program zakłada:
1) w zakresie zapewniania osobom z zaburzeniami psychicznymi wszechstronnej opieki adekwatnej do ich potrzeb:
a) upowszechnienie zintegrowanego i kompleksowego modelu ochrony zdrowia psychicznego w oparciu o model opieki środowiskowej,
b) upowszechnienie nowego modelu ochrony zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży opartego o trzy poziomy referencyjne,
c) upowszechnienie zróżnicowanych form pomocy i oparcia społecznego,
d) aktywizację zawodową osób z zaburzeniami psychicznymi,
e) skoordynowanie dostępnych form opieki i pomocy,
f) udzielanie wsparcia psychologiczno-pedagogicznego uczniom, rodzicom i nauczycielom;
2) w zakresie prowadzenia działań na rzecz zapobiegania stygmatyzacji i dyskryminacji osób z zaburzeniami psychicznymi:
a) prowadzenie działań informacyjno-edukacyjnych dotyczących przedstawiania wizerunku osób z zaburzeniami psychicznymi w mediach,
b) prowadzenie działań informacyjno-edukacyjnych dotyczących konieczności respektowania praw osób z zaburzeniami psychicznymi;
3) w zakresie monitorowania i oceny skuteczności działań realizowanych w ramach Programu – gromadzenie i analizowanie sprawozdań zawierających informacje dotyczące realizacji zadań wynikających z Programu, przekazywanych przez podmioty wskazane w Programie. Projektowany
Program na lata 2023–2030 w porównaniu z obowiązującym Programem na lata 2017–2022 zakłada:
1) rozszerzenie Programu o zadania ukierunkowane na upowszechnienia nowego modelu ochrony zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży opartego o trzy poziomy referencyjne, jak również wskazanie nowych zadań dotyczących zapobiegania stygmatyzacji i wykluczeniu dzieci i młodzieży z zaburzeniami psychicznymi np. w jednostkach systemu oświaty;
2) aktualizację zadań, w tym np. dokonywanie aktualizacji regulacji ułatwiających objęcie kompleksową opieką osób z zaburzeniami psychicznymi;
3) usprawnienie zasad sprawozdawczości przez zmianę terminu sprawozdawania z realizacji Programu tj. za ostatnie 3 lata w porównaniu do wcześniejszego terminu corocznie przekazywanych sprawozdań za ostatnie dwa lata;
4) zobowiązanie do zawierania w sprawozdaniach informacji odnoszących się do stanu wyjściowego oraz wskaźników zawartych w załączniku do Programu.
Projekt: TU
Źródło: RCL
