Naczelna Rada Lekarska przedstawiła swoje stanowisko dotyczące projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw. Projekt ten, skierowany do konsultacji przez Ministerstwo Zdrowia, ma na celu uporządkowanie systemu ochrony zdrowia w Polsce. Jednakże, według NRL, wiele jego zapisów wymaga poprawy, a jego założenia budzą poważne wątpliwości.
Konsultacje społeczne jako krok w dobrym kierunku
NRL pozytywnie oceniła decyzję o ponownym skierowaniu projektu do konsultacji społecznych. Liczne uwagi zgłaszane do wcześniejszych wersji oraz istotne zmiany wprowadzone w wyniku konsultacji sprawiły, że kolejna runda dialogu społecznego była konieczna.
Brak precyzji i ogólnikowość zapisów
Projekt ustawy, choć stanowi kolejną próbę reformy systemu ochrony zdrowia, w opinii NRL nadal nie realizuje wszystkich postulatów. Przede wszystkim wskazano na:
- brak jasnych kryteriów decyzyjnych,
- trudności związane z operacjonalizacją zapisów ustawy,
- nieprecyzyjne określenie horyzontów czasowych działań.
NRL podkreśla, że aktualność kluczowych dokumentów strategicznych, takich jak mapy potrzeb zdrowotnych czy plany transformacji, powinna być zapewniona przed wprowadzeniem nowych regulacji.
Problem z finansowaniem i kwalifikacją do sieci szpitali
Szczególną uwagę zwrócono na problem otwierania nowych oddziałów w szpitalach tylko w celu zakwalifikowania ich do tzw. sieci szpitali. NRL z zadowoleniem przyjęła usunięcie tego wymogu w nowej wersji projektu. Zauważono jednak, że kwestie finansowania oddziałów utworzonych „z konieczności” wciąż pozostają problematyczne.
Podobnie pozytywnie oceniono odstąpienie od kwalifikacji szpitali w obszarze ginekologii i położnictwa wyłącznie na podstawie liczby porodów. Jednakże wśród zastrzeżeń znalazły się m.in. powtarzające się nazwy profili kwalifikacyjnych w projekcie ustawy oraz brak precyzyjnych kryteriów kwalifikacji do systemu zabezpieczenia zdrowotnego.
Wady systemu kwalifikacji
NRL wskazała, że brak jednoznacznych kryteriów kwalifikacyjnych wprowadza ryzyko nadmiernej swobody decyzyjnej wojewodów. Tymczasem standardy kwalifikacji powinny być jednakowe we wszystkich województwach. Podkreślono także, że powoływanie licznych zespołów dla każdego profilu kwalifikacyjnego może generować znaczne koszty i niepotrzebne obciążenia administracyjne.
Programy naprawcze i ich ocena
Projekt ustawy zakłada obowiązek sporządzania programów naprawczych dla SPZOZ-ów, jednak NRL wskazuje na brak kluczowego rozporządzenia określającego kryteria i metody ich oceny. Równie problematyczne jest dopuszczenie oceny dostosowania działalności SPZOZ-u do jednego z dokumentów strategicznych, zamiast do wszystkich jednocześnie.
NRL postulowała wprowadzenie jasno określonych wskaźników jakości opieki zdrowotnej, a także wyznaczenie osoby odpowiedzialnej za realizację programu naprawczego. Podkreślono też konieczność częstszej oceny realizacji programów naprawczych w stosunku do ich aktualizacji.
Rola instytucji systemowych
NRL zaznaczyła, że w procesie realizacji programów naprawczych kluczową rolę powinny odegrać instytucje odpowiedzialne za system opieki zdrowotnej, takie jak Ministerstwo Zdrowia, wojewodowie, NFZ oraz Agencja Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji. Ich zadaniem powinna być ocena współzależności między planami naprawczymi oraz zapobieganie konfliktom, które mogłyby wpłynąć negatywnie na funkcjonowanie systemu.
Źródło: NIL
