OZZL opublikował opinię prawną dotycząca problemu kierowania w drodze decyzji wojewody lub ministra zdrowia do pracy przy zwalczaniu epidemii kierowania lekarzy wyłączonych z mocy prawa od obowiązku pracy niosącej ryzyko zakażenia przy zwalczaniu epidemii. Poniżej zamieszczamy jej treść.
"W związku z pojawiającymi się pytaniami jak należy zachować się w sytuacji doręczenia lekarzowi decyzji wojewody lub ministra zdrowia o skierowaniu do pracy niosącej ryzyko zakażenia przy zwalczaniu epidemii, należy wyjaśnić, iż uprawnienia do wydania decyzji przewiduje przepis z art. 47 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.
Wojewoda posiada uprawnienia do wydania decyzji o skierowaniu do pracy przy zwalczaniu epidemii na terenie województwa, w którym osoba skierowana posiada miejsce pobytu lub jest zatrudniona, zaś minister zdrowia w razie skierowania do pracy na obszarze innego województwa.
Zgodnie z przywołanym przepisem: pracownicy podmiotów leczniczych, osoby wykonujące zawody medyczne oraz osoby, z którymi podpisano umowy na wykonywanie świadczeń zdrowotnych, mogą być skierowani do pracy przy zwalczaniu epidemii. Do pracy przy zwalczaniu epidemii mogą być skierowane także inne osoby, jeżeli ich skierowanie jest uzasadnione aktualnymi potrzebami podmiotów kierujących zwalczaniem epidemii.
Przepis art. 47 ust.3 przewiduje, że skierowaniu do pracy niosącej ryzyko zakażenia przy zwalczaniu epidemii nie podlegają:
osoby, które nie ukończyły 18 lat bądź ukończyły 60 lat -kobiety lub 65 lat-mężczyźni
kobiety w ciąży
2a. osoby samotnie wychowujące dziecko w wieku do 18 lat
2b. osoby wychowujące dziecko w wieku do 14 lat
2c. osoby wychowujące dziecko z orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego
3. osoby, u których orzeczono częściową lub całkowitą niezdolność do pracy
4. inwalidzi i osoby z orzeczonymi chorobami przewlekłymi
5. osoby, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz.U. z 2019 r. poz. 152), oraz posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej
W przypadku gdy dziecko w wieku powyżej 14 lat jest wychowywane przez dwoje rodziców, którym przysługuje władza rodzicielska, do pracy przy zwalczaniu epidemii może zostać skierowana wyłącznie jedna osoba (art.47 ust. 3a ustawy)
Katalog osób wyłączonych z mocy prawa jest zamknięty. Osoby wyłączone z mocy prawa nie mogą być podmiotem takich decyzji, o jakich mowa w art. 47 ust.1 ustawy, tj. o skierowaniu do pracy, co oznacza, iż te osoby są zwolnione z obowiązku stawienia się do pracy przy zwalczaniu epidemii z ustawy.
Jeżeli pomimo zwolnienia ustawowego wojewoda lub minister zdrowia wydałby taką decyzję, to taka decyzja jest obarczona wadą, o której mowa w art. 156 § 1 pkt 4 KPA, która powoduje nieważność decyzji. Podkreślenia wymaga jednak to, że nawet nieważna decyzja, jeżeli jest w obrocie prawnym to uprawnione organy mogą egzekwować jej wykonanie. Stwierdzenie nieważności decyzji lub uchylenie decyzji jest możliwe tylko w postępowaniu administracyjnym. Dlatego też należy niezwłocznie taką decyzję zaskarżyć.
Bardzo istotne, aby pamiętać także o przepisach proceduralnych zwartych w przepisie art. 47 ustawy. Zgodnie z przepisem ustępu 6a. ustawy decyzje o skierowaniu do pracy przy zwalczaniu epidemii:
mogą być przekazywane w każdy możliwy sposób zapewniający dotarcie decyzji do adresata, w tym ustnie;
nie wymagają uzasadnienia;
przekazane w sposób inny niż na piśmie, są następnie doręczane na piśmie po ustaniu przyczyn uniemożliwiających doręczenie w ten sposób.
Mając na uwadze, że decyzja może być doręczona w każdy możliwy sposób zapewniający dotarcie decyzji do adresata tzn. ustnie, e-mailem, sms-em itp., zatem każde doręczenie decyzji, musi się spotkać z natychmiastową reakcją i złożeniem pisemnego odwołania od decyzji wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji. Tylko w ten sposób procedura administracyjna przewiduje uchylenie decyzji, z której strona jest niezadowolona.
W przypadku przekazania decyzji ustnie przez telefon, istnieje możliwość natychmiastowej reakcji i wskazania przyczyn wyłączenia z podlegania obowiązkowi skierowania do pracy przy zwalczaniu epidemii np. okazanie dowodu osobistego z datą urodzenia, okazania dokumentu, z którego wynikają inne przesłanki zwolnienia np. książeczka zdrowia dziecka, orzeczenie o niepełnoprawności dziecka czy lekarza, karta ciąży itp. Jednakże takie powołanie się na okoliczności wyłączające obowiązek nie jest skuteczne.
Do pisemnego odwołania należy dołączyć dokumenty w kopiach potwierdzające zaistnienie przesłanek wyłączenia z mocy prawa: ksero dowodu osobistego, książeczkę zdrowia dziecka lub akt urodzenia, orzeczenie o niepełnoprawności dziecka czy lekarza, kartę ciąży, wyrok rozwodowy powierzający opiekę na dzieckiem itp. następnie zeskanować odwołanie podpisane oraz załączniki i wysłać mailem na adres mailowy wojewody np. łódzkiego [email protected] lub za pomocą formularza na stronie internetowej lub na elektroniczną skrzynkę podawczą ePUAP – to najszybsza metoda.
Odwołanie od decyzji wojewody wnosi się do organu wyższego stopnia tzn. ministra zdrowia, ale za pośrednictwem wojewody i na jego adres (informacje teleadresowe wojewody w załączeniu ). W przypadku wydania decyzji przez ministra zdrowia przysługuje inny środek zaskarżenia, a mianowicie wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy kierowany do ministra zdrowia i na jego adres – wzór odwołania i wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy w złączeniu do opinii.
W ramach uprawnień symetrycznych można też zadzwonić do Urzędu Wojewódzkiego i poinformować o sytuacji faktycznej danej osoby (nagrywając rozmowę) i ustalić jak przesłać dokumenty potwierdzające wyłączenie ustawowe od obowiązku stawienia się do pracy do walki z epidemią, aby zostały natychmiast uwzględnione.
W przypadku złożenia odwołania wraz z dokumentami potwierdzającymi wyłączenie - organ w ramach tzw. uprawnień samokontrolnych uchyli decyzję, bez przekazywania do organu wyższego stopnia.
Więcej: TU
Źródło: OZZL
