Jak czytamy w uzasadnieniu projekt dokonuje zmiany rozporządzenia ministra zdrowia z dnia 2 kwietnia 2012 r. w sprawie określenia wymagań, jakim powinny odpowiadać zakłady i urządzenia lecznictwa uzdrowiskowego (Dz. U. z 2018 r. poz. 496), zwanego dalej „rozporządzeniem ws. wymagań”, w celu dostosowania aktualnie obowiązujących przepisów do wypracowanych na przestrzeni lat standardów realizacji świadczeń opieki zdrowotnej z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego przez świadczeniobiorców, którymi w przeważającej mierze są spółki kapitałowe, będące właścicielami zakładów lecznictwa uzdrowiskowego, realizującymi świadczenia w ww. zakresie na podstawie umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia.
Należy podkreślić, iż część z proponowanych zmian, sformułowana została w raporcie końcowym Zespołu do spraw opracowania koncepcji zmian w zakresie systemu lecznictwa uzdrowiskowego, zwanego dalej „Zespołem”, powołanego zarządzeniem ministra zdrowia
z dnia 22 listopada 2016 r. (Dz. Urz. Min. Zdrow. poz. 125). Przedmiotowy raport stanowi syntezę wypracowanych w toku posiedzeń Zespołu propozycji rozwiązań oraz rekomendacji w obszarze całego systemu lecznictwa uzdrowiskowego na terenie kraju.
Jednym z elementów tego systemu są zakłady oraz urządzenia lecznictwa uzdrowiskowego,
za pomocą których są realizowane świadczenia z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego, wykorzystujące naturalne surowce lecznicze oraz właściwości lecznicze klimatu.
Zgodnie z delegacją, zawartą w art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1056),zwanej dalej „ustawą uzdrowiskową”, minister właściwy do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia, wymagania eksploatacyjne, funkcjonalne i techniczne, jakim powinny odpowiadać urządzenia lecznictwa uzdrowiskowego, kierując się wymaganiami określonymi dla tych obiektów oraz standardami przyjętymi w celu zapewnienia efektywności zabiegów i warunków sanitarnohigienicznych oraz uwzględniając ochronę dóbr kultury, a także zagrożenia geologiczne i górnicze w odniesieniu do wyrobisk górniczych.
Konieczność nowelizacji określonych obecnie obowiązującym rozporządzeniem wymagań dla zakładów i urządzeń lecznictwa uzdrowiskowego, jest podyktowana weryfikacją dotychczasowych przepisów w kontekście funkcjonowania krajowych uzdrowisk, zobowiązanych do dostosowania posiadanych obiektów i urządzeń do określonych przepisami standardów. Wymaga podkreślenia, że nowelizowany akt prawny przewiduje w § 18, że dostosowanie zakładów i urządzeń lecznictwa uzdrowiskowego, do określonych nim wymogów, powinno nastąpić do dnia 31 grudnia 2018 r. Mając jednak na uwadze informacje pozyskane od naczelnych lekarzy uzdrowisk, sprawujących na podstawie ustawy uzdrowiskowej nadzór nad lecznictwem uzdrowiskowym w imieniu właściwego dla siedziby zakładu lecznictwa uzdrowiskowego wojewody, zgodnie z którymi powyższy termin jest niewystarczającym dla pełnego dostosowania funkcjonujących obiektów i urządzeń do przepisów rozporządzenia, zasadnym jest jego przedłużenie.
Projektowane rozporządzenie wydłuża okres na dostosowanie do dnia 31 grudnia 2021 r., co umożliwi zakończenie świadczeniodawcom działań przystosowawczych, przy możliwości pozyskania środków z funduszy europejskich, dostępnych w perspektywie finansowej 2014-2020.
Przedmiotowy projekt dokonuje nowelizacji § 7 pkt 15 rozporządzenia w sprawie wymagań, regulującego wysokość dopuszczalnych strat składników gazowych wód leczniczych w układzie instalacji. Obecne brzmienie przepisu szczegółowo precyzuje graniczne wartości dopuszczalnych strat w podziale na wody siarczkowe, radoczynne, termalne i szczawy.
Mając na uwadze, iż wody lecznicze są również zdefiniowane w treści art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2017 r. poz. 2126 z późn. zm.), gdzie przyjęto odmienne wartości stężeń dla wód, które w myśl ustawy są uznane za wody lecznicze, zasadnym jest wprowadzenie rozwiązania, w myśl którego wysokość strat w instalacji nie powinna przekraczać wartości, powodujących zmianę właściwości fizykochemicznych, określonych w wydanym dla wody świadectwie potwierdzającym jej właściwości lecznicze.
Powyższe ma na celu zapewnienie jednolitości funkcjonujących w systemie prawnym rozwiązań w omawianej kwestii. Ponadto treść omawianego przepisu nie definiuje wód leczniczych pod względem stopnia stężenia substancji gazowych, w związku z czym nie zachodzi konieczność uszczegóławiania w jego treści poziomu dopuszczalnych strat.
W ocenie projektodawcy powyższa regulacja jest wystarczającą dla zapewnienia prawidłowej realizacji świadczeń z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego przy wykorzystaniu wód leczniczych, nakładając na świadczeniodawcę obowiązek utrzymywania w surowcu leczniczym, wykorzystywanym do zabiegów, stężenia gazu, gwarantującego zachowanie parametrów wody wskazanych w świadectwie, świadczących o posiadaniu przez ten surowiec właściwości leczniczych.
Dokonane w treści § 14 i § 15 zmiany, korygują wymaganą głębokość basenu, przez wprowadzenie granicznych głębokości napełnienia wodą niecki, w zależności od wieku i wzrostu osób kwalifikowanych do korzystania z kąpieli. Zrezygnowano również ze szczegółowego, niepraktycznego w stosowaniu określania metrażu lustra wody w basenie, jaki powinien przypadać na jedną osobę, na rzecz ogólnego wskazania, że powierzchnia ta powinna umożliwiać właściwe wykonywanie zabiegów i prowadzenie rehabilitacji.
W przepisie regulującym wymagania dla rehabilitacyjnego basenu uzdrowiskowego zniesiono obowiązek wypełniania go wodą spełniającą wymagania jakościowe dla wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi na rzecz wody, która spełnia wymagania sanitarne i jakościowe, zgodnie z obowiązującymi przepisami. Dotychczasowy wymóg w sposób nieuzasadniony zbyt rygorystycznie normował wymagania dla wody w rehabilitacyjnym basenie uzdrowiskowym, w związku z czym konieczna była jego korekta o proponowane brzmienie, zapewniające właściwą realizację świadczeń w przedmiotowym urządzeniu lecznictwa uzdrowiskowego.
W świetle posiadanych przez ministra zdrowia informacji o stanie dostosowania poszczególnych zakładów i urządzeń lecznictwa uzdrowiskowego do obowiązujących rozwiązań, a także mając na uwadze ich korektę na podstawie proponowanej nowelizacji, koniecznym jest umożliwienie realizacji nakładanych na świadczeniodawców obowiązków, przez zapewnienie odpowiedniej ilości czasu na wykonanie wszystkich przewidzianych przepisami działań.
Termin 31 grudnia 2021 r. został zaproponowany przez członków Zespołu, jako wystarczający do zakończenia wszystkich kosztownych działań przystosowawczych.
Przedmiot projektowanej regulacji nie jest sprzeczny z prawem Unii Europejskiej.
Projekt nie zawiera przepisów technicznych w rozumieniu przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. poz. 2039 oraz z 2004 r. poz. 597) i w związku z tym nie podlega procedurze notyfikacji.
Zgodnie z § 27 ust. 4 uchwały nr 190 Rady Ministrów z dnia 29 października 2013 r. – Regulamin pracy Rady Ministrów (M.P. z 2016 r. poz. 1006 i 1204), projekt nie podlega opinii właściwych instytucji i organów Unii Europejskiej, w tym Europejskiego Banku Centralnego.
Przedmiotowy projekt nie będzie miał wpływu na działalność mikroprzedsiębiorców, małych i średnich przedsiębiorców.
Źródło: legislacja.rcl.gov.pl
