Zgodnie z założeniami „Strategii Rozwoju Pielęgniarstwa i Położnictwa w Polsce”, istnieje wskazanie do większego wykorzystania zawodu pomocniczego i odciążenie w pracy pielęgniarek i położnych. Należy podkreślić, że w wielu krajach europejskich zawody pomocnicze są wykorzystywane w opiece zdrowotnej na dużo większą skalę niż w Polsce, co umożliwia personelowi medycznemu realizowanie swoich podstawowych obowiązków, jakimi są czynności specjalistyczne medyczne i edukacyjne. Jest to kluczowe, zwłaszcza przy tak dramatycznej sytuacji w zawodzie jak ta, która ma miejsce w Polsce.
Obecnie współczynnik pielęgniarek i położnych przypadających na 1000 mieszkańców wynosi jedynie 5,2, natomiast wskaźnik ten w Unii Europejskiej wynosi 9,8. Prognoza na 2033 rok zakłada, że będzie brakowało 169 tys. pielęgniarek i położnych. Pielęgniarki i położne podnoszą swoje kwalifikacje zawodowe i są specjalistami w swoich dziedzinach, w których mogą realizować czynności medyczne samodzielnie.
Nie wszystkie czynności, które aktualnie są przypisane kompetencyjnie do zawodu pielęgniarki lub położnej, musi wykonywać pielęgniarka lub położna.
Pielęgniarki i położne powinny koordynować opiekę nad pacjentem i wykonywać samodzielne czynności medyczne i edukacyjne, które stanowią podstawę ich zawodu. Zgodnie z tendencją substytucji usług zdrowotnych, niektóre czynności o charakterze pielęgnacyjno-opiekuńczym mogłyby być wykonywane przez pomocniczy zawód medyczny – będący istotnym wsparciem, zarówno dla pielęgniarek i położnych, jak i dla pacjentów. Zwłaszcza w sytuacji, w której brakuje pielęgniarek – współczynnik pielęgniarek i położnych przypadających na 1000 mieszkańców wynosi jedynie 5,2, natomiast wskaźnik ten w Unii Europejskiej wynosi 9,8. Wsparcie ze strony zawodu pomocniczego, odciąży pielęgniarki i położne oraz umożliwi realizację zadań, które wynikają z wysokich umiejętności i kompetencji zawodu. Takie rozwiązanie nieco poprawi warunki pracy personelu medycznego i znacząco wpłynie na poprawę opieki nad pacjentami” – mówi Zofia Małas Prezes Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych.
Zawód opiekuna medycznego, jest stosunkowo nowym zawodem wprowadzonym do systemu ochrony zdrowia w 2007 r. Opiekun medyczny, to osoba profesjonalnie przygotowana do pomocy osobom chorym i niesamodzielnym w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych oraz podtrzymaniu podstawowej aktywności fizycznej i intelektualnej. Zawody pomocnicze nie są zaliczane do tzw. wskaźnika opieki pielęgniarskiej, ale stanowią pomoc w opiece nad pacjentem w podstawowych czynnościach pielęgnacyjnych. Należy dążyć do tego aby kompetencje pielęgniarek i położnych z tytułem licencjata lub magistra, odpowiednio wykorzystać w dynamicznie rozwijającym się sektorze opieki zdrowotnej, przede wszystkim, na rzecz poprawy, jakości opieki nad pacjentem. Jest to możliwe, tylko w przypadku realizacji postanowień strategii.
Obecnie współczynnik pielęgniarek i położnych przypadających na 1000 mieszkańców, wynosi jedynie 5,2, natomiast wskaźnik ten w Unii Europejskiej wynosi 9,8. W przedziale wiekowym 41-60 jest 172 706 pielęgniarek i położnych, a przedział 21-40 lat, mający zastąpić ww. to tylko 32 993 pielęgniarek i położnych. Oznacza to, że w 2033 roku będzie brakowało 169 tys. pielęgniarek i położnych. Zapewnienie zastępowalności pokoleń wymaga, aby w latach 2018 – 2033, dodatkowo 69 886 osób rozpoczęło wykonywanie zawodu pielęgniarki i położnej. W związku z faktem, że nie wszystkie osoby uzyskujące prawo wykonywania zawodu, przystępują do jego wykonywania. Braki kadrowe w zawodach pielęgniarki i położnej mogą być jeszcze większe .
„Zawód opiekuna medycznego ma charakter opiekuńczo-wspierający pacjenta, a zakres jego kompetencji, w części dotyczącej podstawowej opieki i czynności higienicznych pokrywa się z zakresem obowiązków pielęgniarek i położnych. W związku z tym, niezbędne jest uregulowanie zasad współpracy opiekunów medycznych z pielęgniarkami i położnymi w taki sposób, aby opiekun wykonywał działania związane z podstawową opieką i pielęgnacją, co odciąży z tych zadań pielęgniarki, a wysokospecjalistyczne świadczenia pielęgniarskie będą efektywniej wykorzystane w systemie opieki zdrowotnej” – mówi Zofia Małas Prezes Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych.
Główne założenia zawarte w Strategii na Rzecz Rozwoju Pielęgniarstwa i Położnictwa w Polsce, dotyczącym zawodu pomocniczego to:
• podjęcie działań na rzecz dokonania zmian legislacyjnych w zakresie formalnego uregulowania współpracy pielęgniarek, położnych i opiekunów medycznych
• podjęcie działań na rzecz upowszechnienia i bardziej efektywnego wykorzystania zawodu opiekuna medycznego w systemie opieki zdrowotnej
• poszerzenie wiedzy i umiejętności zawodowych opiekuna medycznego w celu dostosowania ich do potrzeb pacjentów
• dodanie kompetencji zawodowych opiekunowi medycznemu przy jednoczesnym wydłużeniu kształcenia w zawodzie, w celu bardziej efektywnego wykorzystania tej profesji w systemie opieki zdrowotnej.
Zapraszamy również na http://nipip.pl/ oraz Facebook
