Martyna Chmielewska: Jak z Pana punktu widzenia wyglądają studia medyczne?
Damian Patecki: Największym minusem studiów medycznych jest bardzo dużo nauki pamięciowej i zdobywanie wiedzy, która później w praktyce do niczego się nie przydaje. Nie podobało mi się także złe traktowanie studentów, zmuszanie ich, żeby chorzy chodzili na zajęcia, których jak twierdzili wykładowcy nie dałoby się odrobić itd.
M.C.: Czy ma Pan jakieś pozytywne wspomnienia ze studiów medycznych?
D.P.: Poznałem fantastycznych profesorów, miałem wspaniałą grupę studencką i przyjaciół na całym roku. Miałem to poczucie, które mam teraz, że robię coś co ma sens i że zdobywam wiedzę i umiejętności, które mają praktyczne znaczenie.
M.C.: Jak są traktowani studenci przez wykładowców na studiach medycznych?
D.P.: Studenci traktowani są jako zło konieczne w systemie, co pokazuje fakt, że często muszą płacić za obowiązkowe praktyki. Poza tym brakuje jakiegoś systemowego podejścia do studentów, włączania ich do zespołów terapeutycznych itd. Nauka sprowadza się przeważnie do patrzenia, jak ktoś inny coś robi…
M.C.: Jakie zmiany Pana zdaniem powinny nastąpić w kształceniu studentów medycyny?
D.P.: Powinna zostać zmniejszona liczebność zarówno studentów medycyny, jak i liczebność grup dziekańskich, tak żeby na jednego nauczyciela i pacjenta przypadało mniej osób. Pozwoli to zwiększyć umiejętności praktyczne u studentów.
M.C.: Jak wypada Polska w kwestii kształcenia studentów medycyny w porównaniu z innymi krajami Unii Europejskiej?
D.P.: Swoje doświadczenia mogę porównywać najbardziej z Hiszpanią, bo w tym kraju przez rok studiowałem. Tam wszystko było lepiej zorganizowane. Okoliczne szpitale podpisywały umowę z uczelniami. Każdy student mógł sobie wybrać szpital, w którym chciał chodzić na praktyki i odbywać zajęcia. Przeważnie na jednego lekarza przypadał jeden student, a nie jak w Polsce dwunastu.
