We wtorek po południu sejmowa Podkomisja ds. organizacji ochrony zdrowia zajęła się tematem realizacji ustawy o wynagrodzeniach minimalnych w ochronie zdrowia. Rozmawiano też o perspektywach zmian tej ustawy lub wręcz konieczności uchwalenia nowej.
W tej chwili, jak przyznawali i urzędnicy MZ i NFZ, i strona społeczna, choć wiadomo, że podwyżki muszą być zrealizowane, ciągle nie ma konkretów. W czwartek upływa termin, w jakim AOTMiT ma przekazać do Ministerstwa Zdrowia rekomendacje dotyczące zmiany wycen – w tej chwili znany jest jedynie wariant przewidujący finansowanie wyłącznie podwyżek dla pracowników zatrudnionych na etatach (9,1 mld zł w skali roku). To ma określone skutki, bo jak mówiła Krystyna Ptok, przewodnicząca Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych, dyrektorzy, nie wiedząc jakimi środkami będą dysponować, nie zdecydowali się na podpisywanie porozumień. Co więcej, pojawiły się sygnały o próbach zawierania umów, przewidujących, że należne podwyżki pracownicy mogą otrzymać w innym terminie.
Józefa Szczurek-Żelazko, przewodnicząca podkomisji, próbowała uzyskać informację, czy NFZ dysponuje środkami na sfinansowanie podwyżek – bezskutecznie. Usłyszała odpowiedź, że skoro nie wiadomo, jaka kwota będzie potrzebna, nie można stwierdzić, czy Fundusz nią dysponuje. Jednak nie jest tajemnicą (mówił o tym podczas majowego spotkania z dyrektorami szpitali powiatowych wiceprezes NFZ Jakub Szulc), że Fundusz będzie musiał zostać zasilony dotacją z budżetu państwa, bo sam wielomiliardowej „zakładki” na podwyżki nie ma.
Nawiązując do wątku minimalnego scenariusza rekomendacji, w którym Fundusz miałby przekazywać środki wyłącznie na wynagrodzenia dla etatowców, Grażyna Cebula-Kubat, przewodnicząca Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy podkreśliła, że praca na kontrakcie nie zawsze jest wyborem lekarza, bo zwłaszcza lekarzom kończącym specjalizację dyrektorzy sami proponują umowę B2B. Przywołała też wyniki przeprowadzonego przez OZZL badania, z którego wynika, że duża część lekarzy wręcz chciałaby pracować na umowach o pracę, które dają lekarzowi (i pacjentowi) większe bezpieczeństwo, nawet jeśli umowy kontraktowe są bardziej atrakcyjne finansowo.
A co z planami zmian w ustawie? 10 czerwca w tej sprawie Ministerstwo Zdrowia ma rozmawiać ze stroną społeczną w ramach Zespołu trójstronnego ds. ochrony zdrowia. Elżbieta Gelert, która przewodniczy podkomisji, w której od miesięcy tkwi obywatelski projekt nowelizacji ustawy, podkreślała, że wtedy powinna zapaść decyzja, w jaki sposób zmiany mają być procedowane: czy trzeba ustawę znowelizować, czy być może powstanie nowa, uwzględniająca doświadczenia z realizacji obecnie obowiązujących przepisów oraz – przynajmniej częściowo – postulaty środowisk medycznych.
