Panie profesorze, z jakimi problemami boryka się diagnostyka molekularna?
Należy zwrócić uwagę na jedną rzecz — mianowicie diagnostyka molekularna, która opiera się na materiałach przygotowywanych w zakładach patomorfologii, jest końcowym etapem procesu, który zaczyna się dużo wcześniej. W zeszłym roku przygotowaliśmy wytyczne, które zostały zaakceptowane przez Ministra Zdrowia i tam jasno pokazaliśmy jakie warunki przed-zakładowe muszą być spełnione, by jakość badań była odpowiednia. Jest to m.in. czas, jaki materiał może być utrwalany.
Dla większości materiałów nie powinien przekraczać 48 godzin, dlatego, że następuje degradacja już samej struktury tkanek, czy też materiału genetycznego. Dlatego też osoby, które kierują materiał do badań, powinny wiedzieć, w jaki sposób to zabezpieczyć, utrwalić i przesłać w odpowiednio krótkim czasie do badań patomorfologicznych, na których bazie będą wykonywane m.in. badania molekularne.
Co według Pana zmieni ustawa o jakości i kiedy możemy się spodziewać, że wejdzie ona w życie?
W kontekście terminu, kiedy ustawa wejdzie w życie, pytanie należy skierować do legislatora i osób, które są w tej kwestii decyzyjne. Natomiast jeśli chodzi o samą ustawę, to trzeba zaznaczyć, że jest to wprowadzenie pewnego modelu, w którym kupujący ma wpływ na to co kupuje. Dzięki szczegółowej wiedzy na temat potrzeb, można w większym stopniu kontrolować jakość. Jest to ogromna zmiana w myśleniu na temat wykonywania różnych procedur medycznych.
Przykładowo w momencie wprowadzania elementu jakościowego w badaniu patomorfologicznym, wyszliśmy od elementu zdefiniowania, co jest objęte takim procesem, a następnie zajęliśmy się procesem wyceny i wtedy mogliśmy ustalić jaką kwotę należy zapłacić za dany produkt. Ważne jest, by taki produkt był wykonany całościowo i odpowiedniej jakości.
Źródło: Medexpress
