Jak wygląda w Polsce dostępność do diagnostyki obrazowej? Zapytaliśmy Agatę Polińską z fundacji „Alivia”.
Fundacja „Alivia” przygotowała wiele już opracowań na temat dostępności leczenia onkologicznego w Polsce. Raport dotyczący terapii lekowych wypadł bardzo niekorzystnie. Jak wygląda sytuacja z dostępnością do badań obrazowych?
Od momentu wprowadzenia pakietu onkologicznego sytuacja się poprawia. Dostępność faktycznie jest lepsza, ale tylko dla części pacjentów, czyli dla tych, którzy mają dopiero podejrzenie choroby nowotworowej, bądź są w takim stadium, w którym choroba jest jeszcze uleczalna. Kiedy pacjent zdiagnozowany jest w stadium, w którym leczenie może być już tylko paliatywne, taki pacjent nie ma już prawa do karty DiLO, a co za tym idzie, do szybkiej diagnostyki. Trafia wówczas do zwykłej kolejki, która po wprowadzeniu pakietu onkologicznego jeszcze bardziej wydłużyła się.
Czyli, dajemy większe szanse tym, którzy mają większą perspektywę na wyleczenie. Tak to wygląda?
Tak to wygląda z boku. Zadałam komisji sejmowej pytanie, czy to jest tak, że państwo inwestuje tylko w pacjenta, kiedy ma szansę go wyleczyć? Co kiedy taki pacjent nie będzie już mógł dalej pracować i płacić składki? Czy o jego dotychczasowym wkładzie możemy zapomnieć i odsunąć go od świadczeń? Odpowiedzi po dziś dzień nie uzyskałam. Zwracam na ten problem uwagę, ponieważ dużo pacjentów podczas rozmowy z nami skarży się na to, że dla nich dostęp do diagnostyki stał się jeszcze bardziej utrudniony. Lekarze niechętnie wypisują im skierowania. Z kolei przy leczeniu paliatywnym jest istotne by na czas stwierdzić, że dane leczenie przestało być skuteczne i już w tej chwili szkodzi pacjentowi i zmienić leczenie jeśli jest taka konieczność. Temu służy diagnostyka obrazowa. Stąd jest konieczny do niej dostęp dla pacjentów z zaawansowaną postacią choroby.
